dün gece hakkında
akşam yemeğinden sonra arkadaşlarımla kanepemde uzanıyorduk. içtiğimiz şarap içimi ısıtıyordu, alkol ya da arkadaşlarım bana cesaret veriyordu.
“sizce taehyung beni tanısa sever miydi?”
hepsinin sabrının taşmasına sebep olan cümlem buydu. bana acıyorlardı, biliyordum.
hoseok birkaç kişiye mesaj atarak bana senin numaranı bulmuş ve mesaj atmam için tembihlemişti. numaranı alsam da böyle bir şey yapmayacağımı biliyordum. kendimi tanıyorum, özgüvensiz ve korkağın tekiyim. senin için yeterli bir adam olmadığım için özür dilerim.
bu düşünceler aklımda dolanmaya devam ederken alkol beni daha çok ele geçirmeye başlamıştı. arkadaşlarımın da kendi evine dönmerek bana bu kadar yabancı gelen evimde beni bir başıma bırakmaları sebebiyle yine sana sığınmıştım taehyung.
bu sefer kalkıp çöpe atacağın mektuplardan birini yazmadım ama.
hoseok'un bana verdiği numarayı tuşlarken aklımdaki tek şey sana olan duygularımı itiraf etmek ve üstümdeki bu ağır yükten kurtulmaktı.
sana mesaj attıktan kısa bir süre sonra dönmüştün bana. ancak o kısa sürede ben nefesimi tuttum ve gözlerimi ayırmadan ekrana baktım. lütfen bu kez bana cevap ver, yoksa bu sessizlikte boğulacağım diyerek kendi kendime düşündüm.
nihayet konuşmaya başladığımızda ben her zamanki gibi korkaklık edip ömrümün sonuna kadar pişman olacağım şeyi yaptım.
sana en yakın arkadaşını sevdiğimi söyledim.
sen beni asla benim seni gördüğüm gibi görmedin. hiçbir zaman senin gerçek aşkın için bir seçenek olmadım. sana göre bir yabancıydım ve bundan daha kötüsü olamaz diyordum, ancak oluyormuş.
artık gözünde en yakın arkadaşına aşık onlarca kişiden biriyim.
bundan sonra bir şansımın asla olmayacağını biliyorum. ama sana mesaj atarken umutluydum. ah hayır, saftım. bir an için bile olsa senin tarafından tamamen sevilme şansım olduğunu düşünecek kadar saftım.
ve şimdi biliyorum ki senin kalbinde bir yer tutma şansım hiç yok. benim sevgime tutunduğum gibi benim sevgime asla tutunmayacağını biliyorum. ve sorun değil çünkü geriye dönüp baktığımda sevdiğim için asla pişman olmayacağım. utanmadan tüm benliğimle seni sevdiğimi söyleyebilirim.
ve günün sonunda, senin için tekrar yabancı olursam bunu kabul edebilirim. ama lütfen bu mektubu diğerleri gibi çöpe atmak yerine oku ve tüm benliğimle sevdiğim kişinin sen olduğunu bil. oku ki sana kalbimi döktüğümü bil. istediğim tek şey bu.
çünkü benim artık söyleyecek ne cesaretim ne de yüzüm var.
-jungkook
-
bölüm sonu
buna da 1-2 bölüm daha atar sonra bitiririm ayyy fic bitmiş hala tamamlamadım
