ဘတ်စ်ကားပေါ်က ချစ်ဇောဟုန် [ပြီး]

[Z] Chapter-1 : On The Bus

အပိုင္းတစ္ - ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ

ေကာလိပ္ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲကို လြယ္လြယ္ကူကူေျဖဆိုၿပီးေနာက္ ေရွာင္နန္တစ္ေယာက္ ေက်းလက္ေဒသမွာရွိတဲ့ သူ႕အဘြားအိမ္ကို ရက္အနည္းငယ္ေလာက္အလည္သြားဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ အဘြားအိမ္ကိုေရာက္ဖို႔ ၃နာရီေလာက္ ဘတ္စ္ကားစီးရမွာျဖစ္သည္။ဘတ္စ္ကားက တဂ်ဳံးဂ်ဴံတဂ်ိဳင္းဂ်ိဳင္းနဲ႕သြားေနရာ မၾကာခင္မွာပဲ ေရွာင္နန္ ထိုင္ခုံေနာက္မွီကို မွီရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။

အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ကုန္သြားလဲသူ မသိ၊သူ႕ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကို တ႐ြ႐ြနဲ႕ထိေတြ႕ေနတဲ့အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ခံစားခ်က္ေတြျပင္းထန္လာတယ္။ဒါက အိပၼကႅား တကယႅားဆိုတာ ေရွာင္နန္ ခဏေလာက္မတုံ႕ျပန္နိုင္ျဖစ္သြားသည္။သူ႕ေအာက္ပိုင္းက တစ္စုံတစ္ရာပန္းထြက္လာေတာ့မွာကိုခံစားလိုက္ရတယ္။ ၿပီးေျမာက္ေတာ့မဲ့အခ်ိန္မွာ သူအသံထြက္ညည္းခ်င္လာတယ္။ထိုအခါ ႏူးညံ့စိုစြတ္ေနတဲ့လွ်ာေလးက သူ႕ပါးစပ္ထဲကို ဝင္ေရာက္က်ဴးေက်ာ္လာတာကိုခံစားလိုက္ရၿပီး အဲ့ဒီေပ်ာ့ေျပာင္းႏူးညံ့တဲ့ေႁမြလိုလွ်ာက သူ႕ညည္းသံေတြကို အျပည့္အဝပိတ္ဆို႔ထားလိုက္သည္။

ေရွာင္နန္ အသက္ရႉရခက္လာလို႔ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ၾကက္ေသေသသြားရတယ္။သူနဲ႕တအားကိုနီးကပ္ေနတဲ့ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္ႏွာကိုေတြ႕လိုက္ရလို႔ သူ ေအာ္ပစ္လိုက္ခ်င္ေပမဲ့ အဲ့ဒီလူရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းထူထူေတြက သူ႕ႏႈတ္ခမ္းကို အခိုင္အမာပိတ္ဆို႔ထားၿပီး ထိုလူရဲ႕လက္ႀကီးကလဲ သူ႕လည္ပင္းေနာက္ကေန တင္းၾကပ္စြာေပြ႕ဖက္ထားေလတယ္။အဲ့လူက တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး ေလ့က်င့္ခန္းမွန္မွန္လုပ္ထားပုံပဲ။သူ႕ရဲ႕အလြန္ေသးငယ္အားနည္းတဲ့ခြန္အားေလးနဲ႕ အဲ့လူကို ႐ုန္းကန္ဆန႔္က်င္လို႔မျဖစ္နိုင္ေပ။ဒါ့အျပင္ အဲ့လူရဲ႕လက္ႀကီးက ၿပီးေျမာက္ၿပီးသြားတဲ့သူ႕ေအာက္ပိုင္းကို ကိုင္ထားဆဲပဲ။တမူထူးတဲ့ေယာက္်ားကိုယ္နံ႕တစ္မ်ိဳးက သူ႕ႏွာေခါင္းဝကို တိုးဝင္လာတယ္။

ေရွာင္နန္ နိုးလာတာျမင္တဲ့အခါ အဲ့လူကႏႈတ္ခမ္းကို ပိုၿပီးထိန္းမနိုင္သိမ္းမရ စုပ္,လ်က္လာတယ္။သူ႕အဆုတ္ထဲကေလေတြအကုန္ အတင္းအဓမၼယူငင္ေနသလိုမ်ိဴး။သူ႕လွ်ာၾကမ္းႀကီးနဲ႕ေရွာင္နန္ရဲ႕ပါးစပ္တစ္ခုလုံးကို ပတ္ေမႊၿပီးေရွာင္နန႔္လွ်ာေလးနဲ႕လဲ မထိတထိခ်ိတ္ဆက္ကစားေနလိုက္ေသးသည္။