KARGAŞA [DÜZENLENİYOR]

6. Bölüm

Satır arası yorum yapmayı unutmayın lütfen.

Uzatmayacağım hikayeye geçelim.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Araf o kızdan şiddet gördü, hem psikolojik hem fiziksel. Birgün ben ve baban iş için şehir dışına çıkmıştık. Abilerin ise babaannelerinin yanına yatılı gitmişlerdi. O-o gün evde sadece Araf, doğu, bora ve o kız varmış. Bora ve Doğu arkadaşlarıyla buluşmaya çıkınca o kız bunu fırsat bilip arafı bodruma kilitlemiş ve 8 saat ordan çıkarmamış, karanlık korkusu olduğunu bile bile... B-biz engel o-olamadık... " diyip ağlamaya başladı.

Kendini suçluyordu...

O kızı parçalamak istiyorum, derisini yüzme, kemiklerini kırmak, öldüresiye dövmek, saçlarını tek tek koparmak istiyorum. Ama dursun biraz son günlerinin tadını çıkarsın onunda icabına bakıcam.

Annemin kendime çektim ve sarıldım, oda bana sarıldı ve daha içili ve hıçkırarak ağlamaya başladı. onun bu hali gözlerimi doldurmuştu, boğazıma bir yumru oturdu... Bir annenin en çaresiz anı olabilirdi.

Biraz daha sarıldıktan sonra kendimden ayırıp yüzüne baktım. Gözleri kıpkırmızı olmuştu, burnunun ucu kızarmıştı. Bu eve geleli 1hafta oluyordu, her geçen gün onlara daha çok bağlanıyorum ve bu beni çok korkutuyor...

Birisine bağlanmak en son istediğim şeylerdendi ama ben bu hatayı yaptım... Şimdi ne yapıcağım ben.
Ben onlara ne kadar bağlanırsam onlar daha çok tehlikede olucaktı. Sayamadığım kadar çok düşmanım var. Onların başına birşeyin gelmesinden korkuyorum...

Annemin yüzünü avuçlarının arasına alıp yanaklarından öptükten sonra konuşmaya başladım.
"gül hanım onlar çok geride kaldı, şimdi güçlü olmanın zamanı. Oğullarınızı üzmeyin ve dik durun. hiç kimseyi düşünmüyorsanız araf'ı düşünün." dedim ve sırtına yavaşça patpatladım. Oda gülüp

"haklısın kızım. sen yaşından dahada olgunsun aynı ateş abine benziyorsun. Benim sana nasihat vereceğim yerde sen bana veriyorsun, hayat sana ne yaşattı öğrenmek istiyorum, elinden tutmak istiyorum. Ama seni sıkmak istemiyorum. hadi içeri geçelim sonra tekrar konuşalım dediğin gibi şu an güçlü olmalıyız." dedi.

Ona burukça tebessüm ettim.

Oda haklıydı. bunca yıldır kızım dediği kişi, çok büyük yaralar açmıştı onda.

Salona geldiğimizde abi varlıkları bana sinirli bir şekilde bakıyordu. Onları takmayıp arafın yanına (ayak ucuna) geçip oturdum. O Sıra annem Babamın kolundan tutup kaldırdı ardından
"çocuklar biz yatmaya gidiyoruz, sizde gecikmeden yatın. " dedi
Yanından geçerken kulağıma "onlar biz yokken senin üstüne gelicekler, şu bitmeyen önyargıları yüzünden. Ama sen lafını çekinmeden söyle, sakın onlara boyun eyme. Sana birşey yaparlarsa ki sanmıyorum ama yaparlarsa bir yumruğunu esirgeme. Lafını esirgeme çatçat yapıştır." diyip göz kırptı "hiç şüpheniz olmasın gül hanım" diyip bende göz kırptım. Babam da sırıtarak bakıyordu annem onu görüp "sen ne sırıtıyorsun yürü yatağa" diyip çekiştirerek salondan çıkardı.

Lavaboya gitmek için kalktığım sıra mert denen küçük boy konuştu;

(birsürü abi yapmışım adlarını unuttuyom)

"şuna bak şuna hem suçlu hem güçlü, anlatsana amacını araf'a ne yaptın uyuşturucu'mu verdin annem'e ne yalanlar attın söylesene!!."
Dedi sona doğru bağırarak.

Durdum.

Bir süre yerimde durdum. Sadece durdum sessizdim çok sessiz...

Bir az sonra fırtına kopacak gibi hissediyorum.

Arkamı dönüp ona doğru yürüdüm tam karşısında durup yavaşça yakasını kavradım yüzünü benimkiyle hizalayıp kulağına fısıltıyla şunları dedim.

"bana hiç istemeyeceğim şeyler yaptırtma. Eğer beni çileden çıkarırsan, seni işkenceler yapa yapa öldürürüm, parçalara ayırır paşetlere koyup her bir parçanı farklı ülkelere götürüp yakarım. Ve ben dediğim şeyi illaki yaparım. O küçük beynin ile bana iftira atma! yaşın benden büyük ama beynin hala 5 yaşında. Biliyormusun birgün yaptığın herşey için çok pişman olucaksın tıpış tıpış ayaklarıma geliceksin ama o zaman ben seni istemeyeceğim. "

Mertin yakalarını bırakıp geri çekildim ona iğrenç birşeymiş gibi bakıp öbürlerine döndüm.

"gördüğüm kadarıyla sizde benim arafa birşey yaptığımı düşünüyorsunuz. Ama şunu bilin ortada hiçbir suçlu yok. Siz bitmeyen ön yargınız yüzünden beni suçlu seçtiniz. 1 haftadan az bir süredir bu evde kalıyorum bana etmediğiniz ima, söylemediğini söz, etmediğiniz hakaret, demediğiniz şey kalmadı biraz gözlerinizdeki camları silin etrafa ter temiz bakın. Hep bir ön yargı hep bir küçümseme, hayır yani siz kim oluyorsunuz dönüp bir kendinize bakında öyle konuşun. Yok o kız gibisin yok kötüsün yok o*uspusun yok gece kimin altındaydı, mıymıy şeyler söylemeyi bırakın yeter artık! "dedim bağırarak nefesle ip tekrar konuşmaya başladım.

" bu dediklerim bazılarınız için geçerli değil özellikle de daktır bey için."diyip ona göz kırptı oda sırıtarak bana bakıyordu.

Salona tekrar Bi göz gezdirip koridora çıktım.

tuvaletimin geldiğini unuttum bir an!!

Ay! bunların önyargısıda bir bitmeyecek.

HAYIR yani hep nefret ettiğim şey ile sınanıyorum.

NEYSE!

Tuvalete girip işimi halledip çıktım odama gidip yatağa uzandım kafamı yastığa koyduğum an uykum geldi gözlerimi kapatıp kendimi uykuya teslim ettim.

4 GÜN SONRA

aradan 4 gün geçmişti bu süre zarfında herşey aynı gitmişti.

Bu gün baba tarafından birkaç kişi gelecekmiş. Beni öğrenmişler öyle oluncaya çok merak etmişler.

Amaan gelsinler belki eğleneceğin birisi çıkar.

Ay iç ses çok haklısın inşallah öyle biri çıkar.

Ben her zaman haklıyım tatlım!

Sana da birşey söyleyince götün kalkıyor hemen. Defol git başımdan zaten işim başımdan aşkın!!

Ay tamam be gittim !

İç ses ile olan tartışmamız bittikten sonra giyinme odasına girip elbise seçmeye başladım.

Bölüm sonu

Bu bölümü alakasız bitirdim, farkındayım bölüm neredeyse 4 ay gecikti.

Bu bölüm daha farklı olacaktı ama bir türlü konuyu birbiriyle bağdaştıramadım ve fark ettim ki bir çok hatalarım varmış.

Bu hatalarımı düzenledim ve bu şekilde sizin huzurunuza sundum.

Bir dahaki bölüm de gecikecek büyük ihtimalle.

Herkese iyi günler dilerim.