فقدان ذاكره وهمى بقلم/مى صلاح عبدالجليل

الفصل الاول

السلام عليكم ورحمة الله وبركاته
صلى وسلم وبارك على سيدنا ونبينا وحبيبنا وشفيعنا سيدنا محمد صلى الله عليه وسلم

داخل غرفه فى احد الاحياء الشعبيه بشبرا تنام جميلتى التى اسرة قلوب الكثير فتاتى القويه  تنام بسلام بعد تعب امبارح فى الشغل واذا بصوت خبط على الباب الشقه
: يوه بقا الواحد ميعرفش يرتاح ابدا حتى يوم اجازتى معرفش انام لا حولا ولا قوه الا بالله

فتحت الباب لقت
سحر: ماعلش يا بنتى صحيتك عمك اسماعيل عوزك تحت اتصل عليكى كتير وطبعا عامله تلفونك صامت 🔇زى عويدك فاتصل عليا اصحيكى لان عوزك فى حاجه ضرورى فى الورشه ومحتاجك
: اولا انهارده اجاذتى وانا تعبانه عوزه انام ثانيا انا مظبطه كل حاجه امبارح عوزنى فى ايه بقا ثالثا انا مش قولتلك يا امى لما تيجى ادخلى على طول متخبطيش انتى امى على فكره ومعاكى المفتاح
سحر: والله ما اعرف يا بنتى حقك عليا انا عارفه انك تعبانه بس هو التصل محتاجك ضرورى
وبعدين انا مش بحب ازعجك فى يوم اجازتك
: خلاص يا ست الكل عنيا هغير هدومى واصلى وانزل حاضر
سحر: طيب يا حببتى هطلع واسيبك تغيرى براحتك مع السلامه
: مع السلامه ادعيلى بس من قلبك يا ست الكل
سحر: بدعيلك ديما يا حببتى ربنا يحفظك من كل شر يارب
: يارب يا حببتى
استحميت وتوضيت ولبست هدومى وصليت بصيت للمرايه قبل ما نزل وابتسمت بحزن
كانت لبسه سلوبته جنز واسعه سوده وتحتيها قميص ابيض ومشمراه وشعرها القصير ولبسه كاب اسود ومرجعاه لوره وحطه اديها فى السلوبت اللى يشوفها من بعيد يقول شاب لكن لو شفت وشها تقول قمر ونزل على الارض
نزلت لقت عم اسماعيل فى الورشه ومعاه راجل والواد سيد الصبى ومحمود الاسطه اللى شغال معاهم كانت هترحلهم لقت ام عبير بتنادى عليها
ام عبير: مايان يا مايان يا بت يا مايان يا بشمهندسه انتى يا اختى
مايان بابتسامه: نعم يا ام عبير
ام عبير: ايه يا اختى مش سمعني ولا ايه صوتى راح وانا بنادى عليكى
مايان: مختش بالى ماعلش خير يا ام عبير
ام عبير: خير يا حببتى كنت عوزاكى ماعلش يعنى تاخدى الود عوض ابنى يشتغل معاكو علشان يساعد فى مصريف البيت وكمان فرح البت عبير قرب وفى حجات كتير لسه مجتش وعشمانه فيكى خير الصراحه
مايان: ماشى يا ستى ابعتيه بكره الورشه وانا هشغله وعلى جهاز بنتك ابعتى مع عوض بكره ايه اللى نقصها وانا فى جمعيه اعرفها بتساعد اليتامه وكده هديهم الورقه واللى فيه الخير يقدمه ربنا إن شاءلله يا حببتى هتدبر باذن الله
ام عبير بفرحه: بجد يا بنتى ربنا يجبر بخاطرك قادر يا كريم زى ما بتجبرى بخاطري ديما

ابتسمتلها ومشيت
مايان: السلام عليكم ورحمة الله وبركاته.
كلهم: وعليكم السلام.
عم اسماعيل: ايه يا مايان التاخير ده كله الراجل هنا من بدرى.
مايان: بقولك ايه يا عم اسماعيل انهارده. اجازتى وانت عارف انى مش بنزل وبحب ارتاح مش شغلتى انى انزل فى اجازتى كمان لوله انى بعزك مكنتش نزلت وبعدين مهو محمود اهو وانا مخلصه كل شغل امبارح خير بقا.
عم اسماعيل: يا بنتى حقك عليا بس الاستاذ عوزك مخصوص لعربيتو.
مايان: بس انا معرفهوش ومظنش انو جه هنا قبل كده عرفنى منين وبعدين محمود شاطر وهو اللى معلمنى .
الراجل: سمعت انك شطره جدا فجتلك وبعدين انتى صلحتيلى عربيتى قبل كده.
مايان: تمام عربيتك مالها.
الرجل: اعرفك بنفسى الاول انا باسل.
مايان: عربيتك مالها.
باسل: شكلك مضيقه انى جبتك يوم اجازتك
مايان: لا رد
باسل باحراج:اتفضلى المفتاح اهو من يومين خبط فى حاجه ومن ساعتها بتسخن ومش بتدور على طول مع انى جيبها قريب.
هو عمال يتكلم وهيا سبته وراحت للعربيه تبداء
شغلها وهو بيتكلم وهيا مش بترد عليه بعد ربع ساعه خلصت ادتلو المفاتيح
مايان: صلحتها مفتيحك انا طلعه انام يا عم اسماعيل ومش عوزه ازعاج لو سمحت يا سطا
وسبتهم وطلعت من غير متسمع الرد
باسل راح للعربيه وهو متغاظ
عم اسماعيل: متقلقش يا بيه هتلاقى العربيه كويسه وزى الفل هيا شطره جدا
باسل: هيا مرتبطه
عم اسماعيل باستغراب: ازاى يعنى
باسل: متجوزه مخطوبه بتحب حد كده يعنى
عم اسماعيل بحزم: مايان بتكون بنتى واظن دى حاجه متخصكش
باسل: انا بسئل بس يا راجل يا طيب
عم اسماعيل: على العموم لاه شرفت يا بيه
باسل بابتسامه واسعه: تمام شكرا جدا سلام

ومشى تانى يوم الصبح