The One Who Saved My Life
JUSTINE'S POV
12 years old
Nasa park kami dahil naglalaro kami ngayon ni Julieann ng frisbee.
Parang ang unique lang ng nilalaro namin. Eh yun lang yung napagtripan namin eh. Alangan naman na maghabulan o di kayo magtagu-taguan kami. Hello? 12 years old na kaya kami. Duh.
Salo ng frisbee....
Pasa ng frisbee...
Salo ng frisbee....
Pasa ng frisbee...
Salo ng frisbee....
Pasa ng frisbee...
Salo ng frisbee....
Nung hinagis ko na ang frisbee, napalakas ata ako ng hagis kaya napunta ito sa gitna ng kalsada.
Pahirapan na naman kung sino kukuha neto. Hay.
Julieann: "Justine, kuhanin mo nga yon."
Ako: "Ha? Ba't ako, ikaw di nakasalo diyan eh."
Julieann: "Oh, ano naman? Kung di mo sana nilakasan, edi di mapupunta yun dun. Isip-isip rin."
Ako: "Eh. Julieann! Ikaw na lang kasi, please. *puppy eyes*"
Julieann: "Ikaw nga yung nakabato. Ano ba mahirap sa pagkuha ng frisbee? Katamaran mo na naman umiiral eh."
Magsasalita na sana ko, nang nagsalita na naman siya.
Julieann: "Blah blah, eengk eengk! May dumaang tren, train train! chu chu!" nagtakip pa talaga ito ng tenga nung sinasabi niya yan. Parang wala na siyang balak marinig yung sasabihin ko.
Ako: "Ugh. Baliw! Sige ako na nga. Maganda ako eh!"
Julieann: "Che. Tange! Mas maganda ako." with matching kamay-pampapalayas action pa.
Talo na naman ako. Huhu.
Parati na lang eh. Ano ba yan. Haha.
Okay ang drama ko. Hehe.
Nilingon ko muna si Julieann bago ako tumawid. Ayun ang napakagaling kong kaibigan, bumibili ng ice cream.
Inutusan ako tas siya kakain ng ice cream. (-_-) Sarap ng buhay ah. Tara laslas.
