Başlama Tarihi: 21.11.20
Yayımlama Tarihi: 03.01.21
Zaman acımasızdı.
Tutmak istesen tutamaz, durdurmak istesen durduramazdın.
Yelkovanın akrebi her geçişinde tek düşündüğüm ne yapacağımdı. İçeride ölüm fermanım imzalanıyordu, benim elimden ise b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ne güzel adamlar var. Seven, Özleyen, Bekleyen. Şiir yazan, Vazgeçmeyen, İhanet nedir bilmeyen, Aşık olabilen... Ve bir de kadınlar var, Böylesi adamlara hiç denk gelmeyen... Bölüm şiiri:Can ÇALIŞKAN-Denk Gelmeyenler.
Avir ikinci kez ayağa kalkmamı söylemesine rağmen oturmaya devam ediyordum. Aradan kaç saniye, kaç dakika geçmişti bilmiyordum ama benim titremelerim, Avir'in ise derin soluklar alması dinmemişti.
Tekrar hareketlenip bir adım daha öne geldiğinde ayağı, ayağıma temas etti. Sanki vücuduma elektroşok verilmiş gibi irkilip parmaklarımı içeri doğru katladığımda, güldüğünü anlayacağım bir ses çıkarttı. "Ne oldu, tanıştığımızdan beri cesurca karşımda duran kadına?" Alayvari sözleri korkumu azaltıp, karşılık verme arzumu arttırınca göğsüne sabitlediğim bakışlarımı yüzüne çıkarttım. Kehribar bakışları yeri gözlerimmiş gibi hedefine başarıyla ulaştığında, yüzündeki alaycı ifadesi yerli yerinde duruyordu.
Üstünkörü bir şekilde üzerini incelediğimde sabah üzerinde olan siyah takım elbisesinin ceketini çıkartmış, beyaz gömleğinin üstten ilk üç düğmesini açmış olduğunu gördüm. Koyu kumral, siyaha çalan saçları dağılmış, alnına dökülmüştü. Ellerini ceplerine sokmuş, asalet akan dik duruşuyla karşımda dikiliyordu.
Esefle aldığım nefesi, cevap verme gereğiyle serbest bıraktım. Elbisemi sıktığım ellerimi açıp, ayaklarımın üzerinde yükseldim. Titremelerim geçmemişti ama azalmıştı. Taa ki karşısında durana kadar. Ayağa kalktığım an burun buruna gelecek kadar yakın durduğumuzu hesaba katmamıştım. Yine de rahatsız olduğumu belli edecek herhangi bir hareket sergilemedim, o da geriye gitmedi.
Cevap vermeden önce duvağımı açmak için elimi kaldırdığımda, buna engel oldu. Ellerini uzatıp duvağımı arkaya itelediğinde nefesimi tuttuğumun farkında bile değildim. Gözlerimiz bu sefer arada perde olmadan buluştuğunda, daha fazla sessiz kalmanın bir manası olmayacağını düşündüm. "Hâlâ burada. Senin karşında durmaktan hiçbir zaman vazgeçmeyeceğim." Sözlü yeminimi beyan edip başımı daha da dikleştirdiğimde gözleri kısıldı. Üzerime doğru eğilip, nefesini ürpertici şekilde kulağıma üflediğinde fısıltılı sesiyle o da yeminini etti. "Ne zaman karşımda dursan, yanımda yerini alman için bütün gemileri yakacağım."
İçime ateş saldıktan sonra geriye çekildi. Duyduklarım karşısında kaşlarım derince çatıldı. Daha düne kadar kötü davranıp, yüzüme bakmayan adam bugün karşısında duracağını söylediğim de yanında olmam için elinden geleni yapacağını belirtiyordu. Anlamını çözemediğimi gösterircesine suratına bakmaya başladığımda aklımda bir fikir oluştu. Her şey bu gecenin yaşanması için söylediği birkaç safsatadan mı ibaretti? Beni böyle mi kandırmaya çalışacaktı? Düşüncelerimle kaşlarımın daha da çatıldığını hissettim.
