DAMNED (Dark Romance)

Chapter two

Mara woke up with a severe headache. Kumakalam ang kanyang sikmura at masakit ang kanyang buong katawan na parang pinagtulongang bugbugin. Tuyong-tuyo ang kanyang lalamunan, she was thirsty, starving and weak. 

She felt a painful sting on her head and touched it ngunit kaagad siyang napapikit sa sobrang sakit nang dumampi ang kanyang daliri sa malaking hiwa sa likurang ulo, mukhang sariwa at basa pa ang sugat na iyon.

All her senses woke up and she became alert. She was lying on the warm floor na kahit nahihilo ay dali-dali siyang tumayo. Nang suriin niya ang sarili ay nakita niya ang namumulang marka ng laslas sa kanyang pulso dahil sa mahigpit na pagkakatali. 

She also noticed how filthy she looked. Her blouse was torn with red stains, and her hair was messy and stiff from dried blood.

Agad nag panic ang kanyang utak. She was terrified and couldn't think straight when she remembered what happened. Pinagpapawisan ang kanyang mga palad at noo habang  nanginginig sa takot ang kanyang mga hita. She's always like that every time she's nervous. 

Ilang sigundo ng mahimasmasan ay agad siyang natulala ulit at namangha nang mapansin ang ganda ng paligid. She's in a clean, spacious living room with marble floors. Modern minimalist and vintage interior designs, and a pleasantly scented atmosphere.

Humugot siya ng malalim na hininga at umiling upang tuluyang magising dahil napag-isipan niyang hindi iyon ang tamang oras para magpantasya. She didn't know where she was but she remembered that there was a man who saved her.

Heaven? Is this heaven? she asked herself. Her eyes might have deceived her, she wondered unable to distinguish reality from illusion.

Dumako ang kanyang tingin sa paligid saka napansin ang malalaking pinto sa bawat gilid. Kahit hindi tiyak ay kusang naglakad ang kanyang mga paa na parang may sariling buhay. Pinakiramdaman muna niya ang lugar ngunit mapayapa lang iyon at tahimik.

Pag lagpas niya ng pintuan ay sumalubong ang marami pang hanay ng pintuan. Para siyang naghahanap ng lagusan sa isang malawak na maze na may matatayog na pader. Halos pare-pareho ang itsura ng mga silid na kanyang napasukan kaya't hindi niya maiwasang malito.

Kahit nanghihina ay nagpatuloy siya sa paglakad tungo sa walang kasiguraduhang direksyon. May narinig siyang mahinang boses ng mga nagtatawanang tao kaya't nabuhayan siya ng loob at sinundan ang tunog na iyon. Huminto siya sa harap ng malaking pintuan at pinihit iyon pabukas. Nang makapasok siya sa loob ng kwarto ay bumungad sa kanya ang mapuputlang mukha ng mga nakatayong bankay, naglalaway at nanlilisik ang mga itim nitong mata habang nakangisi ang mga punit nitong labi hanggang tenga. 

Kinilabutan at napanganga siya sa mga nakita. Nakakatakot ang kanilang mga itsura na mistulang nag-aabang ng kanilang masarap na pagkain na pumusok. Tumindig lahat ng kanyang balahibo at bigla siyang naihi sa kanyang palda nang hindi sinasadya dahil sa labis na pagkasindak. Nanlabo ang kanyang paningin at parang may kung anong bagay na bumara sa kanyang lalamunan. 

Hindi niya mawari ang mga nilalang sa harapan kaya't kinuskus niya ang dalawang mata sa pag asang magigising siya sa bangungot. 

Ngunit laking gulat niya ng biglang nagkumbulsyon at nangisay ang mga iyon sa kanyang harapan na parang sinapian ng masamang espiritu. Sabay sabay na napunit ang kanilang mga balat at nagsilabasan ang mga buto. Pinagdikit-dikit nito ang sariling katawan na naagnas hanggang sa naging isang malaking ala-gagambang halimaw ang itsura na may limang pinagpatong-patong na ulo at tag sasampung kamay at paa. 

Napasigaw siya ng malakas sa sobrang gulat pero kaagad niyang tinakpan ang bibig at dahan-dahang umatras saka kumaripas ng takbo. 

"Lord!! Hindi pa naman November, bakit halos katatakutan lahat ng nangyari sa buhay ko? Pero imposibleng mascot iyon? Lord naman oh!" nanginginig niyang tanong sa kawalan dahil sa mga palaisipang nangyayari.