You're the reason i believe in fate// Damianya

İntikam? İntikam.

look what you made me do - taylor swift

"Bilir mi? Yerime gelen kıymetini, bilir mi?"

Anya fısıltıyla söylediği şarkı sözlerini tabii ki eski sevgilisine ithafen söylüyordu. Ayrılalı 3 hafta olmuştu ama her ayrılık gibiydi, Anya bu durumu çabuk aşabilecek birisi değildi ve etkisi uzun sürüyordu.

Kendi odasında şarkı dinleyerek roman okuyan Anya için bunlar oldukça sıra dışıydı. Yani çevresindekiler içinde öyleydi. Yeşilli kız garip bir şekilde sürekli kitap okuyor, ders çalışıyordu. Hatta bazı geceler kendini testlerine o kadar kaptırıyordu ki, gecenin bir yarısı evlerine yakın olan kahveciden Americano alıyordu. Tüm gece test çözüp kitap okuyor, kitabı artık bırakması gerektiğini fark ettiğinde düşüncelerinden ayrılabiliyordu.

Tabii farklı düşünceler beynini istila ettiğinde göz yaşlarına boğuluyordu genç kız. Artık en yakını kulaklıkları olmuştu. Zaten şarkı dinlemeyi severdi ama sanki müzik ve kitap ikilisi onu fena şekilde kendine çekiyordu.

"Ayy çok güzeldi ya!" Anya yine bitirdiği bir kitabı kapatıp kitaplığına yerleştirirken, Damian yine aklına gelmişti. Gözlerinin dolduğunu hissediyordu.

"Ağlayacaksam çatıda ağlamak istiyorum..."

Anya kendi kendine mırıldanarak kahverengi hırkasına uzandı ve üstündeki siyah elbiseyi kapattı. Kolsuz siyah bir elbise giymişti. Çatıya çıkacaksa üşürdü.

Kulakları çınladı genç kızın.

"Yok artık, kim bu saatte dedikodumu yapıyor?"

Pembe saçlı kız kıkırdadı. Burnu soğuktan kızarmıştı. Açıkçası biraz üşüyordu ama sorun etmemişti. Telefonunu çıkardı ve saate baktı. /04.55/ Çatıda yaptığı ufak yere gitti. Yine ağlıyordu işte. Bıkmıştı bundan artık. Bir haftadır gözünden düşmeyen yaş kalmamıştı.

--

Anya çok az uyumuştu. Öyledir ki, 05.00'te uyuyup 07.30'da kalkmıştı ama enerjik hissediyordu. Çatıda uyuya kalmıştı ve çok üşümüştü. Yine de umursamazca odasına inen merdivene yöneldi. Dolabını açtı. Herhangi gibi bir gömlek bulmaya çalışıyordu ama nafileydi. Sonunda dayanamayıp ufak askılığa ilerledi ve siyah gömleğini çekip çıkardı. Düğmeleri açıktı. Anya hızlıca giyinip evden ayrılmak istiyordu. Gömleğini hızlıca ilikleyip sol taraftaki kısa süveteri üstüne geçirdi. Süveter beyazdı. Üstünde siyah bir kafatası vardı. Altına da okul eteğini giyidi ve çantasını alıp çıktı. Babasının onu uyandırmasına ihtiyaç duymuyordu artık çünkü zaten uyumuyordu. Becky bu durumdan ne kadar rahatsız olsada bir şey yapamazdı. En fazla onu teselli edip kafasını dağıtabilirdi.

"Günaydın Anya-chan!! Bugün çok güzelsiniz!"

Bu kişin Becky olduğunu düşünmeyin sakın. Çünkü bunlar Anya'nın bir nevi fanları.

"Teşekkürler güzelim! Seninde ayakkabıların güzelmiş."

Kız utanarak teşekkür etti ve arkadaşlarına olayı anlattı. Anya niye bu kadar popüler olduğunu bilmiyordu ama bir yandan hoşuna da gidiyordu. Son 3 haftadır herkes ona günaydın diyor, yolunu kesip sohbet ediyor ve ona iltifat ediyordu.

Anya kesinlikle popülerleşmişti.

Ve aynı şekilde Damian'ın ünvanı bir o kadar düşmüştü.