ARAF GÜNCELERİ:GİRİFT

Giriş

Giriş

Her şeyin bittiğini düşündüğünüz zaman her şey resetlenmiş gibi yeniden

başlayacaktı.Düzen baştan oluşturulacak,insanların kirlenmiş zihinleri yenilenecek ve sadece hakedenler yaşayacaktı.Zaman kavramı tekrar oluşturulacaktı.Burası yaşamak için ne kadar merhamet gösterirseniz o kadar

acımasız olmanız gereken ilk olduğu kesin ama son olacağı muamma olan tek yerdi.Burası Araf'tı.Ne ölüydünüz ne de diri.Ne olmak isteyceğinizi verdiğiniz kararlar seçecekti.Bi' nevi kendi boyunduruğunuzu oluşturacaktınız.

Ben Mehir Anka,Araf'ın tüm mantığını anlamanız için olayın başladığı zamana

gitmeniz gerekiyor.

Bölüm 1

Oturmayan Taşlar

19.08.2017

Mehir'in 18.Yaş Günü Partisi

Bugün doğum günümdü ve ben yataktan kalkamaya bile üşeniyordum.Çalan alarmımı susturup yorganı kafama kadar çektim.Uykuya dalacaktım rüya

alemine ufaktan girmiştim bile lakin en yakın arkadaşlarım Almina ve Aymira ikizleri üstüme atlamasaydı.Onlara homurdanarak arkamı döndüm ve tekrar uyumaya çalıştım.Ama Aymira üstümdeki yorganı çekip beni ayaklarımdan çekerek vücudumu yerle buluşturdu.

"Ne yapıyorsun ya?!"

Almina halime göz devirerek kolumdan tutup beni banyoya attı.
"Kahveni getirene kadar işini hallet!Daha hazırlanacaksın saat öğleni geçti

zaten!"

"Tamam be kızım!Kafamı ütülediniz sabah sabah!"

Banyo kapısını kapatırken söylediklerimden sonra kapıya gürültüyle bir şey çarptı.Büyük ihtimalle Aymira yine delirmiş ve elinde ne varsa onu fırlatmıştı.O meşhur söylenme faslınıda başlatmıştı.

"Kızım gece uyutmadın beni!Sabah erken kalktım senin yüzünden.Mızmızlanmada yap ne yapıyorsan!"

Onun görmeyeceğini bilerek kafamı salladım.Kısa bir duşun iyi geleceğini düşünerek dünden ıslak saçlarımla tekrar duşa girdim.Soğuk su bedenime

değdiğine ürpersemde sonradan rahatladığımı hissederek suyun akışını izledim.

Bu hayatta herkesin bir görevi vardı.İyi veya kötü bir şekilde yaşamak ve ölümden sonra ki hayata hazırlık.Ölümden sonra bir hayat olduğunu

düşünüyordum.Ama kim neye göre yargılanacak bir fikrim yoktu.Böyle bir çağdan sonra ölümden sonra ki hayatın daha adaletli ve güvenilir olacağına dair

inancım vardı.İnanmak en büyük güvendi ve biz her seferine bir şeylere inanarak en güçsüz yanımızdan kendimizi vuruyorduk.Her birimiz ne kadar

normal bir hayat yaşadığımızı savunsakta hayatımız gizemli,sırlarla dolu bir yaşamdı.On sekiz yaşımda beni bir çok şey bekliyordu.Sorunlar,mutluluk veya