Two Worlds

Chapter 9: Pain

Chapter 9: Pain

Guys, kung mapapansin nyo, medyo fastforward na yung scenes kasi gusto kong simulan na yung pinaka story talaga asap. Pero hindi ibigsabihin na wala lang yung past chapters. Let say konektado din sila sa future. Lol

Kazmir's POV

"Ayan.. Sapat na ba yan para sagutin ang tanong mo kung bakit ako nag-aabala at nag-aalala?"

Nakita kong nagulat sya sa ginawa ko.

Sht. Di ko dapat ginawa yun! Argh!

I ruffled my hair in annoyance.

Bat di ka kasi nagpigil?!

Eh sa nakakatemp e! Pucha naman oh!

"Tss. Yan na yung nurse" I said in a cold voice with a hint of annoyance.

Wala akong gusto sa kanya okay?!

Its just that, kailangan ko lang syang pabantayan dahil nakakahiya kay Mr.Ciero and kung gusto ko sya diba dapat ako nagbabantay sa kanya? Diba? I just want to make things clear okay?

(A: why so defensive Kaz?)

Shut up and do I know you?

(A: konsensya mo ko)

Tss.

I'm heading now in our HQ. Yeah. Kakalipat lang namin pero may HQ agad. Well this is just temporary kasi room lang tong HQ namin ngayon. And dahil si Mr. Ciero ang may ari neto, pinayagan nya kaming magkaron ng HQ but under construction pa.

"Bro, anyare? Bat namumula ka?" Alenka asked after I reach the HQ

"Wala." I nonchalantly said then look away.

"Uyy! Wala daw! Ikaw King ah! Nakita ko yun! Bwahahaha!" Clayton.

Natuluyan na ata tong gago'ng to

"Baliw."

"Pero seryoso King. Nakita ko. Sa clinic yon diba?" Seryosong sabi nya.

Sht.

"Don't you dare to tell them" i said while glaring at him.

"Yes I dare!" Sagot nya.

Binunot ko ang baril ko at ikinasa.

"Try me"

"Huaaaa! King di ka naman mabiro e! Tatahimik nako. Promise di ko sasabihin sa iba. Wag mo na itutok sakin yaaan! Baka mamaya maiputok mo yan sakin! Kawawa yung mga chikababes ko."

"Tss. Ang ingay mo Ton! Tahimik nga! At anong mga chikbabes? You mean yung mga laptop, pc, phone mo? Tsk tsk." Sabat naman ni Andrew

Clayton is a computer geek. Kaya NGSB e.

"Tss."

Lumabas ako ng HQ namin at tumambay sa labas. Nasa second floor to kaya medyo mahangin.

I started reminiscing my childhood memories.

Naalala ko noong bata pa kami ni Courtney, naglalaro sya ng baril-barilan mag-isa imbis na barbie. Weird right? Tapos I tried to play with her but she didn't let me for the comeback, I touch her collections of gun kaya tinulak nya ako. Wala naman talaga akong balak umiyak noon e, in fact I find her cute and hindi ko alam ang pumasok sa isip ko noon at umiyak ako para pansinin lang nya. She even shot me with her toy gun. Yun talaga yung masakit. Sapol sa noo ko e. And then after that I just realised that she was the very first girl I like. But hindi na ngayon. I already found a girl whom I love the most. And she's not her. But we just broke up last year and I don't know if I still love her.

Natigil ang pagmumuni-muni ko ng biglang may nagsalita.

"Lalim ng iniisip natin ah?"

"Ako lang nag-iisip"

"Takte. Basag. Hahaha"

Isa pa to, natuluyan na din ata ee.

"Anong kelangan mo Drew?"

"Bat mo sya hinalikan?"

What the?

"Pinagsasasabi mo dyan?"

"Si Courtney, bat mo sya hinalikan?"

"Wala akong hinahalikan."

"I saw you. Don't deny it."

"I.. I see her in Courtney. The way she act, the way she speak, all she do is so much like her ang pinagkaiba lang nila, mahal ko sya, si courtney.. H-hindi" parang na-guilty ako bigla at may bumara sa lalamunan ko ng sinabi kong hindi ko mahal si Courtney. Tss

"Good to know. Kasi once na binitawan mo sya, ako makakalaban mo. Oo hiniwalayan ka nya pero may sapat na rason sya para gawin yun kahit na mahirap para sa kanya. Mahal ka nya dude."

"Talaga? Sige nga! What's the fcking reason why she left me?! Hindi ko kelangan ng pagmamahal nya kung iniwan nya ako sa di malamang dahilan! Mahirap?! Mahirap para sa kanya?! Pwes! Wala pa yang hirap nya sa hirap na pinagdadaanan ko! Alam mo at nakita mo kung gano ako kamiserable nung nawala sya, bumalik ba sya?! Hindi diba?! Kaya ano pang rason ko para mahalin pa sya?! Huh?! Sa totoo lang, hindi ko na talaga alam kung mahal ko sya."

*boogsh!*

"Gago ka ba?! Tngina naman dude! Intindihin mo naman yung tao! Hindi mo alam kung gaanong paghihirap ang nararanasan nya! She do it on purpose! She do it for you! Yan ang hirap sayo! Masyado kang selfish! Yung nararamdaman mo lang lagi ang naiisip mo! Grow up dude!"

I calm myself first.

"What do you mean?"

"Wala. Isang tanong isang sagot Kazmir. Mahal mo pa ba sya?" Mahinahon nyang tanong na syang dahilan para matigilan ako.

"I..i don't know." Then i walk out.

Andrew love her pero pinaubaya nya sya sakin kaya ganun na lang sya magalit.

Am I that selfish? Na parating yung nararamdaman ko lang ang iniisip ko? Para hindi isipin ang nararamdaman ng iba?

Nakakita ako ng pwede kong pagtambayan pansamantala. Baka mamaya pag tumagal pa ako dun hindi ako mapakag pigil na suntukin sya. Tss.

Courtney's POV

After kong makainom at makapagpahinga ng sandali ay lumabas na din ako para hanapin ang hinayupak na yun.

Nagtanong-tanong ako sa mga madadaanan kong estudyante kung nakita ba nila si Kazmir.

Tinuro nila ang isang building at nakita ko syang nakasandal sa isang pillar habang ngingiti-ngiti.

Parang ang sarap nyang titigan mu-- wait what?! What the hell is wrong with me?!

I erased that thought and continue to walk. When I was about to turn when I heard someone talking with him.

Eavesdropping at its finest.

Then I didn't expect him to say that words and I wish I wouldn't heard.

"mahal ko sya, si courtney.. H-hindi"

It's like stabbing me hundred times. I just felt this feeling again. And I'm aware what is it. I'm in pain because of what he said.

-----

Alam kong maikli pero hanggang dito muna. Hehez. The more twist in the story, the more headaches you'll get. Hahaha. Malapit naaa~

Sorry for the typos and grammatical errors.

VOTE. COMMENT. SPREAD. BE A FAN<3

-MM