HYUNLİX-OMEGAVERSE-SUNSET

-Boşluk-

2 hafta sonrası

Hyunjinin anlatımı:

Delirmek üzereydim..
Bitmek üzereydim...
Omegamı arıyordum,ülkedeki her yere haber salmıştık ama felix yoktu.
Ona bir şey olmuşsa kendimi nasıl affedebilirdim

O gün ben betaya doğru yürümüştüm sinirle çünkü yalan söylüyordu,ben omegamı gördükten sonra kimseye dönüp de bakmamıştım.Betayı öldürmek isteyen deltamı zor tuttular.Geriye dönüp baktığımda omegam yoktu.

Evden nasıl çıktım kokusunu nasıl takip ettim hangi ara dönüştüm hatırlamıyorum.O günle ilgili hatırladığım son şey kokusunun nehirde bitmiş olmasıydı.O da dönüşmüştü ama kokusu suyla yok olmuştu.

O bölgeyi komple taradım,yaşıyordu biliyorum çünkü nefesi kesildiği an benimki de kesilirdi.Nefes alıyor olmamın şuanki tek sebebi omegamın da nefes alması.

Felixin anlatımı:

CHANN!!
chan ben bu elmaları alamıyorum yardıma gelmen lazım!

Diye bağırırken içeriden alfam gelmişti.Beni kollarına alıp bi tur çevirdi ve kahkaha attı.

-Bebeğim miniciksinnn,tabii ki alamazsınn.

Ağaca tırmanıp gözüme kestirdiğim elmayı aldı ve geri indi.

Doğrusunu söylemek gerekirse şuan dağ başında yaşıyoruz ve çok ıssız bir yer.Hayatımla ilgili en eski hatırladığım şey soğuk nehirden çıkarılışım ve bana benim için çok değerli birini hatırlatan chan'ın yeşil gözleri.

Beni evine getirip özel bi tedavi uygulayışı,üzerimde bana ait hiçbir şey çıkmaması...

Mühür izim olmadığı için de bekar bir omega olmam ve onun da bekar bir alfa olarak bana aşık olması.
Chan bana yardımcı olmak için çok şey yaptı ama ben hiçbir şey hatırlayamıyordum.
Yeşil gözler hariç...

Geçmişim boşluk gibiydi,koca bir boşluk.