ကျွန် မ တို့ တစ်ယောက် ကို တစ်ယောက် စိုက် ကြည်နေမိ တယ် ခွန်ဆမ် ကျွန်မ နဲ့ အရမ်း နီး ကပ် နေတော့ နှလုံးခုန်သံအရမ်း မြန်လာ ဘယ်အချိန် မေ့လဲ သွား မလဲ တောင်မသိဘူး သူမ ရဲ့ လှပ တဲ့ အညိုရောင်မျက်လုံးများဖြင့် ကျွန်မ ကို နီးကပ်စွာ စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူမရဲ့မျက်လုံး ညိုး ယူ နိုင်တဲ့ အကြည့် ကြောင့်သူ များ ပြော တာ ကြားဖူး သလိုပါပဲ- နွေရာသီမှာ ရေခဲမုန့်လို ကျွန်မ အရည်ပျော် တော့ မယ်ထင်တယ်
"မင်း အိပ်ချင် နေပီလား ယုန်လေး"
"အင်း...ဟုတ်"
"မင်း မျက်လုံးထဲမှာ မျက်ချေးတွေ"
"အမ် ?!" ရှက်လွန်းလို့ မျက်လုံးကို ချက်ချင်းသုတ်လိုက် တယ် ခွန်ဆမ် က သူ အိပ်ယာ ပေါ် သွားလှဲ နေ သည် ။ ကျွန်မ လည်း သူ မ ရဲ့ဘေး နာမယ် ဝင်လှဲ တော့ က သူ့ မ ကျွန်မ ဘက် လှည့်တော့ ကျွန်မက "
"မျက်လုံးမယ် ဘာမျက်ချေး မှ မရိုပါဘူး။ နောက်နေတာလား?"
"ငါ အိပ်တော့မယ်။ ကောင်းသောညပါ။"
ဘာ? သူမဘာလို့ဒီလိုဖြစ်ရတာလဲ?သူမ ကို ကြည်ပီ စိတ် ချုပ် မိတယ် တောပီ မီး ကို ပိတ် ခေါင်းပေါ် စောင် ခြုံ ပီ အိပ် တယ် ဘာမှ ကို မတွေး ချင်တော့ဘူး
ဘာဖြစ်တာလဲ? ဘယ်လိုရှင်းပြရမှန်းမသိဘူး...
နောက်နေ့မနက်...
ပြတင်းပေါက်မှ အလင်းရောင်ကြောင့် ကျွန်မ နိုးလာ ခဲ့ မြန်မြန်ထပြီး သူအိမ်မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲက ရေချိုးသံကြောင့် နိူ့း တာ
သြော်... အိပ်မက်မဟုတ်ဘူးပဲ ခွန်ဆမ်ရဲ့အိမ်မှာ တစ်ညလုံးသူ့အိပ်ယာပေါ်မှာ အိပ်နေတာပဲ ။
တစ်ချိန်တည်းမှာ ကျွန်မ စိတ်လှုပ်ရှား ပီတော့ စိတ်ရှုပ်မိတယ် ခွန်ဆမ်က မီးခိုးရောင် တီရှပ်နဲ့ အပြာရောင်ဘောင်ဘီး ဝတ် ထားတဲ့ သူမ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီး
"မင်း အိပ်ယာထနောက်ကျနော် အလုပ်သွားဖို့ နေ့တိုင်း မနက် ၄ နာရီ နိုးတယ် လို့ ပြောဖူးတာ မဟုတ်ဘူးထင်တယ် ။ ငါ့ကိုလိမ်နေတာလား ယုန်လေး
