Εμείς...Μαζί. Με τίποτα.

Κεφάλαιο 1

'' Έλα ρε Αθηνά θα αργήσουμε.'' μου φώναξε η κολλητή μου η Κατερίνα από κάτω.

'' Μισό λεπτό Κατερίνα κατεβαίνω, τα εισιτήρια τα έχεις εσύ;''φώναξα αρκετά δυνατά για να με ακούσει.

'' Ναι.'' μου είπε ενώ εγώ κατέβαινα τις σκάλες.

'' Πάρε τα κλειδιά.'' της είπα και έδειξα το τραπεζάκι με τα κλειδιά.

'' Μα δεν τα χρειαζόμαστε.'' είπε καθώς έβγαινε από την κουζίνα.

'' Του αυτοκινήτου ρε βλαμμένο.'' της είπα και άνοιξα την εξώπορτα.

'' Αχ ναι.'' μου είπε ενώ με κοιτούσε σαν χαζό την ώρα που μπήκαμε στο αυτοκίνητο της και άναψε την μηχανή.

Σε όλη την διαδρομή με έπρηζε για τα αξιοθέατα και τους ωραίους γκόμενους της Νέας Υόρκης. Μετά από λίγη ώρα αφού χαιρετήσαμε τους γονείς μας φτάσαμε στο αεροδρόμιο. Αφού κάναμε το check-in περιμέναμε να μας καλέσουν για την πτήση μας. Όταν επιτέλους μας κάλεσαν άκουσα την κολλητή μου να λέει

'' ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΣΟΥ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ!!!

Μέσα στο αεροπλάνο ήταν πολύ βαρετά. Αυτό το δωδεκάωρο από Αθήνα μέχρι Νέα Υόρκη με κούρασε πάρα πολύ αλλά όταν επιτέλους φτάσαμε στο καινούργιο μας σπίτι έμεινα με το στόμα ανοιχτό.

Ήταν υπέροχο. Το πρώτο δωμάτιο που αντίκρισα ήταν το σαλόνι. Οι τοίχοι ήταν άσπροι, υπήρχε ένας μαύρος γωνιακός καναπές και ένα τραπεζάκι με άσπρα πόδια και γυάλινη επιφάνεια. Ακριβώς απέναντι ήταν ένα επίσης μαύρο επιπλάκι και πάνω του ήταν τοποθετημένη μία αρκετά μεγάλη τηλεόραση. Καθώς προχωρούσα προς τα αριστερά μου μπήκα στην κουζίνα. Ήταν πολύ ωραία αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Γύρισα προς την άλλη και τότε είδα την σκάλα που οδηγούσε στον πάνω όροφο.

Άνοιξα την πρώτη πόρτα που βρήκα μπροστά μου και είδα ένα υπέροχο και αρκετά μεγάλο δωμάτιο. Υπήρχε ένα διπλό κρεβάτι στην μέση του ενός τοίχου με ένα κομοδίνο δίπλα του. Ένα γραφείο και μία βιβλιοθήκη βρίσκονταν διαγώνια από το κρεβάτι, ενώ δίπλα στο γραφείο υπήρχε μία δίφυλλη μπαλκονόπορτα που έβγαζε στο μπαλκόνι, στο οποίο είχε πρόσβαση και η Κατερίνα από το δωμάτιο της. Εκεί υπήρχε ένα ξύλινο τραπεζάκι και μερικές καρέκλες, ενώ λίγα φυτά στόλιζαν το υπόλοιπο μπαλκόνι.

Ξανά μπήκα μέσα στο δωμάτιο και άνοιξα μία εσωτερική πόρτα και είδα μπροστά μου μία ντουλάπα-δωμάτιο. Και αναρωτιόμουν που ήταν.

Αμέσως μετά ανέβηκα μία σκάλα σε μία γωνία του δωματίου. Εκεί βρήκα ένα playroom. Δεν μπορεί ζω ένα όνειρο. πάντα ήθελα ένα playroom και τώρα είχα ένα μέσα στο δωμάτιό μου. Κατέβηκα και άρχισα να τακτοποιώ τα ρούχα και τα πράγματά μου. Όταν τελείωσα είχε πάει 21:30 οπότε καληνύχτισα την Κατερίνα και έπεσα για ύπνο.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γεια σας αυτό είναι το πρώτο μου βιβλίο... Ξέρω ότι το πρώτο κεφάλαιο είναι κάπως βαρετό αλλά σας υπόσχομαι πως στην συνέχεια θα αλλάξουν πολλά, ξεκινώντας από το επόμενο κεφάλαιο...

Spoiler Alert: Δύο συναντήσεις που θα ανατρέψουν τα πάντα...

Επόμενο κεφάλαιο μάλλον την Κυριακή αλλιώς την Τετάρτη.

Please comment, vote and subscribe...