kingdom, hyunin. ✓

one, you are not fit to be king.

Prens Hyunjin üzerinde oldukça zarif duran beyaz gömleğin düğmelerini ilikledi. Sarı uzun saçlarını hafifçe düzeltti ve yardımcı Jisung'a döndü.

"Çok zarif görünüyorsunuz prensim."

"Teşekkür ederim Jisung." Yardımcı Jisung, yıllardır prens Hyunjin'e hizmet ediyordu. Görevi sadece Hyunjin ile ilgilenmekti.

Hyunjin için Jisung bir yardımcıdan çok daha fazla şey ifade ediyordu. Prensin birkaç arkadaşından biriydi.

Hyunjin masasına baktığında kağıtlarının bittiğini gördü. Jisung bir sorun olduğunu anlayarak Prens Hyunjin'in yanına yaklaştı.

"Kağıdım bitmiş, bana biraz kağıt getirebilir misin, lütfen?"

"Tabii prensim, başka bir şey lazım mıydı?"

"Mürekkep de bitmek üzere, mürekkep de getirirsen çok sevinirim."

"Hemen gidip getireyim." Jisung hızlı adımlarla odadan çıktı ve biraz kağıt ile mürekkep bulmaya gitti.

Kısa bir süre sonra kapıya birkaç kere vuruldu. Prens Hyunjin gel komutu verdiğinde Jisung içeri girdi.

Kağıt ve mürekkebi Hyunjin'in masasına bıraktı ve gülümsedi.

"Teşekkür ederim Jisung."

"Rica ederim efendim. Başka bir isteğiniz yoksa ben gideyim." Prens Hyunjin neden gitmek istediğini anlayarak gülümsedi. Muhtemelen eşinin yanına gidecekti. Yardımcı Jisung, asker Minho'nun eşiydi. Minho, uzun yıllardır Hyunjin'i korumakla görevli soylu bir askerdi. İkisi Hyunjin'le ilgilenirken yakınlaşmış ve sonunda evlenmişlerdi.

Yardımcı Jisung eğilerek selam verdikten sonra odayı terk etti. Prens Hyunjin yalnız kaldığında üzgünce kağıtlara döndü. Her ay kardeşine mektup yazıyordu.

Prenses Yeji iki yıl önce Shin krallığından Kraliçe Ryujin ile evlendirilmişti. Hyunjin kardeşini en son düğününde görmüştü ve özlemle her ay kardeşine mektup yazıyordu. Aralarındaki tek iletişim buydu.

Gözleri hafif dolu bir şekilde mektubu bitirdi. Başta babasının isteği üzerine zorla yapılan bir evlilikti ama şimdi Yeji hiç olmadığı kadar mutluydu. En azından kardeşinin mutlu bir ailesi vardı. Oradaki halkı onu fazlasıyla seviyor, el üstünde tutuyordu. Bu yüzden onun adına mutluydu.

Elindeki mektupla odasından çıktı ve Jisung'u bulmak için uzun koridorda dolandı. Buralarda olmalıydı. Asker Minho ile gülümseyerek konuşan Jisung'u görmesiyle yanına ilerledi. İkisi de prensi görmesiyle saygıyla eğildi.

"Minho, bu mektubu Shin krallığına götürecek birisine verebilir misin lütfen?"

"Tabii ki prens Hyunjin." Minho'nun yanlarından ayrılması ile Hyunjin Jisung'a döndü.

"Bahçeye çıkacağım bana eşlik etmek ister misin?"

"Olur." Uzun koridorları geçerek bahçeye çıktılar. Hyunjin temiz havayı içine çekerek gökyüzüne baktı.

Yardımcı Jisung ile güzel çiçeklerle dolu bahçede yürümeye başladılar. Çiçekler etrafa güzel kokular yayarken kuşların cıvıltıları duyuluyordu. İlerde görünen fıskiyelerin sesleri ile ortam fazlasıyla huzurluydu.

"Yazdığınız mektup yine kardeşiniz Prenses Yeji'ye miydi?" Hyunjin buruk bir gülümsemeyle kafa salladı.

"Beni yanlış anlamayın prensim, kardeşinizin mutlu bir ilişkisi var. Siz neden gelen teklifleri geri çeviriyorsunuz?"

"Ben tahta çıkmak isterdim ama gördüğün gibi hiç şansım yok. Babam eninde sonunda beni evlendirecek. Fırsatım varken gençliğimin tadını çıkarmak istiyorum."

"Anladım prensim sizde haklısınız. Mutlu olmanızı isterim." Prens Hyunjin, Jisung'a güzel bir gülümseme verdi.

"Nedense evlendiğimde uzak bir yere gideceğimi hissediyorum. Eğer çok uzak bir ülkeye gidersem yine de benimle gelir misin?" Hyunjin beklentiyle sordu. Onun en yakın arkadaşı Jisung'du.

"Eğer asker Minho'yu da götürürseniz neden olmasın prensim?" Jisung oyuncu bir tavırla konuştu. İkisi de biliyordu ki Hyunjin ona gel dediğinde gelmek zorundaydı.

Biraz daha sohbet ettikten sonra saraya geri girdiler. Prens Hyunjin odasında biraz kitap okuduktan sonra hizmetlilerden birisi gelip akşam yemeği için hazırlanması gerektiğini haber verdi. Yardımcı Jisung sayesinde hızlıca hazırlandı.

Yanındaki yolu gösteren asker ile büyük salona girdi. Anne ve babasının yanında yerini alarak bekledi. Aile dostları olan soylu bir aile içeri girdi. Kral ve Kraliçe'yi selamladı. Ardından birlikte yemek yemek için uzun masaya oturdular.

"Hahaha haklısın." Herkes masada sohbet ederken Hyunjin tabağı ile oynuyordu. Abisi Veliaht in-yeop varken diğerlerinin gözünde o bir hiçti.

"Kral Hwang, hep veliaht prens in-yeop'tan bahsediyorsunuz. Prens Hyunjin'in tahta çıkabileceğini düşünmüyor musunuz?"

"Sence çıkabilir mi? Onda kral olabilecek hiçbir özellik yok." Babasının ağzından çıkan her kelimeyle Hyunjin'in yüzü daha da asıldı. Her seferinde bunu yapması onu üzüyordu.

"Prens Hyunjin'in kibarlığı belki de ülkemize huzur getirirdi."

"Gerçek bir kral sert olur, kibar değil. İn-yeop kral olmak için doğmuş Hyunjin'in aksine." Kral sert bakışlarını Prens Hyunjin'e yolladı. Hyunjin üzgünce tabağına geri döndü. Tam bir hayal
kırıklığı olduğunu düşünüyordu.

Odasına giderken yardımcı Jisung ona eşlik etti. Biraz içini ona döktü. Bir prens olarak en büyük destekçisi olması gereken kral babası onu yok sayıyor, herkesin içinde aşağılıyordu. Babası bile ona saygı göstermezken ülkesinin halkının onu sevmesi de oldukça zordu.

"Babam yine ve yine benim kral olacak hiçbir özelliğimin olmadığını söyledi. En azından başkalarının yanında yapmamasını dilerdim." Yardımcı Jisung onu üzgün gördüğü için üzülmeden edemedi.

"Prensim siz çok iyi kalplisiniz ama buradaki kimse sizin değerinizi bilmiyor. Eminim ki ilerde çok fazla değer göreceksiniz."

"Umarım haklısındır Jisung." Saat geç olduğu için Yardımcı Jisung hemen Hyunjin'in yanında olan odasına girdi.

Prens Hyunjin üzerindeki kıyafetleri çıkarıp üzerine geceliklerinden birisini giydi.

Uyumadan önce biraz daha kitap okudu. Odasının bir duvarı tamamen kitaplarla doluydu. Kitap okumayı çok seviyordu. Boş bulduğu anlarda ya resim çizer ya da kitap okurdu. Daha önce yardımcı Jisung ve Asker Minho dışında kimse onun güzel resimlerini görmemişti. Bazen Jisung onun bu kadar mükemmel olmasına şaşırıyordu. Kimsenin farkında olmaması üzücüydü.

Prens Hyunjin saatin geç olması ve üzerine çöken yorgunluk ile gözlerini kapattı. En azından uykusunda huzurluydu.

–Jae