DAMNED (Dark Romance)

Chapter seven

It was a loud cheering crowd that welcomed Daemon and Mara who stood beside him when the huge door opened. A beautiful ballroom filled with people chatting turned their attention to him and her.

The ballroom shimmered with gold-leaf ceilings and crystal chandeliers, while guests in elegant gowns and tailored suits wore exquisite masks adorned with feathers and jewels.

Amidst the beauty, Mara sensed the sharp sting of disapproving whispers and scrutinizing gazes that felt like daggers cutting through the enchanting atmosphere of laughter and music.

Daemon stood tall in the crowd greeted by slight bows from various people, you could tell they feared him as his aura dominated the place.

Slowly, he was surrounded by beautiful ladies and gentlemen, who were doing their best to stay on his good side. He was shown such great respect that a few of them even kissed his knuckles.

Everyone looked extravagant and enjoyed the party, but Mara on the other hand remained paralyzed feeling her anxiety consuming her.

The place was so enchanting that she couldn't believe that all the attendees were human or maybe not? she thought.

Then a strong desire to shrink away and disappear flooded her mind as the atmosphere thickened with silent judgement.

Naiwan siyang nakatayo sa gitna ng maraming tao. Nag-aalangan siyang sundan si Daemon dahil pakiramdam niya'y hindi siya bagay doon at maraming magagandang babae na rin ang nakadikit dito. Kung pipilitin niyang makisalamuha ay tiyak na magmumukha lamang siyang mangmang at kawawa.

Pinili niyang lumayo at pumunta sa sulok kung saan konti ang tao, masama ang kanyang loob na para bang gusto niyang sumabog sa galit pero hindi niya alam kung bakit.

Siguro dahil iniwan siya nito na parang lumang laruan o baka dahil sa dami ng mga babaeng nakapaligid dito. Pero inisip niyang hindi tamang umasta siya ng ganoon, wala sila ni katiting na ugnayan at hindi niya pagmamay-ari ang lalaki. Isa lamang siyang pagkain nito at hindi siya espesyal, walang sigla niyang paalala sa sarili.

Dumaan ang isang waiter na may dalang tray ng wine glass kaya't kumuha siya ng isang baso. Ininom niya ang laman nito ng walang alinlangan kahit na hindi maganda ang lasa. Ang kaninang nasa malayo niyang binabantayan na si Daemon ay hindi na maaninag sa paligid kaya't bigla siyang nabahala.

Bakas ang pag-aalala sa kanyang mukha na parang batang naliligaw sa 'di pamilyar na lugar. Gumigitgit siya sa mga nagtatawanang tao at hinanap si Daemon ngunit hindi niya ito makita.

Sa gitna ng kanyang paghahanap ay isang malamig na palad ang dumampi sa kanyang balikat na kanyang ikinagulat. Nang nilingon niya iyon ay isang eleganteng babae ang bumungad sa kanyang harapan na nakasuot ng berdeng slim gown. Nakangiti ang mapupulang labi nito habang nakatitig sa kanya, at mistulang nagliliyab na apoy sa likod ng maskara ang mga mata nito.

"My lady" saad ng estrangherang babae sabay abot ng kanyang kanang kamay at dahan-dahang hinalikan ang likod na bahagi nito.

Agad niyang hinablot ang kamay saka umatras ng bahagya.

"Do I know you?" depensang tanong niya sa babae.

Sa halip na sumagot ay tumawa lamang ito.

Maya maya ay isang waiter naman ang agad na lumapit sa kanila na may hawak hawak na tray ng wine glass. Kumuha ng dalawang baso ng alak ang estrangherang babae at iniabot nito ang isa kay Mara.

"Let's have a toss" panunukso nito sa kanya.

"Wait- magkakilala ba tayo?" nalilitong tanong niya dito.