Vişneli Meyve Suyu

İsimsiz bölüm

Ben yine büyük bir sok içerisindeydim ve dakikalarca orada durup bu şoku üstümden atmaya çalıstim pek basarili oldugum soylenemezdi ama. Eskiden boyle davranmazdin da ne demek ya bana bi aciklama dahi yapmadan sadece beni taniyamadinmi deyip duruyor. Hafizami biraz zorladim ama yok yani yok eskiden bu kadar kasli, yakisikli bi cocukla ne isim olabilirdi benim. Yine ne diyorum ya yakisikli filan noluyoruz diye soze atildi bored (ic sesim). Onu onayladim aynen ne diyordum ben. Tamam yakisikli olabilirdi ama bana bu kadar sert ve kotu davranacagi anlamina gelmezdi. Sonunda kendimi toparlayarak saatime baktim 10 dakika sonra cikis zili calacakti ve su anda sinifa girmeye niyetim yoktu. O yuzden spor salonunun arkasina dogru ilerlemeye basladim orda bulunan banklar benimdi o salak nasil da gelip oraya oturabiliyordu. Tam oraya ilerlerken yine o banklarda derin dusunceler icinde yere bakarak oturan o cocugu gordum. Adini da ogrenememistim ya banane hemde onun adindan. Simdi oraya gidip onunla tartismaya girmeye hic niyetim yoktu o yuzden beni fark etmemesini umarak arkami donuyordum ki birden cekici sesiyle konustu ama sesinde gercekten uzulmus bi ton vardi sebebini anlayamasamda:
- Masal gel otur gercekten hic bir sekilde konusmayacagim sadece seninle oturmak istiyorum.

Dedi sasirmistim neden boyle davraniyordu birden az once okuzlugunu konusturuyordu simdi?
Tatrismaya girmek istemedigimden olsa gerek bu teklifini kabul ettim ve gidip yanina oturdum. Gercekten mutlu olmus gibi gozukuyordu. Gozlerinin yesili en acik tona burunmustu ve parliyorlardi. Bende mutlu oldum onu boyle gorunce gercekten onunla tanistikmi diye dusunmeme sebep oldu. Ama hic boyle bir sey hissetmiyordum. Bana dondu ve bir ayaginin uzerine oturdu bende donsemmi diye dusundum ama donmedim sadece kafami kaldirmis bi sekilde gokyuzunu izliyordum. O ise bana gercekten cok dikkatli bir sekilde bakiyordu bunu hissedebiliyordum. Konusmayacakti ama birden soze basladi:
-Masal ben sana kendimi tanitmak istiyorum.

Dedi sasirdigim icin gozlerimi mavi gokyuzunden ayirip onun yesil gozlerine cevirdim. Ve sozune devam etmesini bekledim:
-Ben Demir Günay. Kucukken bu ismi hatirlayamadigini soyleme lutfen bana hergun bu ismi soylerdin ve dunyada duydugum en guzel seslenme sekliydi senin ki.

Dedi. Demir Günay diye icimden tekrarlarken birden beni kendine cekti ve yillardir annesini gormeyen bir cocuk gibi saclarimin kokusunu icine cekti. Bana ne oluyordu boyle bu acima duygusumuydu ama ne icin aciyacaktim ki... Belki biraz uzulmus olabilirim o kadar da duygusuz bir insan degilim biraz oyle durdu ve agzindan iki kelime dokuldu:
-Lütfen sarıl.

Gercekten ne oluyordu bana boyle sarilmayi cok istiyordum ama yapamiyordum biseyler bana engel oluyordu. Agzindan bir kelime daha cikti:
-Lütfen.

Bu sefer gercekten bana engel olan o seyi umursamayarak kollarimi sirtina sardim ve kokusunu icime cektim. Bu koku gercekten tanidik geliyordu, bu isim tanidik geliyordu, bu gozler tanidik geliyordu...
Ama nerden tanidik geliyordu onu cozmus degildim hala. Benim sarilmama mutlu oldugu saclarimdaki elini daha cok sıkmasindan anlasiliyordu. Yine o uzucu sesiyle konustu:
-Tesekkur ederim.

Gercekten ne vardi bunda ama bir cocugun eline cikolata vermissin gibi sevindigini hissedebiliyordum. Kollarimi cekmeye calistim ama agzindan iki kelime daha dokuldu:
-Biraz daha.

Bu sefer itiraz etmedim ve kollarimi boynuna daha sıkı sardim ve kokusunu icime cekmeye devam ettim. Sonunda kollarini benden ayirdi ve o yesil gozleriyle benim mavi gozlerimin en derininde bir seyler ararmis gibi bakmaya basladi. Ben birseyler soyler diye dusunuyordum ama oyle olmadi uzun bir sure gozlerime bakmaya devam etti. Ben daha fazla dayanamayarak:
-Demir seni gercekten hatirlayamiyorum gercekten onemli bir kisimisin?

Diye sordum. Bana kendini hatirlatmasini istiyordum ama yapmadi oyle ve:
-Masal beni senin hatirlamani istiyorum eger gercekten onemli bir kisiysem beni hatirlarsin diye dusunuyorum.

Bir seyleri hatirlamakta gucluk cekerdim her zaman iki gun once hangi yemegi yedigimi, hocanin bir gun once verdigi odevi, iki sene once ki arkadasimin adini bile hatirlayamazdim. Bana cocuklugumdan bahsediyordu hemde kotu bir cocukluktan... ben babamin olumunden sonra tum cocuklugumu hafizamdan sildim. Demir'i hatirlamam biraz zor olcak gibi gozukuyordu ama gercekten eskiden ona deger verdiysen hatirlarim diye dusunuyorum. Demir benden bir cevap bekler gibi israrla gozlerimin icine bakiyordu. Daha fazla dayanamadigim icin soze basladim:
-Ben gercekten kimsenin bilmedigi kotu bir cocukluk gecirdim bunlari sana niye soyluyorum bilmiyorum ama yakin hissettim ve sen cocuklugumda seninle bir baglantim oldugunu soyluyorsun babami kaybettikten sonra tum cocuklugumu sildim ve hatirlamiyorum.

Dedim. Gercekten sasirmis gibi gorunuyordu. Neden bu kadar sasirmisti bilmiyorum ama sormadimda cunku konusmaya basladi:
-Kenan amca öldu mü?

Babamin adini duydugumda gozlerim yanmaya basladi ama yabanci bir kisinin karsisinda aglamayacaktim. Hem su anda sasirmam gereken sey o degil babamin adini nerden biliyordu ve amca nasil diyebiliyordu?
-Babamin adini nerden biliyorsun? Sen beni ne kadar taniyorsun babamla o kadar yakinmiydiniz ki?

Diye sordum. Bu cocugu hatirlamaktan baska carem yoktu hakkimda herseyi biliyordu.
-Beni hatirlayana kadar sana hic bir sey soylemeyecegim Masal ve bana sarildigin icin gercekten cok tesekkur ederim.

Dedi ve yanimdan kalkti yavas yavas yuruyerek gozden kayboldu ve ben sonuna kadar onun gidisini izlemistim neden yaptim boyle bir seyi bende bilmiyorum. Yerimde yalniz kaldiktan sonra saatlerce orada oturdum hic bir derse girmemistim ve buraya gelen kimse olmamisti sansima...