NEFES

NEFES#7#

Öyle yada böyle senden kaçıcam nefes"

"Öyle yada böyle buradan kaçamayacağını ögreneceksin Destina"

Camdan atlarken ayağımı burkmuştum ve incilmişti nefes gürültüyü duyup dışarı çıktığında sonuç olarak yine kaçmakta başarısız olmuştum.

Ayağımın acısı bir yandan kasıklarımın acısı bir yandan ikiside dayanılmaz hal alıyordu ağlıyordum canım yanıyordu fakat nefes karşımda oturmuş gözlerini orta sehbadan ayırmıyordu.

"Ayağım acıyor ya" kendi kendime oflarken koltukta uzanmaya çalışıyordum. Normalde benim uzanmam onun ise ayağıma krem sürüp bakması gerekiyordu.

Ama söz konusu nefesse? O sözün konusu bile olmaz.

Ayağımı zar zor kendime çekip ovmaya başladım canımın çok kıymetli olmasına bu yüzden nalet etmiştim.

"Dokunma ayağına!" sakin ama bir o kadar sinirli olan nefese anlamazcasına baktım.

"Arkadaşım gelicek o bakar"

Kapının çalmasıyla kafamı kapıya doğru çevirdim

Nefes ayaklanıp kapıyı açtığında kumral kahverenği gözlü orta boylarda biri elinde çantayla içeri girdi.
Nefesle birbirlerine sarılıp hal hatır sorarken çocuğun gözleri birden beni buldu.

"Merhaba destina nasılsın?"

Kaçırıldığımdan beri ilk defa insan muamelesi görüyordum.
Nefese baktığımda boş boş bakıyordu.

"İyiyim" dedim varla yok arası tebessüm edip.

"Ben kaan memnun oldum" elini uzatmış gülüyordu.
Bende elimi uzatıp güldüm.

"Bakalım şimdi ayağında ne varmış"

Acaba çocuk olarakmı görüyordu beni az kaldı aç ağzını uçak geliyor diyecek.

Ayağımı yavaşca kendine çekip bir şeylere bakıp tekrar güldü. Dayanamadım ve sordum.

"Siz ikiniz arkadaş olduğunuza emin misiniz?"

Kaan ufak çapta bir kahkaha atıp konuştu.

"Evet tek dostum desem yeridir ben onu kadar iyi yürekli bi arkadaş görmedim"

Nefese baktığımda koltuğun kenarına oturmuş bizi sessizce izliyordu.

Gözlerimiz çakıştığında "şu fahişeyle daha fazla konuşma!" sessiz ama sinirli söylemişti.

Tüm bedenimin kor ateşlerde yandığını hissettim neden yanıyordu ki? Neden vücudumdaki tüm organlarım parçalanmış gibi hissediyordum?

Kaan başını varla yok arası sallayıp kağıda birşeyler karaladı ve nefese uzattı.

"Kötü yanını unut ve bu ilaçları al kıza yoksa ayağı daha kötü olur" ardından gözlerini bana çevirdi dolmuş akmaya hazırlanan gözlerimle ona baktım "kremi sür ardından sargı beziyle sar bir haftada ayağına yükünü vermeden yürümeye çalış ben ara sıra uğrar kontrol ederim zaten"
Göz yaşlarıma dur diyemiyorum artık başımı önüme eğdim ve sessizce ağlamaya başladım.

Nefes kaanı uğurladıktan sonra tekrar içeri girip arabanın anahtarını aldı ve kapıyı alttan üsten kitleyip gitti.

Pişmandım dün gece nefes üstümden kalkıcakken onu tekrar kendime çekip öpmemeliydim kalkmasına izin vermeliydim. Elim kasıklarıma gitti ağrıyordu kasıklarımdaki ağrı baldırlarıma kadar iniyordu. Dayanılmaz bir hal almıştı.