Not: gece kendini Soykan ailesinden olmadığını biliyor başka bir şey için yaptığı dna testinde ortaya çıkmıştı ama sadece kendisi ve emir biliyor.
(emir gecenin en yakın arkadaşı)Babamın gönderdiği konuma yol aldım
Burası korhanlar özel hastanesi
Bu adam neyin peşinde?...Danışmanın yanına gidip babamın nerede olduğunu sordum odayı öğrenince uzun koridorda yürümeye başladım
...
Sonunda odanın kapısına gelmiştim acaba içeride ne var yani kim var direk odaya daldım
Gözler benim üzerimde kaldı.
Odadakilere göz gezdirdim.
Odada 2 velet, benim yaşlarımda bir çocuk, bi adam bide kadın vardı.Oha Kadın benim 40 yıl sonraki halim resmen. Kadından gözlerimi çekip yanındaki 2 velede baktım, 14-15 yaşında gibi duruyorlar. Dikkatlice ikisininde gözlerine baktım, ikisininde gözünden nefret akıyordu Bu hallerine göz devirdim ve yanlarındaki benimle yaşıt olan çocuğa dikkatlice baktım. Bakmaz olaydım. Oda bana nefretle bakıyordu çocuğa daha dikkatlice bakınca bana çok benzediğini fark ettim boşverip anne ve babama baktım
Babam, sevgi ve şevkatle karşı ailedeki kıza bakıyordu annem de aynı şekilde karşıda oturan kıza bakıyordu...Bir gün o sevgiyi bana göstermeyen insanlar tanımadığı bir kıza öyle bakıyordu...
İçim paramparça oldu...
Gerçi hep beni ezen bana şiddet uygulayan benden nefret eden insandan ne beklenir ki.
Bakışlarımı abime çevirdim biraz hüzün birada neşeyle karşıdaki kıza bakıyordu
Ne olduğunu anladım üvey olduğumu biliyorum ama bu biraz ağır geldi...
Ben böyle düşünürken
Doktor odaya girdi ve konuşmaya başladı;
"eveeet sonuçlar belli oldu hazırmısınız?" dedi
Bende "uzatma doktor sonuçları açıkla"
Dedim sert sesimle benden tırstığı belli hemen elindeki zarfları açmaya başladı
"ece Korhan %99 hakan soykanın kızı, Gece Soykan ise %99 alp korhanın kızıdır" dediZaman benim için durdu...
Boşluktayım...
Uçurumdan atlamış gibi...
Başımı arkaya yaslayıp ovmaya başladım sinir ve stresten hep böyle olur bu kriz geçiriceğim anlamına gelir.
Bir an Başımın ağrısından kimseyi göremedim sinir krizim başlatıcak kimseye zarar vermeden odadan çıkmam lazım. Buldum
"efendim benim lavaboya gitmem gerek" diyip bir şey demelerine izin vermeden odadan çıktım.Lavaboya girip kapıyı kilitledim ve sinirinin gitmesini bekledim...
Ama artık çok geç krize girdim.
ilaçlarım da yanımda değil.
Bir şey kırıp dökersem rahatlarım diye düşünüp aynalara tek tek yumruk attım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARGAŞA [DÜZENLENİYOR]
Ficción GeneralÇıkmazsın içerisinde, ne yapacağımı bilmiyorum. Sanki 4 bir tarafım duvarlar ile çevrili, üstüme üstüme geliyor. Ya ölecektim ya da hayatta kalıp herkes ile herşey ile savaşıcaktım. ~~~~~~ "ooo tanrıçamız sahalara dönmüş. Tavşan kanı bir Çay koyayım...