Yavaş yavaş ağır adımlarla ilerledim. Uzun zaman oldu buraya gelmeyeli. Onu çok özledim. Yokluğu geceleri daha yoğun hissediliyor, sanki o hiç gitmemiş gibi. Geceleri rüyalarımda görüyorum. Böyle zamanlarda insan birilerine ihtiyaç duyuyor. Neyse ki kardeşim Yanımda oda olmasa sanırım bunu zor atlatırım. Babamdan yeni bi haber geldi onuda kaybettim, kayıplarımın arasına yeni bir tane daha eklendi. Insan hep kaybetmek zorunda mı en sevdiklerini ?
"İdil seni çok özledim. Gelecekmişsin gibi hissetmekten yoruldum, kırıldım. Yanına gelecektim ama gelemedim, babamda beni yalnız Bırakanlar Arasında onuda kaybettim."
Sanki karanlık bir tüneldeyim dönüyorum, duruyorum, koşuyorum ama çıkış yok. Lanet olasıca siktiğimin hayatı bana neden ters gidiyor.
Sigaramdan bi nefes daha aldım. Ne zaman yaktım ne zamandır içiyorum farkında değilim. Üstümde bi ıslaklık var, yağmur mu yağmış ? Bunun bile farkında değilim.
"İdil farkında mısın sen yokken hiç birşey hissetmiyorum lanet olsun hissetmiyorum. Eve gitsem iyi olacak, kendine iyi bak seni seviyorum melek."
Eve doğru yola çıktım bilerek arabayla gelmedim biraz yürümek nefes almak istedim. Sanki nefes alsamda iyi gelecekmiş gibi!
Yürüdüm Yürüdüm bi ses bi ağlama sesi Koşarak sese doğru gittim. Şaşkın halde gördüklerime inanamayarak ona dokundum. Zorda olsa nefes alarak sesimi çıkarmayı başardım.
" İdil ?"
Ağlamaya devam etti, ağladı ağladı taki ben yeniden ona seslenene dek.
" İdil bana cevap ver neden ağlıyorsun ?!
Kafasını kaldırdı bana baktı uzun uzun baktıktan sonra derin bir nefes aldı. dudaklarını araladı ve cevap verdi.
" Şey Ömür ben." diyerek tedirgince gülümsedi.
Afallamış halde ona bakarak durdum, sanki İdil di oydu işte.
Yanına yaklaştım ellerini tuttum. Buz gibi olmuştu elleri, yüzüme baktı bi anda ellerini çekti hızlıca.
" Ne yapıyorsun sen ! Sana İdil olmadığımı söyledim! Çek ellerini. " dedi.
"Aa- affedersin. Sadece seni o sandım." dedim bi anda sesim bana ait değil gibi çıkmıştı. Yoksa ağlıyor muydum, Buda neydi böyle.
