ဘတ်စ်ကားပေါ်က ချစ်ဇောဟုန် [ပြီး]

Chapter-3 : Taking a Walk after a Meal

အပိုင်းသုံး - ညစာစားပြီးလမ်းလျှောက်

ညစာစားပြီးနောက် အဖွားကသူကိုယ်တိုင်တော့ညဖက်လမ်းလျှောက်မထွက်ပေမဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်ကို အနီးအနားပတ်ဝန်းကျင်မှာလမ်းလျှောက်ထွက်ဖို့ပြောလာသည်။ ဒီလိုတူတူဆုံဖြစ်ဖို့ကမလွယ်တော့ ကျေးလက်ဒေသရဲ့လေကောင်းလေသန့်ကိုရှူပြီး အနားယူသင့်ကြောင်း အကြံပေးလာသည်။

ရှောင်နန်တစ်ယောက် တုံ့ဆိုင်းသွားသည်။ သူ့ဦးလေးက နှစ်ယောက်တည်းရှိတဲ့အချိန်တိုင်း ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေလုပ်ပါတယ်ဆိုမှ အဖွားက သူတို့နှစ်ယောက်ကို အချိန်တူတူဖြုန်းနိုင်ဖို့အခွင့်အရေးတွေ လာဖန်တီးပေးနေတယ်။ထိုလူကပျော်ရွှင်စွာပြုံးနေပေမဲ့ရှောင်နန်ကတော့ အခက်အခဲဖြစ်နေတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ဖြစ်နေရော။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ? လာ သွားကြမယ်..."
ထိုလူကအမိန့်ပေးတဲ့ပုံစံနဲ့ပြောရတာတော်တော်ကြိုက်ပုံပဲ။

ရှောင်နန်က ကျောင်းမှာဆရာ၊‌ဆရာမတွေစကားကိုသာ နာခံနားထောင်ပြီးသင်ခန်းစာတွေကိုသေချာသင်ယူတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်ဖြစ်တယ်။ ထိုလူနဲ့အတူအပြင်သွားဖို့ဖြစ်လာတဲ့အခါအနှောင့်အယှက်ဖြစ်ကာစိတ်မချမ်းသာဖြစ်နေပေသည်။ ဘာလို့သူ့ကို အဲ့ဒီလိုအမိန့်ဆန်ဆန်လာပြောနေရတာလဲ? ရှောင်နန်တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းစူပြီး စိတ်ထဲက ပွစိပွစိပြောနေလိုက်သည်။

နေ့လယ်တုန်းက အတင်းအလုပ်ခံထားရပြီးနောက် ဒီလိုအခြေအနေကြီးက သူ့ခြေလှမ်းတွေကိုလေးလံစေပြီးစိတ်မသက်မသာဖြစ်စေသည်။ပထမဆုံးလိင်အကြမ်းဖက်ခံလိုက်ရပြီးနောက် ရှောင်နန့်တစ်ကိုယ်လုံးကနာကျင်ပြီးအားနည်းနေကာ အထူးသဖြင့်အနောက်ပေါက်ထဲဝင်လာခဲ့တဲ့ထူးထူးဆန်းဆန်းအထိအတွေ့ကြီးက အခုထိစွဲကျန်နေတုန်းပဲ။ အဲ့အရာကြီးက နီရဲပြီးပေါက်ထွက်မတတ်ဖောင်းကားနေခဲ့တယ်ဆိုတာကိုတော့ သူခံစားမိခဲ့တယ်လေ။

သူ့အရှေ့ကနေလျှောက်နေတဲ့အရပ်ရှည်ရှည်နဲ့လူက နက်ရှိုင်းကာဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့အသံနဲ့ပြောလာတယ်။
" မင်း ကိုယ့်ကို‌မုန်းနေလား?"