💋သခင့္အနမ္း႐ိုင္း💋(C O M P L E T E D)

💋သခင့္အနမ္း႐ိုင္း💋

💋သခင့္အနမ္းရိုင္း💋
💋Episode{4}💋
"ဟင့္.........ဒယ္ဒီနဲ႕မာမီလည္းယိမ္းကိုရက္စက္တယ္။အခု
ဦးေသြးလည္းယိမ္းကိုရက္စက္ျပန္တယ္။ယိမ္းဘဝက
ရက္စက္မႈေတြကလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ပါ့မလား။အခုအေအးခဲ
ျပီးယိမ္းေသသြားလည္းေကာင္းတာပဲ။ဦးေသြးရက္စက္မႈ
ကိုယိမ္း...ယိမ္း......ယိမ္းအရမ္းကို...ေျကာက္ရြံ႕သြားပါ
ျပီ။တကယ္ကိုအဆိပ္ျပင္းစြာနဲ႕ရက္စက္လြန္းလွသည့္
ဦးေသြး...ယိမ္းကိုမုန္းေနရင္လည္းအေသသာသတ္
လိုက္ျကပါေတာ့။ယိမ္းအခုအရမ္းအရမ္းကိုနာက်င္ခံစား
ေနရတယ္............ဟင့္.........ဟင့္.........ဟီး.........ဟင့္........."
ယိမ္း၏စိတ္ခႏၶာ......ယိမ္း၏ႏွလံုးသား......အရမ္းအရမ္းကို
နာက်င္လြန္းပါျပီ။ဦးေသြးကိုခ်စ္သည့္စိတ္နဲ႕အခုလိုမ်ိဳး
ယိမ္းခံစားေနရတာပါ။အခုလိုမိ်ဳးဦးေသြး၏ရက္စက္ႏွိပ္
စက္မႈအျပစ္ဒဏ္မွလြတ္ေျမာက္ရပါေစ......အရွင္ဘုရား။
ယိမ္းတစ္ေယာက္နာက်င္လြန္းျပီးခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးတုန္ယင္
ေအးခဲလာကာသတိေမ႔သြားေလေတာ့သည္။
"က်စ္.........ငါအဲ႔မိန္းမပါးကိုရိုက္လိုက္တာလြန္သြားျပီလား။
မသိဘူးကြာ ငါ့အေမေတာင္မရိုက္ဖူးတဲ႕ပါးကိုရိုက္လို႔သူ
အျပစ္ခံရသင့္တာပဲ။အား ငါဘာလို႔အဲ႔မိန္းမအေျကာင္း
စဥ္းစားေနရတာလဲ။အဟက္......အခုေလာက္ဆိုေျမ
ေအာက္ခန္းမွာေနရတဲအရသာဘယ္လိုရွိလဲသူသိေနေလာက္
ေရာေပါ့။ဇြဲေနာင္........."
သခင္ေလးေခါလိုက္တာေျကာင့္ဇြဲေနာင္အခန္းထဲအေျပးဝင္
လာျပီး.........
"ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ပါျပီ......သခင္ေလး"
"အင္း.........မင္းအဲ႔မိန္းမကိုဘယ္လိုလုပ္ထားခဲ႔လဲ။ငါေျပာ
ခ်င္တာေျမေအာက္ခန္းထဲေသခ်ာထည့္ခဲ႕လား"
"ဟုတ္.........သခင္ေလးခိုင္းတဲ႔အတိုင္းလုပ္ခဲ႕ပါတယ္"
"အင္း......မင္းေတာ္တယ္ဇြဲေနာင္။မင္းအနားယူလို႔ရျပီ"
"ဟုတ္ကဲ႕......သခင္ေလး"
"ေနဦး.........အခန္းေသာ့ဘယ္မွာလဲ"
"ဒီမွာပါ.........သခင္ေလး"
"ထားခဲ႕လိုက္.........ျပီးရင္မင္းသြားေတာ့"
"ဟုတ္ကဲ႕.........သခင္ေလး"
ဇြဲေနာင္အက်ၤ ီအိတ္ကပ္ထဲထည့္ထားသည့္ေျမေအာက္အခန္း
တံခါးေသာ့ကိုစားပြဲေပါတင္ျပီးအခန္းထဲမွထြက္လာခဲ႕သည္။
ဇြဲေနာင္ထြက္သြားေတာ့ေသြးစက္ေသာ့ယူျပီးေျမေအာက္ခန္းရွိ
ရာသို႔လာခဲ႕သည္။
ရဲစခန္းမွျပန္လာျပီးေနာက္ေဒါပြင့္ျခည္တစ္ေယာက္အိပ္ယာေပါ
ရိႈင္ျကီးတငင္ငိုေျကြးေန၏။ဦးမင္းလူေရာက္လာျပီး.........
"ပြင့္အခုငုိေနလည္းကိုယ့္သမီးေလးျပန္လာမွာမဟုတ္ဘူးပြင့္"
"ဟင့္......ပြင့္အမွားပါကိုယ္ရယ္။ပြင့္ေဒါသထြက္ျပီးသမီး
ေလးကိုအဲလိုမေျပာခဲ႕သင့္ဘူး။ဟင့္......ဟီး......မာမီအမွားပါသမီးေလးရယ္။သမီးေလးစိတ္ထိခိုက္ေအာင္မာမီမေျပာခဲ႔သင့္ဘူး။အခုသမီးေလးဘယ္ေလာက္အားငယ္
ေနလိုက္မလဲ ဟင့္"
ေဒါပြင့္ျခည္စကားတတြတ္တြတ္ရြတ္ဆိုျပီးသူမေျကာင့္ သူမသာသမီးေလးကိုအေမြျပတ္စြန္႔လႊတ္မယ္။နင္ကငါ့သမီး
မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔သူမပါးစပ္ကေျပာဆိုခဲ႔တာကိုေတြးမိျပီး
ေနာင္တရလို႔မဆံုးျဖစ္ေနသည္။
"ကဲ......ပြင့္ရယ္ငုိမေနပါနဲ႕ေတာ့။သမီးေလးကိုကိုယ္တို႔မရရေအာင္ျပန္ေခါျကတာေပါ့။ဟိုေကာင္သမီးေလးကိုဘာ
ေတြျခိမ္းေျခာက္ထားတာလဲမသိဘူး။သမီးေလးကသူမွသူ
ျဖစ္ေနတယ္။ကိုယ့္သမီးေလးဒီေကာင္လက္ထဲရွိေနတာ
ကိုယ္စိတ္မခ်ဘူး.........ပြင့္"
"ပြင့္လည္းအတူတူပါပဲကိုယ္ရယ္။ပြင့္သမီးေလးကိုျပန္
ေခါခ်င္တယ္။ကိုယ္မရရေအာင္သမီးေလးကိုျပန္ေခါေပး
ပါ။သမီးေလးမရွိရင္ပြင့္ေသသြားလိမ့္မယ္ကိုယ္ရဲ႕။ဟင့္
ဟီး.........သမီးေလးကိုမျဖစ္ျဖစ္တဲ႕နည္းနဲ႔ျပန္ေခါေပးပါေနာ္"
ေသြးစက္ေျမေအာက္ခန္းထဲဆင္းလာေတာ့ျမင္လိုက္ရသည့္
ျမင္ကြင္းကရင္ဝကိုေဆာင့္ကန္လိုက္သလိုပင္။
ႏႈတ္ခမ္းေတြျပာႏွပ္ေနကာေသြးမရွိေတာ့တဲ႔အတိုင္း......သတိ
ေမ့ေနေသာႏြဲ႕ယိမ္းအိမ္ကိုျမင္လိုက္ရသည္။ခ်က္ျခင္းဆို
သလိုေျမေအာက္ခန္းတံခါးေသာ့ဖြင့္ျပီးႏြဲ႕ယိမ္းအိမ္အနားေျပး
သြားျပီးနဖူးကိုစမ္းသပ္လိုက္ေတာ့
"က်စ္.........ေအးခဲေနတာပဲ။ငါလာတာေနာက္က်သြားရင္
မင္းအသက္ရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးႏြဲ႕ယိမ္းအိမ္။မင္းကိုႏွိပ္
စက္တာမုန္းလို႔မဟုတ္ဘူး။ဒါေပမဲ႕မင္းအေဖလုပ္ရပ္ေတြ
ေျကာင့္မင္းကိုဓားစာခံအျဖစ္ပစ္မွတ္ထားရတာ။မင္း
အတြက္ေတာ့စိတ္မေကာင္းပါဘူး......ႏြဲ႕ယိမ္းအိမ္"
ေသြးစက္သူမခႏၶာကိုယ္ကိုေပြ႕ခ်ီျပီးသူ႔အခန္းထဲေခါလာခဲ
သည္။အခန္းထဲေရာက္ေတာ့သူမကိုအိပ္ယာေပါမခ်ခင္သူမရဲ႕ကိုယ္သင္းရနံ႕ေလးေျကာင့္သူ႔ရင္ထဲဗေလာင္ဆူသြားရ
သည္။ရုတ္တရက္အသိဝင္လာျပီးသူမကိုအိပ္ယာေပါခ်
ေပးကာအခန္းထဲမွထြက္လာျပီး............
"ဇြဲေနာင္...ဇြဲေနာင္... ျကီးႏု..."
ေသြးစက္ေအာ္ေခါေနေသာ္လည္းတစ္ေယာက္မွျကားမည္မ
ထင္။သူမကိုစိတ္ပူျပီးသူရင္ထဲတစ္ခုခုလစ္ဟာသြားသလို
ခံစားလိုက္ရသည္။စိုးရိမ္စိတ္ကအရမ္းျမင့္မားေနျပီး
အသံအက်ယ္ေလာင္ဆံုးျဖင့္စံအိမ္တစ္ခုလံုးျကားေအာင္
ေအာ္ေခါလိုက္သည္။
"ျကီးႏု............ဇြဲေနာင္.........ယကၡ.........တစ္ေယာက္မွမရွိျက
ဘူးလား။အိမ္ေဖာ္ေတြဘယ္ေရာက္ျကကုန္ျပီလဲ။က်ဳပ္
ေအာ္ေခါေနတာမျကားရေအာင္"
ေဒါသထြက္ကာအလွပန္းအိုးတစ္လံုးကိရိုက္ခြဲပစ္လိုက္သည္။
ပန္းအိုးက်ကြဲသံေျကာင့္ျကီးႏုအပါအဝင္အိမ္ေဖာ္ေတြေရာ
ကမန္းကတမ္းေရာက္လာျပီး.........
"သခင္ေလးဘာျဖစ္လို႔ပါလဲ"
"သားစက္.........ဘာအလိုအက်မတာရွိလို႔လဲျကီးႏုကိုေျပာေလ
ျကီးႏုလုပ္ေပးမွာေပါ့"
"ေတာက္စ္.........မင္းတို႔အိမ္ေဖာ္ေတြ$သုံးကိုမက်ဘူး။အခု
လူတစ္ေယာက္လံုးေသမလိုျဖစ္လို႔ေအာ္ေခါေနတာကိုမျကားရ
ေအာင္မင္းတို႕နားကန္းေနလား"
"ကြ်န္မတို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္သခင္ေလး"
"သားစက္...ဘယ္သူေသမလိုျဖစ္တာလဲ။ျကီးႏုကိုေျပာပါ
ဦး"
"ဟုတ္.........ျကီးႏုကြ်န္ေတာ္နဲ႔အခုလိုက္ခဲ႕။ေဟ့......မင္း
တို႔ထဲကတစ္ေယာက္ဇြဲေနာင္ကိုသြားေခါ။ငါအျမန္လာခိုင္း
တယ္လို႔ေျပာလိုက္။မင္းကသီရိမလား"
"ဟုတ္ပါတယ္.........သခင္ေလး"
"မင္းကအဝတ္ပိုင္းတစ္ပိုင္းနဲ႕ေရဇလံုတစ္ခုယူျပီးငါ့အခန္းထဲလိုက္လာခဲ႕။က်န္တဲ႕သူေတြကအိပ္ဖို႔မစဥ္းစားနဲ႔"
"ဟူတ္ကဲ႕သခင္ေလး"
သခင္ေလးနဲ႔ျကီးႏုထြက္သြားေတာ့သီရိတစ္ေယာက္အဝတ္ပိုင္း
တစ္ပိုင္းနဲ႕ေရဇလံုတစ္ခုကိုင္ေဆာင္ကာသခင္ေလးအခန္းဆီ
လာခဲ႔သည္။
"ေဒါက္......ေဒါက္......ေဒါက္..."
"သခင္ေလး.........သီရိပါ"
"ဝင္ခဲ႕........."
"ဟုတ္ကဲ႕...သခင္ေလး"
သခင္ေလးအခန္းထဲဝင္လာေတာ့သခင္ေလးအိပ္ယာထက္
လဲေလ်ာင္းေနေသာမမေလးဆိုသူကိုေတြ႕ျမင္လိုက္ရ၏။သီရိ
အနားသို႔သြားျပီး
"သီရိ......ျကီးႏုကိုေပး"
"ဟုတ္ကဲ႕......ျကီးႏု"
"သီရိ.........ဇြဲေနာင္မလာေသးဘူးလား။သူကိုသြားေခါခိုင္း
တာျကာလွျပီအခုခ်ိန္ထိမေရာက္လာေသးဘူူး။မင္းသြားေခါ
လိုက္"
"ဟုတ္ကဲ႕.........သခင္ေလး"
သီရိအခန္းအျပင္ကိုထြက္သြားဖို႔လုပ္ေနစဥ္ဇြဲေနာင္ေရာက္လာ
ျပီး
"ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ပါျပီ......သခင္ေလး"
"မင္းအခုခ်က္ျခင္းဆရာဝန္ကုိဖုန္းဆက္ေခါျပီးငါးမိနစ္အတြင္း
အေရာက္လာခိုင္းလိုက္။ေနာက္က်ရင္အေသပဲလို႔ေျပာ
လိုက္"
"ဟုတ္ကဲ႕.......သခင္ေလး"
"ျကီးႏု.........သူဘယ္လိုေနလဲ"
"ျကီးႏုေရပတ္တိုက္ေနတာပဲေအးတာကမေလ်ာ့သြားဘူးသား
စက္။ယိမ္းေလးသနားပါတယ္။သူခမ်ာပါးေလးေယာင္
ကိုင္းပီးေသြးထြက္ေနတာ။ျပီးေတာ့တစ္ကိုယ္လံုးေရခဲတံုးလို
ေအးစက္ေနတာပဲ။ျကီးႏုစိတ္ပူလာျပီးသားစက္ယိမ္းေလး
တစ္ခုခုမ်ား........."
"ေတာ္ပါေတာ့ျကီးႏု။သူမဘာမွမျဖစ္ရဘူး။ကြ်န္ေတာ္
ဇြဲေနာင္ကိုဆရာဝန္ဆီဖုန္းဆက္ေခါခိုင္းထားတယ္။သူမ
မျကာခင္သတိရလာမွာပါ"
"အင္းပါသားစက္။ျကီးႏုလည္းသားစက္ေျပာတဲ႕အတိုင္းပဲ
ယိမ္းေလးဘာမွမျဖစ္ရပါဘူး။သတိရလာမွာပါ"
သီရိတစ္ေယာက္သခင္ေလးကိုျကည့္လိုက္သတိေမ့ေနတဲ႕
မမေလးကိုျကည့္လိုက္နဲ႔ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေန၏။အခုခ်ိန္
မွာဆရာဝန္သာေရာက္လာရင္............
"သခင္ေလးေခါခိုင္းတဲ႔ဆရာဝန္ေရာက္လာပါျပီ"
သီရိစိတ္ထဲကေျပာေနရင္းနဲ႕ပင္ကိုဇြဲေနာင္ဆရာဝန္နဲ႔အခန္း
ထဲဝင္လာတာကိူျမင္လိုက္ရေတာ့အရမ္းေပ်ာ္သြားသည္။
မမေလးအျမန္သတိရလာေတာ့မယ္ေဟ့။
"လူနာကခင္မ်ားလား"
"No......အိပ္ယာေပါမွာသတိေမ႔ေနတဲ႕မိန္းကေလးပါ"
"ဟုတ္ကဲ႕......"
ဆရာဝန္သူမအနားသို႔သြားျပီးစမ္းသပ္လိုက္ေတာ့အံ့ျသတုန္
လႈပ္ျပီး.........
"လူနာကိုေဆးရံုတင္မွျဖစ္မယ္။ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့
လူနာကအေအးအမိလြန္းေတာ့အေျခအေနကအရမ္းကုိစိုးရိမ္
ရတယ္"
"ဘာ.........ဒါဆိုေဆးရံုမတင္ရင္သူမေသႏိုင္တဲ႕သေဘာေပါ့
ဟုတ္လားDr"
Drေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္သည္။အခုသူ႔ေျကာင့္သူမအခုလို
ျဖစ္ရတာ။သူသည္သာတရားခံ မင္းကိုအဆံုးရႈံးမခံႏိုင္
ဘူး ႏြဲ႕ယိမ္းအိမ္။