💋သခင့္အနမ္း႐ိုင္း💋(C O M P L E T E D)

💋သခင့္အနမ္း႐ိုင္း💋

💋သခင့္အနမ္းရိုင္း💋
💋Episode{5}💋
"ဟုတ္ကဲ႕"
Drထြက္သြားျပီးမွေသြးစက္အရုပ္ျကိဳးျပတ္သလိုထိုင္ရက္
အတိတ္ေမ့ေရာဂါတဲ႕လားကေလးရယ္။ဦးေသြးလို႕ေခါတဲ႕
ကေလးမေလး မင္းကအခုအတိတ္ေမ့ေရာဂါျဖစ္ေနျပီတဲ႕လား။
ကိုယ္ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွမယုံျကည္ႏိုင္ေသးဘူး ကေလးရယ္။
ေသြးစက္တစ္ခုခုကိုသတိရဟန္ရွိလာကာ ဇြဲေနာင္ကိုခ်က္ျခင္း
ေခါလိုက္ျပီး
"ဇြဲေနာင္......ငါ့ဆီလာခဲ႕"
"ဟုတ္ကဲ႕ သခင္ေလး။ကြ်န္ေတာ္ကိုဘာမ်ားခိုင္းစရာရွိလို႔
လဲ"
"ေအး...ငါေျပာမယ္ေသခ်ာနားေထာင္။ငါႏြဲ႕ယိမ္းအိမ္ကို
ေဆးရံုကဆင္းဖို႔ဆရာဝန္နဲ႕သြားေတြ႕လိုက္ဦးမယ္။မင္းလိုအပ္
တာေတြစီစဥ္လိုက္။ျပီးေတာ့ျကီးႏုနဲ႕သီရိကိုလိုက္ပို႔ဖို႔
ဦးတင္စန္းကိုဖုန္းဆက္ေခါလိုက္"
"ဟုတ္ကဲ႕...သခင္ေလး။ ကြ်န္ေတာ္အကုန္စီစဥ္လိုက္ပါ့မယ္"
"ငါတစ္ခုေသခ်ာထပ္ေျပာမယ္။ႏြဲ႕ယိမ္းအိမ္ေနရမယ့္အခန္းကို
အေကာင္းဆံုးေသခ်ာျပင္ဆင္ထားလိုက္"
"ဟုတ္ကဲ႕ သခင္ေလး."
ဇြဲေနာင္အနားကထြက္သြားျပီးႏြဲ႕ယိမ္းအိမ္ကိုေဆးရံုဆင္းရန္
အတြက္ဆရာဝန္နဲ႕တိုင္ပင္ရဦးမယ္ဆိုျပီးေကာင္တာရွိရာ
လာခဲ႕ျပီးသူနာျပဳတစ္ေယာက္ကိုဆရာဝန္ရွိတဲ႕ေနရာကိုေမး
လိုက္သည္။သူနာျပဳမေလးက
"ဟုတ္ကဲ႕ရွင့္...ဆရာဝန္အခန္းကဒီဘက္မွာပါ။ ဒီကေနတည့္
တည့္ေလ်ွာက္သြားျပီးနံေဘးအခန္းကိုဝင္သြားလိုက္ပါ"
"ေက်းဇူးပါဗ်ာ"
သူနာျပဳေျပာတဲ႔အတိုင္းဆရာဝန္အခန္းရွိရာသြားလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္တံခါးေခါက္ရန္အသင့္ျပင္လိုက္၏။
"ေဒါက္...ေဒါက္...ေဒါက္......"
တံခါးေခါက္သံေျကာင့္သူနာျပဳတစ္ေယာက္တံခါးဖြင့္ေပးေတာ့
"ဟုတ္ကဲ႕ ဘာမ်ားကူညီေပးရမလဲရွင့္"
"ဟုတ္ကဲ႕ ေဆးရံုဆင္းဖို႔အတြက္ဆရာဝန္ျကီးနဲ႕ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါ"
"ဟုတ္ကဲ႕ရွင့္ အထဲဝင္ခဲ႕ပါ"
ေသြးစက္အထဲေရာက္ေတာ့ဆရာဝန္ျကီးကသူကိုျမင္ျပီး
"ဟုတ္ကဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ဘာမ်ားကူညီေပးရမလဲ"
"ေဆးရံုကဆင္းခ်င္လို႔ပါ"
"ဟုတ္ကဲ႔ patientနာမည္ေလးတစ္ခ်က္ေလာက္ေျပာပါ"
"Patientနာမည္ကႏြဲ႕ယိမ္းအိမ္ပါ"
ေသြးစက္ေျပာလိုက္ေတာ့ဆရာဝန္ကလူနာေတြရဲ႕fileကို
ရွာျကည့္ေတာ့ႏြဲ႕ယိမ္းအိမ္ဆိုတဲ႕patientနာမည္ကိုေတြ႔လိုက္ရ၏။fileကိုလွန္ျကည့္ရင္း
"ေျသာ္ ဒီလူနာကမနက္ကပဲေရာက္လာတဲ႕လူနာမလား"
"ဟုတ္ပါတယ္ Dr"
ေသြးစက္ျပန္ေျဖလိုက္ေတာ့ဆရာဝန္က
"လူနာကစိုးရိမ္ရေပမဲ႔ေရာဂါေျကာင့္မဟုတ္ဘူး။နာက်င္မႈေတြ
ဝမ္းနည္းမႈေတြမ်ားျပီးမွတ္ညဏ္တစ္ခ်ိဳ႕ေပ်ာက္ဆံုးသြားတယ္။
လူနာကိုစမ္းသပ္ဖို႔အတြက္ေဆးရံုမွာရက္အနည္းငယ္ေလာက္
ထားရင္ပိုေကာင္းမယ္"
ဆရာဝန္ေျကာင့္ေသြးစက္မ်က္ႏွာအလိုမက်ျဖစ္ကာ
"ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့လူနာကိုအိမ္ကိုျပန္ေခါခ်င္တယ္Dr"
"ဆရာတို႔ဘက္ကေတာ့လူနာကို24နာရီေစာင့္ျကည့္ရမွာျဖစ္
တဲ႔အတြက္ မထူးျခားဘူးဆို မနက္ျဖန္ဆင္းလို႔ရပါျပီ"
"ဟုတ္ကဲ႔ Dr ကြ်န္ေတာ့္ကိုခြင္႔ျပဳပါဦး"
"ေကာင္းပါျပီ"
ေသြးစက္ Drအခန္းထဲမွေျခလွမ္းက်ဲျကီးမ်ားျဖင့္ထြက္လာခဲ႕ျပီး
ႏြဲ႕ယိမ္းအိမ္အခန္းရွိရာသို႔လာခဲ႕လိုက္ျပီးသူမအနားေနရန္ဆံုး
ျဖတ္လိုက္သည္။
"ကြ်ီ"
အခန္းထဲဝင္လာသည့္ဟိုလူျကီးေျကာင့္ယိမ္းလဲေလ်ာင္းရာမွ
ထထိုင္လိုက္ျပီးဟိုလူျကီးဆီအျကည့္ေရာက္သြားျပီးႏႈတ္ခမ္း
ေထာ္ေထာ္ျဖင့္
"ဦးေလးၾကီးဘာလို႔ယိမ္းအခန္းထဲဝင္လာရတာလဲ"
အခန္းထဲဝင္ ဝင္လာျခင္းအသံစြာစြာျဖင့္ေအာ္ေျပာလိုက္သည့္
ယိမ္းအသံေျကာင့္ေျခလွမ္းတြန္႕ဆုတ္သြားရ၏။ဒီအခ်ိန္မွာသူမ
ကအတိတ္ေမ႕ေနတာဆိုေတာ့ငါအရမ္းျကမ္းျကမ္းတမ္းတမ္း
ဆက္ဆံလို႔မျဖစ္ဘူူး။ညင္ညင္သာသာဆက္ဆံမွ မဟုတ္ရင္
သူမကအနားကပ္ခံမွာမဟုတ္ဘူး။အဲဒီေတာ့ယိမ္းအနားသြား
ျပီး
"ကေလး ကိုယ့္ကိုမမွတ္မိဘူးလား"
"ဟင့္အင္း ယိမ္းမမွတ္မိဘူး။ဦးေလးျကီးကယိမ္းကိုသိလို႔လား "
"အင္း သိတယ္။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ယိမ္းကျကီးႏုရဲ႕တူမေလး
ျဖစ္ေနလို႔ေပါ့။ဒါေျကာင့္ယိမ္းကို ကိုယ္သိတာ ။ယိမ္းျကီးႏုကို
သိတယ္မဟုတ္လား"
ကိုယ္အမွန္အတိုင္းမေျပာပဲမင္းကိုလိမ္လိုက္မိတာစိတ္မ
ေကာင္းပါဘူးယိမ္းရယ္။မင္းကိုမင္းမိဘဆီကိုယ္ျပန္မပို႔
ခ်င္လို႔ပါ ကိုယ့္ကိုနားလည္ေပးပါယိမ္းရယ္။
"ျကီးႏုကဘယ္သူလဲ ဦးေလးျကီး"
အမ္ မင္းနဲ႕ေတာ့ခက္ျပီယိမ္းရယ္။ဘာတစ္ခုမွကိုမမွတ္မိေတာ့
တာလား။
"ျကီးႏုကယိမ္းရဲ႕ျကီးျကီးေလ "
"ဟင္ အာ့ဆိုျကီးျကီးကဘာလုိ႔ယိမ္းဆီမလာတာလဲ။ယိမ္းေဆး
ရံုမွာဆိုတာျကီးျကီးသိလား"
အာ့အခ်ိန္မာသူနာျပဳတစ္ေယာက္အခန္းထဲဝင္လာျပီးလူနာ
ျဖစ္တဲ႕ယိမ္းကို
"လူနာ ေဆးေသာက္ရမယ့္အခိ်န္ေရာက္ျပီ လူနာရွင္ေတြ
အခန္းထဲကခနထြက္ေပးပါ"
"ဟင့္အင္း ယိမ္းေဆးမေသာက္ခ်င္ဘူး။အဲ႔ေဆးေတြကခါး
တယ္ ဟင့္အင္း ယိမ္းမေသာက္ဘူး"
ေသြးစက္သူနာျပဳအခန္းထဲကထြက္ခိုင္းေနစဥ္ယိမ္းစကားျကား
လိုက္ရတာေျကာင့္မထြက္သြားေတာ့ပဲယိမ္းအနားကပ္ထိုင္ျပီး
"ေဆးမေသာက္လို႔မရဘူူးယိမ္းရယ္။ယိမ္းေဆးရံုမွာမေနခ်င္ဘူးမလား"
"ဟင့္အင္း ယိမ္းမေနခ်င္ဘူး"
"အင္း ယိမ္းမေနခ်င္ဘူးဆိုရင္အဲ႔ေဆးကိုကုန္ေအာင္ေသာက္
လိုက္ေနာ္"
"အဲ႕ဒီေဆးေသာက္ရင္ယိမ္းတကယ္ေဆးရံုမွာမေနရေတာ့ဘူး
မလား"
ေသြးစက္ ယိမ္းကိုေခါင္းညိမ့္လိုက္သည္။ဦးေလးျကီးေခါင္းညိမ့္
ျပလိုက္တာေျကာင့္သူနာျပဳလက္ထဲကေဆးကိုယူျပီးပါးစပ္ထဲ
ထည့္ ေရနဲ႔ေမာ့ေသာက္ျပီးျမိဳခ်လိုက္သည္။
"ကဲ ယိမ္းေဆးေသာက္ျပီးျပီဆိုေတာ့အနားယူရမယ္ေနာ္"
ဆိုျပီးယိမ္းကိုယ္ေပါေစာင္ျခံဳေပးလိုက္သည္။ေစာင္ျခံဳေပး
လိုက္တာကိုအညိမ္မေနပဲ
"အမ္ အနားယူရမွာလား။ ျကီးျကီးေရာ ယိမ္းျကီးျကီးကိုေတြ႔ခ်င္
တယ္ဦးေလးျကီး"
"အင္း ယိမ္းေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုရင္ကိုယ္ျကီးႏုကိုဖုန္းဆက္ျပီး
လာခိုင္းလိုက္မယ္။ယိမ္းကုတင္ေပါမွအနားယူရင္းေစာင့္ေန
ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ႕ ဦးေလးျကီး"
ဆိူျပီးေသြးစက္ဖုန္းဆက္ရန္အခန္းထဲမွထြက္လာခဲ႕လိုက္သည္။
"ဟယ္လို သီရိ။ ငါျကီးႏုနဲ႕ေျပာစရာရွိလို႔။ျကီးႏုကို အခုေခါ
လိုက္"
"ဟုတ္ကဲ႔ သခင္ေလး"
သီရိဖုန္းကိုင္ရက္ျကီးႏုရွိရာမီးဖိုေခ်ာင္သို႔လာခဲ႕ျပီး
" ျကီးႏုေရ ျကီးႏု။ သခင္ေလးဆီကဖုန္း သခင္ေလးကျကီးႏု
နဲ႕ေျပာစရာရွိလို႔တဲ႕"
"ဟုတ္လား "
"အင္း။ အခုသခင္ေလးဖုန္းကိုင္ထားတယ္ မခ်ေသးဘူး"
"အင္းအင္း။ ျကီးႏုကိုေပး"
သီရိ ျကီးႏုကိုဖုန္းေပးလိုက္ေတာ့
"ဟယ္လို ျကီးႏု"
"ဟယ္လို သားစက္ ျကီးႏုကိုေျပာစရာရွိလို႔ဆို"
"ဟုတ္တယ္ ျကီးႏု "
"အင္း သားစက္ေျပာေလ ျကီးႏုနားေထာင္ေနတယ္"
"ႏြဲ႕ယိမ္းအိမ္ကအတိတ္ေမ့ေရာဂါျဖစ္ေနတယ္ျကီးႏု "
"ဟင္ "
"ဟုတ္တယ္ ျကီးႏု။သူကြ်န္ေတာ္ကိုမမွတ္မိသလိုျကီးႏုကို
လည္းမသိဘူးတဲ႕။အခုျကီးႏုကိုသူေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ႕ ျကီးႏုစံအိမ္မွာရွိတဲ႕ကားနဲ႕ေဆးရံုကိုခနလာခဲ႕ေပးပါလား။ျပီးေတာ့ျကီးႏုနံေဘးမွာသီရိရွိတယ္မဟုတ္လား"
"ရွိတယ္ သားစက္"
"ဟုတ္ သီရိကိုေျပာလိုက္ပါျကီးႏု ။စံအိမ္ရွိတဲ႕အလုပ္သမား
ေတြကိုႏြဲ႕ယိမ္းအိမ္အေျကာင္းေျပာျပထားလိုက္ပါ။ျပးီေတာ့
ႏြဲ႕ယိမ္းအိမ္ေဆးရံုကဆင္းလာျပီးစံအိမ္ေရာက္လို႔ရွိရင္သူမဘာပဲေမးေမးျ့ပန္ေျဖေပးျကဖို႔႔ေျပာလိုက္ပါ"
"ဟုတ္ကဲ႕ သခင္ေလး။ သီရိျကားပါတယ္ သခင္ေလးမွာတဲ႕
အတိုင္းစံအိမ္မွာရွိတဲ႔အလုပ္သမားေတြကိုသီရိေျပာျပလိုက္
ပါ့မယ္"
"အင္း ျကီးႏုအခုစံအိမ္မွာရွိတဲ႕ကားနဲ႕ေဆးရံုကိုလာခဲ႕႔ေပးပါ
ႏြဲ႕ယိမ္းအိမ္ေစာင့္ေနလို႔ပါ"
"အင္းအင္း ျကီးႏုအခုလာခဲ႔မယ္ သားစက္"
"ဟုတ္ကဲ႕ ျကီးႏု"
ေသြးစက္ ျကီးႏုကိုဖုန္းဆက္ျပီးစံအိမ္မွာရွိတဲ႕အလုပ္သမားေတြကိုႏြဲ႕ယိမ္းအိမ္အေျခအေနေျပာျပရန္သီရိကိုမွာျကားလိုက္
သည္။ထို႔ေနာက္သူမအခန္းရွိရာလာခဲ႔ျပီးအခန္းတံခါးဖြင့္ဖို႔လုပ္
စဥ္
"သခင္ေလး သခင္ေလး"
ဇြဲေနာင္ေခါသံေျကာင့္အခန္းထဲဝင္မည့္ေျခလွမ္းေတြရပ္တန္႔
သြားရျပီးဇြဲေနာင္ကို
"ဇြဲေနာင္ မင္းအလန္႔တျကားနဲ႕ဘာျဖစ္လာတာလဲ"
"ဟို သခင္ေလး ျပင္ဦးလြင္မွာရွိတဲ႕ကြ်န္ေတာ္တို႔လိေမၼာ္ျခံ
ဥယ်ာဥ္မီးေလာင္သြားတယ္ ။ျပီးေတာ့ရဲအရာရွိေတြလည္း
ေရာက္ေနတယ္ သခင္ေလးကိုေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုလို႔"
"ဘာ အခုရဲေတြဘယ္မွာလဲ"
"သူတို႔ျပင္ဦးလြင္မွာပါ သခင္ေလး။သခင္ေလးအျမန္ဆံုးလိုက္
သြားမွျဖစ္မယ္ ။အခုမီးကေတာ္ေတာ္ျကမ္းတယ္ သခင္ေလး။
ေနအိမ္ေတြပါမီးေလာင္သြားတယ္"
"အင္း ငါအခုလိုက္သြားမယ္။ မီးကရိုးရိုးေလာင္တာမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
တစ္ေယာက္ေယာက္တမင္သက္သက္လုပ္တာ အဲဒါရႈိ႕မီးပဲ။
ေတာက္စ္ ဘယ္အေကာင္လုပ္တာလဲ။ မိလို႕ကေတာ့မလြယ္ဘူး
မွတ္။ဇြဲေနာင္ မင္းအခု ေလ်ာ္ေျကးေငြေတြတစ္ခါတည္းယူျပီး
ငါ့နဲ႔လိုက္ခဲ႕"
"ဟုတ္ကဲ႔သခင္ေလး။ ဒါနဲ႔မမေလးကို......"
"သူကိုစိတ္ပူမေနနဲ႕ ခနေနျကီးႏုေရာက္လာလိမ့္မယ္ ။အခုငါ
တို႔ျပင္ဦးလြင္သြားမွျဖစ္မယ္"
"ဟင္ သားစက္ကဘယ္သြားမလို႔လဲ သမီးေလးယိမ္းကိုထားခဲ႕
ျပီး"
"ကြ်န္ေတာ္အေရးျကီးကိစၥရွိလို႔ပါျကီးႏု။သူမကိုေသခ်ာဂရုစိုက္
ေပးပါ ကြ်န္ေတာ္အျမန္ဆံုးေျဖရွင္းျပီးျပန္လာခဲ႔မယ္"
"အင္း သြားပါသားစက္။ယိမ္းေလးကိုျကီးႏုေစာင့္ေရွာက္ထား
လိုက္မယ္"
"ဟုတ္ကဲ႕ ျကီးႏု"
ျကီးႏုကိုစကားဆိုျပီးသူမအခန္းကိုတစ္ခ်က္ျကည့္ျပီးရင္ထဲ
ကိုယ္မျကာခင္ျပန္လာခဲ႔မယ္ကေလး။ အခုကမျဖစ္မေနသြား
ရမွာမို႔ကေလးအနားမွာမရွိေနေပးႏိုင္တာခြင့္လႊတ္ပါ။အခု
ျဖစ္သြားတဲ႔မီးေလာင္တဲ႕ကိစၥကေသြးရိုးသားရိုးမျဖစ္ႏိုင္ဘူး
ကိုယ့္ကိုတစ္ေယာက္ေယာက္ကတမင္သက္သက္လုပ္ျကံတာ။
အဲ႕ဒီလူက ကေလး မင္းရဲ႕အေဖဦးမင္းလူ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်အမ်ားဆံုး
ပဲ ။ရဲစခန္းမွာမင္းအေဖေျပာခဲ႔တာမွတ္မိလားကေလး ။သူေျပာ
တာက မင္းနဲ႕ေနာက္မွစာရင္းရွင္းရတာေပါ့ ။မင္းေနာက္က်
ငါ့အေျကာင္းသိေစရမယ္တဲ႕။ကိုယ္မင္းကိုမမုန္းပါဘူးကေလး။
မင္းကိုယ့္ကိုမုန္းတီးနာက်ည္းေနမယ္ဆိုတာကိုယ္သိတယ္။ဒါ
ေပမဲ႕အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ကိုယ္အခုလိုအေျခအေနမ်ိဳးကို
သေဘာက်တယ္။မင္းအတိတ္ေမ့ေနေတာ့အရင္ကကိုယ္လုပ္ခဲ႕တာေတြကိုမမွတ္မိေတာ့ဘူးေလ။အခုကိုယ္မင္းကိုကိုယ္ရဲ႕
အမုန္းေတြကိုေခ်ျဖက္ျပီးမင္းကိုေပ်ာ္ရြင္မႈေတြေပးခ်င္တယ္
ကေလး။မင္းျပန္သတိရျပီးကိုယ့္ကိုမွတ္မိလာတဲ႕အခ်ိန္က်ရင္
ဟူးးးးးး ကိုယ္ေျကာက္ေနတယ္ကေလး။ မင္းကိုယ့္ကိုျပန္ျပီးမုန္း
သြားမွာကို ကိုယ္မလိုလားဘူး။
ဆိုရင္းေျခလွမ္းေတြကဇြဲေနာင္နဲ႔အတူကားရွိရာသို႔လာခဲ႔ျပီး
ျပင္ဦးလြင္ျမိဳ႕သို႔ေမာင္းႏွင္လာခဲ႔လိုက္သည္။
တစ္ဖက္မွာဦးမင္းလူကေတာ့သူလုပ္ရပ္ကိုေက်နပ္ျပီး
လူႏွစ္ေယာက္ကိုပိုက္ဆံေပးျပီးျပန္လြတ္လိုက္သည္။ပါးစပ္
မွလည္း
"မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ႏႈတ္လံုပါေစ ။မဟုတ္ရင္မင္းတို႔မိသားစု
အသကၠိဳအာမ မခံဘူး..."
ထိုလူႏွစ္ေယာက္ေျကာက္ရြံ႕စြာျဖင့္သူတို႔ကိုခိုင္းသည့္လူကို
လက္အုပ္ႏွစ္ဖက္ခ်ီကာ
"မလုပ္ပါနဲ႕ဗ်ာ လူျကီးမင္းေျပာတဲ႔အတိုင္းဘယ္သူ႔ကိုမွျပန္
မေျပာပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္မိသားစုကိုခ်မ္းသာေပးပါဗ်ာ"
"ေကာင္းျပီေလ မင္းတို႔ငါေျပာတဲ႕အတိုင္းမလုပ္ရင္မင္းတို႕
မိသားစုမ်က္ႏွာကိုေျပးျမင္လိုက္။ အခုငါ့ေရွ႕ကထြက္သြား"
"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ႕"
သူခိုင္းလိုက္တဲ႕လူႏွစ္ေယာက္သူ႕အေရွ႕ကလ်င္ျမန္စြာထြက္
သြားေတာ့မွဆိုဖာအေပါထိုင္ခ်လိုက္ျပီး
"ဟားဟားးးး ဟားဟားးးး ေသြးစက္ မင္းဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ။
မင္းရဲ႕လိေမၼာ္ျခံႏွစ္ခုလံုးမီးေလာင္သြားေတာ့မင္းဘယ္လိုခံစား
ရလဲ ။ မင္းပိုင္ဆိုင္တဲ႕စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွန္သမ်ွကိုငါတစ္ခု
မက်န္အကုန္ဖ်က္ဆီးျပမယ္။ မင္းငါ့ကိုေလ်ာ့တြက္ထားတာကို
အခုမင္းဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲငါသိခ်င္လိုက္တာ ဟားဟားးးး ဟား
ဟားးးးး"
ဦးမင္းလူ ေသြးစက္အဖိုးအဖြားတို႔ပိုင္ဆိုင္တဲ႕လိေမၼာ္ျခံဥယ်ာဥ္
ႏွစ္ခုကိုမီးေလာင္ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္သည္။ေသြးစက္တန္ဖိုး
အထားရဆံုးျဖစ္တဲ႕လိေမၼာ္ျခံကိုသူအခုလိုဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္
သည္ကသူ႔အတြက္ေအာင္ႏိုင္ျခင္းတစ္ခုပင္။
"ေတာက္စ္"
ေသြးစက္ေဒါသအစိုင္အခဲေတြကျကီးမားေနျပီးအခုခ်ိန္မွာ
သူတန္ဖိုးအထားရဆံုးသူ႔အဖိုးအဖြားေပးခဲ႕သည့္အေမြအႏွစ္
တစ္ခူျဖစ္သည့္လိေမၼာ္ျခံျကီးမီးေလာင္ဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရျခင္းပင္
ထိုစဥ္ျပင္ဦးလြင္ရဲတပ္ဖြဲ႔ကရဲအရာရွိမ်ားေရာက္လာျပီး
"ကိုေသြးစက္သခင္ကိုေမးစရာေလးရွိလို႔ေမးခြင့္ျပဳပါ"
"ဟုတ္ကဲ႔ ေမးပါဗ်ာ။ရဲအရာရွိတို႔ေမးတဲ႕ေမးခြန္းမ်ားကိုက်ဳပ္
မခြ်င္းမခ်န္ေျဖဆိုပါ့မယ္ဗ်ာ"
"ဟုတ္ကဲ႕။ အခုမီးေလာင္မႈမွာတရားခံက သူကိုေသြးစက္သခင္သတိထားမိသူမ်ားရွိပါသလား"
"ဟုတ္ကဲ႔ သတိထားမိတဲ႔သူေတာ့ရွိပါတယ္ဗ်ာ။ဒါေပမဲ႔မေသ
ခ်ာေသးပါ တရားခံကဘယ္သူျဖစ္မလဲဆိုတာက်ဳပ္ဘက္က
တပ္အပ္မေျပာႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ"
"ဟုတ္ကဲ႕ အခုလိုမီးေလာင္မႈျဖစ္ရတဲ႔အထိျဖစ္ေအာင္ ကိုေသြး
စက္သခင္ ဘယ္သူနဲ႕မ်ားရန္ျငိဳးရွိထားပါသလဲ"
"ဟုတ္ကဲ႕ ရန္ျငိဳးေတာ့ရွိတယ္ ။ဒါေပမဲ႔သူလုပ္မယ္လို႕မထင္ဘူးဗ်ာ"
"ဟုတ္ကဲ႕ ဘာျဖစ္လို႔သူမလုပ္ဘူူးလို႔ထင္ရတာလဲဗ်ာ"
"ဇြဲေနာင္ ရဲအရာရွိေတြကိုျပန္လႊတ္လိုက္ေတာ့ ငါေျဖရွင္းစရာ
ကိစၥေတြက်န္ေသးတယ္"
"ဟုတ္ကဲ႕ က်ဳပ္တို႔ကိုခြင့္ျပဳပါဦးကိုေသြးစက္သခင္။ တစ္ခုခု
ထူးျခားမႈရွိရင္က်ဳပ္တို႔ဆီခ်က္ျခင္းဆက္သြယ္ပါ က်ဳပ္တို႕
လည္းတရားခံကိုပိုက္စိတ္တိုက္ပီးရွာေနပါတယ္ "
"ဟုတ္ကဲ႔ ဇြဲေနာင္လိုက္ပို႔ေပးလိုက္"
"ဟုတ္ကဲ႕ သခင္ေလး"
ရဲအရာရွိေတြထြက္သြားေတာ့လိေမၼာ္ျခံမွာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ေသြးစက္အဖိုးအဖြားလက္ထဲကတည္းကအလုပ္လုပ္ေနသည့္
ဦးထြန္းစိန္ဆိုသူေရာက္လာျပီး
"သခင္ေလးခန္႕မွန္းမိတဲ႔သူရွိတယ္ဆို ဘယ္သူလဲသခင္ေလး"
ဦးထြန္းစိန္အေမးေျကာင့္ေသြးစက္ျပန္ေျဖလိုက္ျပီး
"ဖိုးထြန္းသိပါတယ္ အဲ႕ဒီလူကို"
"ဟင္ ဖိုးထြန္သိတဲ႔လူလား သခင္ေလး"
"ဟုတ္တယ္ ဖိုးထြန္း"
သူ႕စကားေျကာင့္ဖိုးထြန္းစဥ္းစားေန၏။ဖိုးထြန္းသိတဲ႕သူကခပ္
ရွားရွားရယ္။ဖိုးထြန္းသိေလာက္ပါတယ္ ဦးမင္းလူဆိုတဲ႕လူ
ကိုေပါ့။
"အင္း ဟုတ္ျပီ ။ဖိုးထြန္းသိျပီ မင္းလူမဟုတ္လား သခင္ေလး"
"ဟုတ္တယ္ ဖိုးထြန္း သူပဲ"
"ဘယ္လို မင္းလူလုပ္တာေပါ့အခုမီးေလာင္မႈျကီးက"
"ဟုတ္တယ္ ဖိုးထြန္း။သူကကြ်န္ေတာ္သူ႕သမီးကိုသိမ္းပိုက္
ထားလို႔ အခုလိုလုပ္တာ။ ျပီးေတာ့သူမသတ္ခဲ႔တဲ႕ကြ်န္ေတာ္က
သူ႔အတြက္အေႏွာင့္အယွက္မွန္းသိလို႔ကြ်န္ေတာ္တန္ဖိုးထားရ
တာေတြကိုလိုက္ဖ်က္ဆီးေနတာ"
"ဟူး မင္းလူ မင္းလူ။ မင္းဘယ္ေတာ့အသိတရားရမွာလဲကြာ"
ဖိုးထြန္းသက္ျပင္းခ်ရင္းသူ႔အနားမွထြက္သြားေလသည္။က်န္ခဲ႕
တဲ႕သူကမီးေလာင္ျပီးဆံုးရႈ့ံးပ်က္စီးသြားေသာလိေမၼာ္ျခံျကီးကို
ျကည့္ရင္း မ်က္ရည္တသြင္သြင္စီးက်ကာ လက္သီးကိုတင္း
က်ပ္စြာဆုပ္ထားျပီး
"ဦးမင္းလူ ခင္မ်ားလုပ္တယ္ဆိုတဲ႕သက္ေသက်ဳပ္ရွာေတြ႕ရင္
ဒီေန႔လုပ္ရပ္အတြက္ခင္မ်ားျပန္ေပးဆပ္ရမယ္ဆိုတာ ခင္မ်ား
မွတ္ထားလိုက္"
တစ္ဖက္မွာေတာ့ ယိမ္းတစ္ေယာက္ျကီးျကီးကိုေခါင္းအစေျခ
အဆံုးတစ္ခုခ်င္းအေသးစိတ္လိုက္ျကည့္ျပီးေနာက္
"ျကီးျကီး ျကီးျကီးကယိမ္းရဲ႕ျကီးျကီးဆို အဲဒါဟုတ္လားဟင္
ဦးေလးျကီးေျပာျပတာ"
"ဟုတ္တယ္ ယိမ္းေလး။ ျကီးျကီးကယိမ္းေလးရဲ႕ျကီးျကီး
ယိမ္းေလးကျကီးျကီးရဲ႕တူမေလး ဟုတ္ျပီလား"
"ဟုတ္ကဲ႕ ျကီးျကီး။ဒါနဲ႕ေလ ယိမ္းဗိုက္ဆာတယ္ျကီးျကီး
ယိမ္းကိုပဲေခါက္ဆြဲေကြ်းပါလား"
ဗိုက္ကေလးကိုပြတ္သတ္ကာကေလးေလးတစ္ေယာက္ဖြယ္
လုပ္ျပေနေသာႏြဲ႕ယိမ္းအိမ္ဆိုသည့္သူမ။ဘယ္ေလာက္ခ်စ္စ
ရာေကာင္းလိုက္လဲမသိ ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူထားတာေလးက
အသက္😉။ျကီးႏုတစ္ေယာက္ယိမ္းေလးကိုျကည့္ျပီးျပံဳးေန
ေလရဲ႕။
"ျကီးျကီးျပံဳးေနတယ္ ။ဟင့္ ယိမ္းကဗိုက္ဆာတယ္ဆိုေနမွ
ဟီး ပဲေခါက္ဆြဲစားခ်င္တယ္ ယိမ္းကိုဝယ္ေကြ်းေနာ္"
ငုိမဲ႕မဲ႕ျဖစ္ေနသည့္ယိမ္းေလးကိုျကည့္ျပီးအသဲေတြယားလာကာပါးေလးကိုဆြဲဆိတ္လိုက္ေလသည္။
"အားးး လားလားးးး ယိမ္းပါးေလးနီသြားျပီလားမသိဘူး။
ျကီးျကီးလက္ျကီးနဲ႕ဆြဲဆိတ္လိုက္တာ ဟင့္ ယိမ္းပါးေလး
ဂါးးး သူမ်ားကပဲေခါက္ဆြဲစားခ်င္တာကိုမေကြ်းျကဘူး
ဟီး ဟင့္ ျဗဲ😭"
ယိမ္းေလးေျပာရင္းနဲ႕ငုိခ်လိုက္တာေျကာင့္ျကီးႏုဘာလုပ္လို႔
ဘာကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္ကာ
"ယိမ္း ယိမ္းေလး မငုိနဲ႔ေနာ္။ ျကီးျကီးကအသဲယားလို႔ပါးေလး
ဆြဲဆိတ္မိတာပါ။မငုိနဲ႔ေတာ့ေနာ္ ။ယိမ္းေလးစားခ်င္တဲ့ပဲေခါက္
ဆြဲျကီးျကီးအခုသြားဝယ္ေပးမယ္ေနာ္ ။မငုိနဲ႕ေတာ့ေနာ္"
"ဟူတ္ကဲ႕ ျကီးျကီး။ ခိခိ ယိမ္းမငုိေတာ့ဘူးေနာ္"
"အင္း အခုအျပင္သြားျပီးပဲေခါက္ဆြဲသြားဝယ္လာခဲ႕မယ္ ။လိမ္
လိမ္မာမာနဲ႔အိပ္ရင္းေစာင့္ေနေနာ္။ဘယ္မွေလ်ွာက္မသြားရဘူး
ယိမ္းေလး"
"ဟုတ္ကဲ႕ ျကီးျကီး"
ျကီးျကီးထြက္သြားေတာ့ယိမ္းကုတင္ေပါမတ္တပ္ထရပ္လိုက္
ျပီး
"ေရးးးး ငါပဲေခါက္ဆြဲစားရေတာ့မယ္ကြ။အိမ္မွာဆိုဒယ္ဒီနဲ႕မာမီ
ကငါ့ကိုပဲေခါက္ဆြဲမေကြ်းဘူး😏။ျကီးျကီးပဲေကာင္းတယ္ ငါ
စားခ်င္တဲ႕ပဲေခါက္ဆြဲအခုသြားဝယ္ေပးေနျပီဆိုေတာ့ ျကီးျကီး
ေျပာတဲ႔အတိုင္းလိမ္လိမ္မာမာနဲ႕ငါအိပ္ရင္းေစာင့္ေနရမွာေပါ့"
ယိမ္းကုတင္ေပါလဲေလ်ာင္းျပီးအိပ္စက္ဖို႕လုပ္ေနစဥ္ရုတ္တ
ရက္ဖုန္းျမည္သံေျကာင့္ယိမ္းကိုင္လိုက္ရာ
"ဟယ္လို ဘယ္သူပါလဲရွင့္"
"ဟယ္လို ဒါ စက္ဖုန္းမဟုတ္ဘူးလား။မင္းဘယ္သူလဲ ကေလးမ ေျပာစမ္း စက္ဖုန္းမင္းဆီဘယ္လိုေရာက္ေနတာလဲ"
ယိမ္း တစ္ဖက္ကေျပာလာသည့္စကားေတြကိုစဥ္းစားရင္းရုတ္
တရက္ေခါင္းမတရားကိုက္လာျပီးနာက်င္လာရသျဖင့္
"ဘုတ္"
ေျမျပင္ေပါလဲက်ကာသတိေမ့သြားေလေတာ့သည္။ယိမ္းသတိ
ေမ့လဲသြားတာကိုမည္သူမွမသိ။အခန္းထဲသူမတစ္ေယာက္သာ
ရွိေနေတာ့ မည္သူမ်ားသူမေမ့လဲတာကိုျမင္ေတြ႕ရမလဲ။
ဆက္ရန္
💋Episode{6}=Coming Soon💋