KARGAŞA [DÜZENLENİYOR]

5.Bölüm

Satır arası yorum yapmayı unutmayın.

Sizleri seviyorum. 💜

İYİ okumalar

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Araf uyanmıştı konuşmuyordu sadece tavana bakıyordu. Ben ise baş ucundaki sandalyeye oturmuş onu izliyordum.

Olan biteni bi öğrenebilsem.

Bana her baktığında gözlerinin içindeki korkuyu görebiliyorum...

Daha fazla düşünmeyip araf ile konuşmaya çalıştım.

"Araf bana bakarmısın." dedim sakin bir ses ile,
Ama bir işe yaramadı gözünü bile kırpmadı.

"Araf beni ne kadar istemesende, ne kadar o Kız gibi olduğumu düşünsende ben senin ablanım bunu hiç birşey değiştiremez. Ya geç yada erken umrumda değil ben senin ablan olmak istiyorum. Ve tabi boranında..." diyip sustum.

Belki yelkenleri suya erken indiriyorum, ama ben artık mutlu olmak istiyorum. Onlar adım atmasa bile ben atmak istiyorum.

Arafın kahveleri benimkiyle buluştu. Şimdi fark ettim babama çok benziyor. Koyu kumral saçları, büyük kahverengi gözleri, küçük düzgün burnu, yanakları, fiziği Her şeyi...

Derin bir iç çektim.

O sıra telefonum çaldı. Arayan annem...ne diycem ben şimdi offf
Açıp kulağıma götürdüm.

Sesi endişeyle çıktı

"kızım neredesin Araf ta yok ortada-" derken sözünü bölüp
"gül hanım araf yanımda. gelince her şeyi anlatıcam. Şunu bilin endişelenicek birşey yok görüşürüz."dedim hızlı bir şekilde.
Telefonu kapatmadan önce abi tayfasının söylediği saçma saçma şeyleri duydum.
"kesin arafa birşey yaptı"

"anne polisi arayalım arafa birşey yaptı"

Gibi şeyler...

İnsanların ne dediği umrumda olmaz ama bu kırdı be.

"g-gece yani a-abla..."

ABLA

ABLA

ABLA

ABLA

abla dedi... Bana abla dedi...

Kalkıp sarıldım. Evet sarıldım.

Biraz öyle kaldıktan sonra ayrıldık. Arafın bana utanarak baktığını gördüm. Ponçik şey

Iıı neyse
Eski halime dönüp konuştum.

"doktor iyi olduğunu sadece ilaçlarını içmediğini söyledi. Bu ilaç konusunu evde konuşucaz" dedim
Oda sadece kafa salladı.

Yardımcı olarak kaldırdım ayakkabılarını giydirdim ellerinden tutarak ayağa kaldırdım ilk sendelensede daha sonra alıştı. koridora çıkıp arabaya doğru yol aldık.

...

Geceden devam

Evin önüne gelmiştik, arabadan inip arafın kapısını açtım. İnince kol kola girip kapı zilini çaldık.

Kapı hemen açıldı açan kişi annemdi. Arafın bitkin olduğunu görünce bir kolunda o girmişti, Araf kapının ordaki pufa otutturup ayakkabılarını çıkarıp terlik giydirdim. Bende ayakkabımı çıkarıp tekrar koluna girdim annem ile beraber salona getirdik ev ahalisi sadece bizi izliyordu. Arafı çift kişilik koltuğa yatırıp üzerimdeki ceketi üzerine örttüm. Sonra annemin kolundan yumuşak bir şekilde tutup arkamdan sürükledim. Mutfağa geldiğimizde kolunu bırakıp konuşmaya başladım.

"Araf'ın sinir hastalığı varmış, ve birkaç aydır ilaçlarını alıyormuş. Haberiniz var mı?" dedim yumuşak bir ses ile.
"E-Evet 13 yaşından beri sinir hastalığı var. Lakin ilaçlarını almadığı doğru değil, her gün saniyesi saniyesine ben veriyorum ilaçlarını."dedi.
Kaşlarını olabildiğince çatarak
" nasıl ya doktor dedi birkaç aydır almıyormuş... Ooffff"diyip elimi Anlım koyup ovaladım ve mutfakta bir ileri bir geri gidip durdum. Lan yoksa, herşeyi baştan anlamam lazım. sinir hastalığı hafife alınacak birşey değil. anneme dönüp konuştum.

" gül hanım sizi endişelendirmek istemem ama bilmeye hakkınız var. Bu sabah ben erken uyandım üstümü giyinip aşağı ineceğim sıra arafın odasından sesler geldi bende meraklanıp Girdim odaya, iyiki de girmişim. Çocuk kan ter içinde kalmıştı, onu kaldırıp üstünü giydirdikten sonra kucakladığım gibi hastaneye götürdüm. Sakinleştirici yaptılar ve serum taktılar..." diyip sustum derin bir nefes alıp karşısına geçtim iki elini de avucuma alıp tekrar konuşmaya başladım.
" bakın bunlar çok ciddi şeyler. Bende de sinir hastalığı var, hemde en son raddede. bana zamanında müdahale edilmediği için bu kadar ilerledi. Araf ne yaşadı sakıncası yoksa bana anlatabilir misiniz? Lütfen belki Bi çözüm buluruz, neden ilaçlarını almadığını Buluruz? Lütfen."dedim yalvarırcasına. Yüzüne baktığımda gözlerinden bir damla süzüldü. O an içim cız etti...
" tamam kızım a-anlatıcam"
Dedi annem biraz soluklanıp tekrar konuştu;
"Araf............"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Evettt bu bölümde bu kadardı.

Farkındayım bölüm çok kısa oldu, açıkçası pek içime sinmedi bu bölüm.

Yazım ve noktalama işaretlerindd hata yapmşsam affınıza sığınıyorum.

Bu bölüm baya geç geldi öncelikle özür dilerim. Mental olarak iyi değildim okul, ev, notlar, arkadaş ilişkileri falan derken işin altından kalkamadım. Bide üstüne sınıfta kaldım 9. Sınıfı tekrar okuyacağım... Emeklerinin boşa gitmesi koyuyor, kopyayla, yalakalıkla, hocalarını insihatifiyle sınıf geçenler koyuyor...

Sizleri seviyorum 💕🌼

Kendinize iyi bakın.

Bir sonraki bölümde görüşürüz. 🖐️💕