Chapter-25

1.8K 150 10
                                    

Uni
/

ပထမဆုံးတက္ကသိုလ်စတက်ရတဲ့နေ့။ တက္ကသိုလ်ဝန်းထဲကိုဝင်လိုက်ပြီဆိုတာနဲ့ ကျန့်ကောရှိခဲ့ဖူးတယ်ဆိုတဲ့အသိနဲ့တင်နင့်နေအောင်လွမ်းပါတယ်။ ခြေစချပြီဆိုတည်းကကျန့်ကောဆိုတဲ့အငွေ့အသက်ကိုတခုတ်တရရှာမိတော့တာပါဘဲ။ အိပ်ပျော်ဟန်ဆောင်တဲ့သူကိုနိုးရခက်သလိုမျိုး၊ ပုန်းနေတဲ့သူကလည်းရှာဖို့ခက်ပါတယ်။

"ငါတို့မေဂျာကကောင်မလေးတွေကမချောဘူးကွာ ပန်းချီမေဂျာကဟာလေးတွေကကျမဆိုးဘူး"

အနုပညာမေဂျာဘက်ကိုနေရာစုံအောင်လျှောက်သွားပြီးသွားတဲ့လင်းဝေ့က ရိပေါ်တို့ပန်းချီမေဂျာဘက်ကိုရောက်လာတယ်။ ပထမဆုံးကျောင်းဖွင့်ရက်ဆိုတော့ထုံးစံအတိုင်းစာမသင်ရတော့ လင်းဝေ့ကဟိုလျှောက်လျှောက်ဒီလျှောက်လျှောက်လုပ်လို့ကောင်းနေတယ်။ ရိပေါ်ကသာစာသင်ခန်းထဲငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီးလွမ်းနေဆွေးနေတာ။ လင်းဝေ့ကတော့မြူးဆင်းလို့။

"ရည်းစားတစ်ယောက်တော့ရအောင်ရှာမှဖြစ်မယ် အထီးကျန်လွန်းလို့"

သူ့ဘေးမှာထိုင်ရင်းတညည်းညည်းတညူညူနဲ့လင်းဝေ့ကပြောနေတယ်။ အဆောင်ကိုစရောက်တည်းကရည်းစားရအောင်ရှာမယ်ဆိုတဲ့အဓိဌာန်ကိုလင်းဝေ့ကချထားပုံရတယ်။ မနက်လည်းရည်းစားလိုချင်၊ညလည်းရည်းစားလိုချင်။

"ရိပေါ်"

"အင်း ပြော"

ကျောင်းသားကတ်ကိုကျောပိုးအိတ်ထဲထည့်နေတုန်း လင်းဝေ့ကခေါ်လာတာမို့ ရိပေါ်ထူးလိုက်တယ်။

"ညနေကျအလုပ်သွားရမှာမလား"

လင်းဝေ့အမေးကိုရိပေါ်ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်တယ်။

"အင်း...သွားရမှာလေ
မင်းညစာငါ့ကိုမစောင့်နဲ့တော့ အရင်စားနှင့်လိုက် ငါအလုပ်ဆင်းချိန်မှတစ်ခုခုဝယ်ပြီးပြန်လာခဲ့လိုက်မယ်"

ရိပေါ်ပြောတော့လင်းဝေ့ကခေါင်းညိမ့်တယ်။ ပြီးတော့ရိပေါ်ကဘာမှဆက်မပြောဖြစ်တော့ဘူး။ လင်းဝေ့ကတော့မေဂျာအလိုက်သွားကြတဲ့Tripတွေအကြောင်း၊ tutorialတွေကတအားခက်တယ်လို့စီနီယာတွေကပြောတဲ့အကြောင်း၊ အနုပညာမေဂျာကမိန်းကလေးတွေထက်ပန်းချီမေဂျာကမိန်းကလေးတွေကပိုလှတဲ့အကြောင်းစသဖြင့်တတွတ်တွတ်ပြောနေတယ်။ နောက်ဆုံးကျရင်တော့ရည်းစားလိုချင်တယ်ဆိုတဲ့ဘူတာကိုဆိုက်တာပါဘဲ။

Came From Deepest Somewhere [Complete]Where stories live. Discover now