Came From Deepest Somewhere [Complete]

Chapter-3

Uni
/

"နှစ်ဆုံးစာမေးပွဲတွေနီးလာပြီနော်
စာသေချာလုပ်ကြဦး အထက်တန်းကျောင်းသားဘဝရောက်ရင်ငါးပါးမှောက်နေကြဦးမယ်"

ဆရာမက ပြောပြောဆိုဆိုလုပ်ရင်းအခန်းထဲကထွက်သွားတယ်။ ဟုတ်တယ် ရိပေါ်တို့တွေ နှစ်ဆုံးစာမေးပွဲနီးလာပြီ။ တချို့ကျောင်းသားတွေတုန်နေအောင်ကြောက်ကြရတဲ့အချိန်ပေါ့။ ပြီးတော့ အထက်တန်းကျောင်းသားတွေလည်း ရိပေါ်တို့နဲ့မကွာမတင်ဖြေရမှာ။ တကယ့်ကိုကြားထဲမှာအချိန်သိပ်မခြားဘူး။ စီနီယာအစ်ကိုကြီး စာမှလုပ်ဖြစ်ပါရဲ့လားမသိ။

ကျန့်ကောဆီကိုမရောက်ဖြစ်တာ တစ်နည်း မျက်နှာလေးကိုမငေးဖြစ်တာ နှစ်ပတ်ကျော်သွားပြီ။ ဒီအတောအတွင်း ရင်ထဲစူးနေအောင်လွမ်းပါတယ်။ ကျန့်ကောကဘဲထူးသလား ဝမ်ရိပေါ်ကဘဲရူးသလားမသိပေမယ့် ခဏဖြစ်ဖြစ်တွေ့ချင်လိုက်တာ။ စာမှကျက်ဖြစ်ရဲ့လား မနက်စာမှစားဖြစ်ရဲ့လားကို မရဲတရဲမေးချင်ပါသေးတယ်။

"အိုးဟိုး အဂ်လိပ်ဆရာ အတန်းနောက်ကျမယ်တဲ့ သားကြီး"

သူ့ပုခုံးပေါ်ကိုဖတ်ခနဲလာပုတ်ရင်း အူးမြူးနေတဲ့ရုပ်နဲ့လင်းဝေ့ကလာပြောတယ်။ ဒီငနာလေးကတော့ စကားပြောရင်လက်ကပါပြီ။

"ဘာလို့တဲ့လဲ"

"အစည်းအဝေးရှိတယ်တဲ့ကွ
အထက်တန်းနောက်ဆုံးနှစ်ကကျောင်းသားတွေရန်ဖြစ်လို့ဆိုလားကွာ
အဲ့တာ ကျောင်းထုတ်သင့်၊မထုတ်သင့်ဆုံးဖြတ်ကြမလို့တဲ့"

လင်းဝေ့စကားကြောင့် ရင်ဘတ်ထဲကထိတ်ခနဲ။ အထက်တန်းနောက်ဆုံးနှစ်ဆိုတဲ့စကားမှာ ရိပေါ်ရင်တွေပူလိုက်တာ။ နှစ်ဆုံးစာမေးပွဲနီးပြီဆိုတော့ ဆရာ/ဆရာမတွေလည်း ကျောင်းသားတွေအတွက် အတော်ခေါင်းစားနေရမှာ။

"သြော်...ဒါနဲ့"

​ငြိမ်ကျနေတဲ့သူက လင်းဝေ့စကားကြောင့် ခေါင်းကဆတ်ခနဲ။

"မင်းရဲ့ကျန့်ကောလည်းပါတယ်တဲ့ ရိပေါ်"

မဖြစ်ဘူးလေ ကျန့်ကောတော့ကျောင်းထုတ်ခံရလို့မဖြစ်ဘူးလေ။ ကျန့်ကောသာတစ်ခုခုဖြစ်ရင် ယင်းအားရီရော သူပါရူးလိမ့်မယ်။ အထူးသဖြင့် သူ့သားကိုသိပ်ချစ်တဲ့ယင်းအားရီယူကြုံးမရဖြစ်လိမ့်မယ်။ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဆိုတာမတွေးတတ်အောင်ဘဲ။ သူဟာကျန့်ကောအတွက် မလိုအပ်ရင်တောင် အမြဲရှိနေပေးချင်ခဲ့တာ။ စဥ်းစားကြည့်ရသလောက် သူကူညီဖို့တွေးတော့ ခေါင်းထဲမှာတစ်ခုဘဲဝင်လာတယ်။