in the morning | kookmin

8

arkadaslar bolum sonunda iki soru sordum onlari lutfen cevaplar misiniz☺️💗

tuvalete girip elimdeki çubuğa işeyip aceleyle çıktım. sonucu öğrenmeye dayanamayacağımı bildigimden testi taehyung'a verip beklemeye başladım.

"içimden bir ses hamile olduğunu söylüyor. kesin hamilesin bak demedi deme."

"vay... çok zekisin ha. ulan ben de neredeyse emin olmasam niye yapayım bu testi zaten? ben de öyle hissediyorum ama bilmiyorum bi umut işte..."

"nasıl yani? istemiyor musun?" dediğinde cevap vermeme kalmadan testin sonucu çıkmış olacak ki taehyung şok içinde e bir bana bir de elindeki teste bakıyordu.

"taehyung bana da söylesene!" diye bağırdım.

"hamilesin!" diye elinden geldiğince sessiz bi şekilde bağırdı.

"HASSİKTİR TAEHYUNG NE?!" diye bağırmıştım ben de şok içinde. taehyung hemen yanıma koşup elini dudaklarıma bastırıp daha fazla bağırmamı engelledi.

"böyle mi öğrenmesini istiyorsun aptal?"

herhangi bir şekilde öğrenmesini istemiyordum ki. taehyungun elini itip yatağın üzerine oturdum. "niye bu kadar şaşırdın zaten demiyor muydun az önce emin olmasam yapmam diye? ayrıca 1sen iyi misin?" diye sordu taehyung. başımı olumsuzca iki yana salladım.

"bu habere bu kadar üzülmeni beklemiyordum." dedi taehyung biraz şaşkınlıkla. "açıkçası sevinirsin sanmıştım. ben de ona gore hazırladım tepkimi."

"ben de bu kadar üzülmeyi beklemiyordum tae. ama daha geçen konuştuk jungkook bir çocuk sahibi olmak istemiyor ve bu konuda yapabileceğim bir şey yok gibi. belki de süresi geçmeden onu aldırırım. of bilmiyorum."

"saçmalama jimin ne aldırması bu cinayet."

"asıl sen saçmalama taehyung. o şu an vücudumdaki herhangi bir hücre gibi. istenmediği bir ailede doğup hayatı kararacağına doğmasın daha iyi."

"tamam doğruyu söylüyorsun ama birinin doğma hakkını elinden almak... bilemiyorum jimin. gerekirse ondan ayrılırsın ben söz veriyorum bakarım size. ona ihtiyacınız yok jimin."

"kimsenin doğma hakkini elinden almayacağım taehyung. o daha bir embriyo bile değil muhtemelen. onu doğurmak istiyorum ama... jungkooksuz bir hayat da istemiyorum."

taehyung ağlamaklı bir ifadeyle gelip bana sarıldı ve saçlarımdan öptü.

"sana söz veriyorum her şeyin üstesinden geliriz. hem belki jungkook beklediğin gibi bir tepki vermez. denemeden bilemeyiz ki."

bana kalırsa o coktan kararını vermişti bile. bir çocuk icin hazır değildi. bense bir çocuk icin hiçbir zaman hazır olunabileceğine inanan biri değildim. hiçbir insan bir çocuğu olana kadar bir çocuk sahibi olabilecek olgunlukta olamazdı zaten. ben de elbette ki o olgunlukta değildim ancak bir çocuğu kucağına alınca hissedilen o bağlılık, yıllarca süren evrimle bile üzerimizden atamadığımız o hayvani, yavruyu koruma içgüdüsü çocuk doğmadan ya da onu hissetmeden oluşabilecek bir şey değildi inancıma göre.

testi taehyungun elinden alıp üzerindeki çizgilere son kez baktım, ayağa kalktım ve ulaşabileceğim bir yerde duran valizimi indirip testi valizin bir köşesine doğru sakladım. valizin fermuarını kapatırken taehyung arkamdan bana sarılıp ellerini hala dümdüz olan karnıma koydu. çenesini omzuma dayamıştı. ben de kafamı onun gövdesine yaslayıp içimden geldiği gibi ağlamaya başladım. kendimi o kadar sıkmıştım ki en ufak temasta ağlamaktan bayılacak duruma gelebiliyordum. hayatım boyunca en çok istedigim şeyin yaşanmasını hiç böyle hayal etmemiştim.