FOR YOU •Mafia Secret Agents•(Black Agents' Zumi)

Chapter Thirty

Zumi's POV

"Where is Zumi?" Rinig kong tanong ng pamilyar na boses.

Rain Clark.

"She's asleep. Sobrang lasing niyan kagabi eh,kaya ayan! Down!"

Someone tched.

"Pareho lang sila ni Traiven. Nash told me that Traiven lock himself in his room,drinking all the liquors on their mini-bar. Kapag nauubusan na,hinihingan si Nash. He's drinking until he passed out. Kapag nagising naman,hihingi ng inumin. Tito Mike and Tita Angelica's getting worried about his health."

Gusto kong bumangon at pumunta kina Traiven dahil sa narinig ko pero hindi ko kayang bumangon. Masakit ang katawan ko.

Bumukas ang pinto ng kuwarto ko at pumasok si Thea at Karylle na may dalang dalawang tray ng pagkain.

"Oh,mabuti naman at gising kana." Si Thea.

"Ano? Iinom kapa ba?" Mataray na saad ni Karylle habang maingat inilagay ang tray na hawak niya sa bedside table.

Inirapan ko lang siya at tumingin sa pinto ng pumasok doon si Samantha at Rain.

"Do you want us to call Mom Christine?" Taas-kilay na tanong sa'kin ni Rain.

I shook my head.

"No. Don't bother my parents,their busy right now."

Napabuntong-hininga sila at tinitigan ako. Dahan-dahan akong bumangon at tinitigan din sila isa-isa.

"Any problem with me?"

Umiling sila.

"Kumain kana." Sabi ni Samantha at umupo sa gilid ng kama ko.

Kahit nakakatakam ang almusal na inihain nina Karylle para sa'kin ay parang wala parin akong ganang kainin iyon kaya inilingan ko sila.

"Don't tell us that you don't have appetite again?" Hindi ko pinansin ang tanong ni Thea at humiga na lang ulit.

I'll force myself to sleep again.

"Come on Zumi, we're not buying that shit again!"
Sigaw ni Thea pero hindi ko parin siya pinansin,bagkus tinalikudan ko sila.

"Iwan niyo muna kami ni Blythe." Seryosong saad ni Rain na sigurado akong kaagad na sinunod ng mga kasama namin dahil agad kong narinig ang sunod-sunod nilang paglabas.

The right side of my bed dipped.

"Hindi mo kailangang magsinungaling sa'kin Shaszumi Blythe."

Hindi ako umimik at nagpanggap na natulog ulit.

"Don't stay silent when you want to let out your emotions."

Wala akong ibang sabihin kung hindi ang mag-sorry kay Traiven.

"If you want to cry,then cry."

Yes,i want to cry.

Noon,parang wala lang sa'kin ang salitang ‘cry’ at ‘tears’. Dahil sabi ko sa sarili ko,matapang ako at ang matatapang hindi dapat umiiyak.

But here I am,crying because of a guy. Kailanman,hindi ko maiisip na mai-in love ako at iiyak ako ng dahil sa lalake.

"I can be your crying shoulder."

Bigla na lang kumawala ang hikbi mula sa bibig ko. Kaya naramdaman ko ang paghaplos ni Rain sa braso at ulo ko.

"Ilabas mo lahat."

Tuloy-tuloy lang and daloy ng luha ko habang bumabalik sa isipan ko ang mga sinabi ni Traiven nung araw na nagkahiwalay kami sa bahay nila.

Alam kong bawal sabihin ang tungkol sa buhay namin,pero sa sitwasyon namin ni Traiven ngayon. Parang nagsisisi ako na hindi ko sinabi sa kanya ang tunay kong pagka-tao simula pa lang nung relasyon namin.

Sana sinabi ko na sa kanya kaagad para hindi na kami nagkaganito.

"Hindi ko inasahan na ganito pala kasakit ang magmahal." Saad ko habang humihikbi.

"You know it's part of love." Komento niya.

Umupo ako at niyakap ang mga binti ko.

"It sounds so fucking corny but.... I only want Traiven right now,i only need Traiven." I said as I dip my face to my knees.

"I know Zumi,but you know it's still complicated. Hayaan niyo munang maghilom ang mga sugat diyan sa puso niyo bago kayo magharap."

Umiling ako. "I need to see him. I need to apologize and explain everything."

Hinagod ni Rain ang likod ko, "Pwede mo namang gawin yan,pero wag muna ngayon. Refresh yourself  first."

Niyakap niya ako kaya gumanti rin ako ng yakap sa kanya at sinubsob ang mukha ko sa balikat niya.

"You are strong Blythe,you are the strongest among all of us. Alam kong kaya mong lutasin ang sarili mong problema,but if you need some help or advice. We are here."

"Yes,we are here."

Pareho kaming napatingin sa pinto at nakita naming nakapasok na pala ulit ang tatlo.

"And I'm also here,you know?" Sulpot ni Gab,bff ni Samantha na akala namin f-buddy niya noon.

Lumapit sila sa'min at naupo sa kama ko.

"What are you doing here Gab?" Tanong ko sa kanya. Nasa kabilang side ko siya.

"Yumi, I'm always here. Simula ng dumating ka at nagwalwal,nandito na ako. I'm always the one who carried when you passed out. And excuse me? Samantha's my bff,kung sino ang mga mahal ni Samantha,mahal ko na rin. Kung sino ang friends at members ni Samantha,friends ko na rin at members ko na rin. Alright?"

"You talk too much." Reklamo ko na ikinatawa niya lang.

Ginulo niya ang buhok ko, "We know you are strong Yumi. Pero hindi ibig sabihin nun na hahayaan kana namin sa mga problema mo. We love you kaya kahit ano pa ang problema mo diyan,hinding-hindi ka namin iiwan."

"Gab's right Zumi, we're always here for you." Si Samantha.

"A strong person,never give up in every situation. Kaya baby girl,wag kang sumuko. Sisiw lang to sa'yo noh? Ikaw pa ba?" Saad ni Karylle na alam kong may halong pang-aasar.

"Yeah. I agree with Karylle, Blythe. You handled everything already,ngayon ka pa ba susuko? Fight girl! But for now,you need to eat and gain your strength again." Tinapik ni Thea ang binti ko.

"And after you eat, kailangan mo ng maligo. You stink."

Sinamaan ko ng tingin si Rain.

"Just kidding. Alright?"

Umirap lang ako at kinain ang binigay na pagkain ni Karylle at Thea.

"Thanks guys."

Nginitian nila ako.

"You're welcome Zumi,you know already that we're always here for you." Sabi ni Samantha na sinaluhan ako sa pagkain.

"You can always count on us Yumi. Para saan pa ba ang magkakaibigan?" Si Gab naman na sumubo ng hotdog.

"Yeah,right. I agree with you Gab." Tumango-tango pa si Thea bilang pagsang-ayon kay Gab.

"By the way,Gab."

Napatingin si Gab kay Karylle.

"Yeah?"

"Advance happy birthday."

Napa-irap si Gab, "Come on Karylle! Wag mong ipa-alalang tumatanda na 'ko! Tch!" Iritadong saad ni Gab.

"What? Magto-twenty-three ka lang naman eh! Tsaka,guwapo ka parin naman."

Napabuntong-hininga si Gab, "Yan tayo eh! Tch. Wala talaga akong laban sa'yo no? Pero.... Salamat  na rin."

"Yun oh! Bagay talaga kayo ni Karylle!" Tudyo ni Samantha na naging dahilan ng argument nilang tatlo.

They're loud,but I don't care. Napapagaan nila ang nararamdaman ko.

I'm lucky that I have friends like them. Hindi talaga nila ako iniiwan sa lahat ng pagkakataon,this is the reason why I can't leave them. They're one of my treasures and inspirations.

Sila yung mga kaibigan na hinding-hindi ka iiwan sa oras ng kagipitan. They are the friends that you can consider as ‘true and real friends’.