Try Crying Prettier +18

40. Bölüm

"Cecil?"

Bu sırada köşke giren Damia, arkadaşını hemen bulmayı umar ama beklenmedik bir şekilde Cecil'i görmez.

'Nereye gitti?'

Damia başını eğdi. Konağı kendisine tanıdık gelene kadar aradı. Dışarı çıkarsa, Damia tekrar Akkard ile yüzleşmek zorunda kalacaktı ve...

'O... rahatsız.'

Akkard ve kendisinin çok farklı kişilikleri vardı. Gerçeği tutarlı bir şekilde açıklamak ve onu ikna etmek zordu. Özellikle, onu ikna etmeye niyetli olsaydı, konuşma daha da garip olurdu.

Akkard o kadar arzulanan bir adamdı ki, gözleri kamaşıyor ve sadece ona bakınca kanı ısınıyordu. Bu kadar mükemmel bir erkeğin ona ilgi göstermesine anlamlandıramadı. Fakat...

"Yakında ilgisini kaybedecek ve ben bir kenara atılacağım."

Dami kendini küçümseyen bir şekilde güldü. On yıl boyunca tek taraflı bir aşk yaşayan dürüst, samimi ve aptal bir kadındı. Ve erkekler onun gibi kadınları asla sevmezdi.

Sevdikleri şey, onun tam tersi olan bir kadındı. Tilki gibi gururlu, kurnaz ve esprili bir kadın; yakalanmayı reddeder ve bir adamın kalbini yakar.

Erkekler, kalplerini dikkatsizce tutacağını, fırlatacağını, yuvarlayacağını ve bıktıkları zaman atacağını bilerek böyle bir kadına kalplerini vermeye istekliydiler.

Tabii ki, saf görünüşe göre yargılarsanız, Damia uzaktan büyük ateş tilkisiydi. Ama onu tanıyınca, ilişkilerde aptal bir ayı olduğunu anlayacaklardı.

'Kendimi aptal olarak görmüyordum. Ailenin iç işlerini kolaylıkla yönetebileceğime güveniyordum. Hoş olmayan bir şey duyduğumda, nasıl tepki vereceğimi biliyordum aynı zamanda kendim için önüme çıkan herhangi bir sorunu çözebileceğimden emindim.'

Ama aşk tamamen ayrı bir konuydu.

'Kael'e bakarak anlayabilirim.'

Onu sevdiği için ona iyi davranmak istedi. Skor tutmadan veya hiçbir şeyden şüphe duymadan onun için elinden geleni yapmaya hazırdı. Ona olan sevginin her anı sıcaklıkla doluydu, bu yüzden Damia küçük veya seçici olamazdı.

Ve tekrar tekrar erkekler böyle kadınlardan hoşlanmadı. Tabii flört konusunda tecrübeli olan Akkard Valerian için söylenecek fazla bir şey yoktu. Damia'yı daha iyi tanır tanımaz can sıkıntısından kaçacak.

'Ciddi bir hata olur.'

Dami başını salladı ve kendini geri planda tutan bir şekilde gülümsedi. Cecil'in ortaya çıkıp ona kendini azarlamayı bırakmasını söylemesini bekliyordu. Ama köşkün hiçbir yerinde arkadaşından eser yoktu.

'Belki arka bahçededir?'

Çay partileri genellikle köşkün orta bahçesinde veya ön bahçesinde yapılırdı ve Cecil kalabalık alanları pek sevmezdi. Bu nedenle, misafirlerden kaçınmak için sessiz arka bahçeye gitmiş olması kuvvetle muhtemeldi.

Damia arka kapıya döndü. Konağın gölgeli arka tarafına giden koridor izole edilmişti. Çalışanlar bile ortalıkta yoktu.

Fuayeye yaklaştığında, yüksek bir ses duydu. Dami rüzgarda zarif bir kadının sesini dinledi. Cecil'in her zamanki tonuna oldukça benziyordu.

'Cecil?'

Damia yaklaşmaya çalışırken, mesafe daralırken konuşma Damia'nın kulaklarına girdi.

"Nasılsın... Peki, sen... yaptın mı?"

Bu Damia'nın ayak seslerini durdurdu. Şimdi söyleyebilirdi. Bu bir arkadaşın sesi değildi. Daha doğrusu düşmanın sesine daha yakındı.

'Louise Ferria.'

Damia sesin sahibini tanır tanımaz morali bozuldu. Louise'in de bu çay partisine gelmesini beklemiyordu. Özellikle ağabeyi Lessid'in ilk geldiği düşünülürse.

Damia kaşlarını çattı. Daha önce de tahmin ettiği gibi, Louise o kadar benmerkezci ve duygusaldı ki ne zaman ve nerede olduğunu umursamadı. Şimdi olduğu gibi uzak bir yerde sınırsız biriyle yüzleşmek Damia'nın lehine olmazdı.

Arkasını dönmeye karar veren kimliği belirsiz bir adamın Louise ile konuşan sözleri Damia'nın kulaklarına uçtu.

"Hala... küçük bir sorun var. Cesare şimdi Daeshin'de."

Az önce Cesare mi dedin?

Ayrılmak üzere olan Damia durakladı. Bir an unuttuğu üvey kardeşinin adı, ilerlemekten ayak bileğini yakaladı.

***