Εμείς...Μαζί. Με τίποτα.

Κεφάλαιο 28 (τελευταίο)

Μεριά Άρη

Ήμαστε στο δρόμο και πλησιάζουμε στην αποθήκη. Βρίσκω χώρο και παρκάρω λίγο πιο μακριά. Βγαίνουμε έξω όλοι εκτός απο την Ινώ.

"Μην βγεις από το αυτοκίνητο για κανένα λόγο." είπε ο Αχιλλέας και την φίλησε γλυκά στα χείλη.

"Να προσέχετε." είπε εκείνη όταν διέκοψαν το φιλί τους.

Και με αυτά τα λόγια, ο Αχιλλέας έκλεισε την πόρτα και ξεκινήσαμε οι τρεις μας πλέον με τα πόδια για τον προορισμό μας. Εδώ που τα λέμε δεν ηταν και μακριά.

"Καλύτερα να χωριστούμε. Θα τηρήσουμε το σχέδιο εκτός αν είναι ανάγκη." είπα εγώ και τότε μπήκαμε σε διαφορετικά στενά, περικυκλώνοντας την αποθήκη.
Στην δική μου πλευρά υπήρχε ένας φύλακας. Πλησίασα. Τότε μία γάτα νιαούρισε και τον είδα να στρέφει το όπλο του προς εμένα, πιθανότατα χωρίς να με έχει εντοπίσει. Εγώ έστρεψα το χέρι μου προς εκείνον και τον πυροβόλησα. Ετρεξα γρήγορα στην είσοδο και μπήκα στον χώρο που πέρασα τα χειρότερα χρόνια μου. Καθώς εγώ σκέφτόμουν, μία πόρτα άνοιξε. Ακούστηκε ένας πυροβολισμός και τα μάτια μου διαστάλθηκαν και κοίταξα το νεκρό σώμα που βρισκόταν μπροστά μου. Ο Αχιλλέας είχε μπει από την είσοδο και είχε καταφέρει να πυροβολήσει τον εχθρό πριν το κάνει αυτός.

"Καλά ρε τι σκεφτόσουν; Θα μπορούσες να έχεις πεθάνει." είπε ο Νίκος που ήταν θεατής στο προηγούμενο σκηνικό.

"Τίποτα.. Ευχαριστώ Αχιλλέα." είπα και τους έγνεψα να προχωρήσουν. Μπήκαμε στην μόνη πόρτα που δεν είχαμε μπει. Υπήρχε ένας διάδρομος που κατέληγε σε μία σκάλα. Κατέβηκαμε αργά και άνοιξα την πόρτα.

Μεριά Μάρκου

Βρισκόμουν στην αποθήκη μαζί με τον Άγγελο.

"Τι θα γίνει εδώ θα εγκατασταθείτε; Από χθες το βράδυ δεν έχετε φύγει ούτε λεπτό από εδώ." είπε η Αθηνά.