BEN MASUMDUM

2.BÖLÜM..."KAÇIŞ''...

  
MEDYA=DÜŞÜMÜN KAÇIRILDIĞI EV

ÖHÖM ÖHÖM...YİNE BEN ...YAVAŞ YAVAŞ KONULAR KENDİNİ GÖSTERMEYE BAŞLAYACAK..ASLINDA BU BÖLÜMLERDEN BİRŞEYLER ANLAYACAĞINIZDAN TAM EMİN DEĞİLİM.ÇÜNKÜ DEDİĞİM GİBİ ASIL BÖLÜMLER BUNLAR DEĞİL BANA GÖRE..."FİDANDAN AĞACA DOĞRU" DİYELİM...ÖPÜLDÜNÜZ..

''BANA "KÖTÜ KALPLİSİN "DEMİŞTİN...HAKLIYDIN...ÇÜNKÜ ORADA SEN VARDIN...!!!"

           Yavaş yavaş gözlerimi araladığımda  başımdaki acıyı hissettiğim anda gözlerimi tekrar kapattım .Nerde olduğumu anlamak  adına tekrar gözümü açtım.Küçük  bir odadaydım.Herşey bulanık gibiydi...Her yer ve herşey...

          Başımda  tarif edilemez bir ağrı vardı.Bir an nerde olduğumu anlamaya çalıştım..Ahh dün gece ...Kaya -ben o adam...

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

         Ellerimi boynuma sarılmış ellerin üzerine koyarak  itmeye çalışıyordum.Ama bu hiçte sandığım kadar kolay değilde...Söylediği söz ne demekti peki ?    ''Bedel ödemek ?'' ben neyin bedelini ödeyecektim ?

"Herşeyin bir bedeli vardır , değil  mi küçük kız ? '' dedi fısıldayarak...
 
     Ben hala beni bırakması için uğraşıyordum.

"Yeni hayatına hazır mısın ?'' der demez başıma sert bir cisimle vurması bir olmuştu.Herşey bir anda bulanıklaştı.Etraf başımda  hiç durmadan dönüyor gibiydi.Gözlerimi kapatmamak için savaş verirken ve evet yenik düşmüştüm...

°°°°°°°°°°°°°°°°°°

        Bir anda   dün geceyi hatırlamamla  beraber yatakta doğruldum.Başımdaki acıyı umursamadan yataktan kalkıp hızlı  adımlarla kapının önüne gittim.Kulpu  aşağı indirmemle kapının kilitli olduğunu anlamıştım.Birde kilitlemiş şuna bak.Kapıyı yumruklayarak , bağırmaya başladım.

''Lanet olası , hayvan aç şu kapıyı.''   ''Yaa kimsin sen ne istiyorsun benden .''   ''Açsana be  salak''...avazım çıktığı kadar bağırıyordum.Sonunda  ayak tıkırtılarını duyunca geriye doğru gittim.Şu an kesinlikle nefes alamadığıma eminim.

     Kapının kilidini açıp içeriye bir adam girdi.Hiçbir şey ifade  etmeyen  gözleriyle bana bakıyordu.Bu dün geceki adamdı .Buna adım kadar emindim.Gözleri sanki nefreti  simgeliyor gibiydi...

"Sonunda uyanabildin.''

       
       Sesi ruhsuzdu.Yavaş adımlarla yürüyerek tam karşımda durdu.Bir anda kokusu başımı döndürmüştü...Ah hayır saçmalama  Düşüm karşında şu anda sana ne yapacağı belli olmayan bir adam var. Ve sen onun kokusuna....ah kes artık sesini..Tüm cesaretimi toplayarak ve kendimden emin bir şekilde konuşmaya başladım.

''Neden buradayım ben ?"

         Bana yaklaşarak fısıldadı "Bunu dün gece söylemiştim.-BEDEL ÖDEYECEKSİN-  diye unuttum mu ?"

"Ne bedeli , ne saçmalıyorsun?''

"Zamanla  öğrenirsin .''

          Artık dayanamayacaktım.Sonunda onun hiç beklemediği bir anda onu iterek kapıya  doğru koştum.Kapıdan dışarı çıkar çıkmaz , koşarak  tahta merdivenlerden inmeye başladım.Bir anlığına arkama dönüp baktığımda peşimden gelmediğini fark ettim.Bu beni birazcık düşündürsede önemsemedim.

    

         Üzerinde beyaz çarşaflar örtülü salondan geçtim. Dış kapı olarak gördüğüm kapıya doğru koştum.
Kapıyı kontrol ettiğimde salak çocuk kilitlememişti.Şu anda sevinç çığlıkları  atabilirdim.Sırıtarak dışarıya baktığımda gülümsemem  silinmişti.

  

              Piç kurusu beni dağ gibi , kimsesiz bir yere getirmişti.Birilerini bulurum düşüncesiyle tekrar koşmaya başladım.Yalnızca  şu lanet olası yerden kurtulmak istiyordum. Koşuyordum...koşuyordum....ve koşuyordum...Ama ne bir araba  , ne bir insan vardı...Burası neresiydi ? Hayır hayır ağlamayacaktım.Nefesimin kesildiğini  anladığım sırada durdum.Ve yine çevreme bakındım.O anda gördüğüm görüntü içime azda olsa su serpmişti.Ve evet ...hemen sağ tarafımda  bir ev vardı.Orda belki birileri vardır ve beni şu manyaktan kurtarırlardı.Bir ümitle daha koştum.Ama ne yazık  ki koşmaya başlamam ile birlikte yerdeki  taşa takılmamla yere kapaklanmam bir olmuştu.Ne güzel bi bu eksikti zaten...

"Ahhh , lanet olsunn !" diye inleyerek  ayağa kalkmaya çalıştım.Ama hayır olmuyordu , kalkamıyordum.Hem ayağımı burkmuştum.Hem de bacağımı kanatmıştım.Sonunda kalkamayacağımı anladım.Şurdan bir kurtulayım o piçi hapse attırana kadar elimden geleni yapacaktım.Zaten Kayayada saldırdı.Canım sevgilim ne haldedir şimdi kim bilir ?Eve doğru popomun üstünde sürünmeye başladım.Dışardan yıkık , dökük bir evdi.

       Sonunda sağ bacağımdaki acıyı  umursamadan  bağırmaya başladım.

"Kimse yok muuuu?"

        Bağırmamla sesim tekrar yankı yapmıştı.Tekrar bir ümitle bağırdım

"Yaa kimse yok mu yardım edin bana "

         Durup bekledim .Yine bir cevap yoktu.Çok güzel kendi söyleyip , kendi dinlemek diye buna denir.

"Ben varım  ."

         Bir anda duyduğum  sesle  şaşkınlık içerisinde başımı sesin olduğu tarafa çevirdim.Ayy ne kadar güzel tamda lazım olan kişi karşımdaydı.Yutkundum.Yerde olduğum için o da yere eğildi.Yüzü yüzüme  çok yakındı.

"Kaçabileceğini mi sandın ? Sen tam bir aptalsın .''  tükürür gibi söylemişti.Ama altta kalmayacaktım.Korkuyor muydum ? Evet fazlasıyla ama hissettirmemeye çalışacaktım.Bacaklarımı iki yana uzatmış , omuzlarımı dikleştirmiştim.Cesaret toplayarak ağzımı hafif araladım.

"Bak benden ne istiyorsun bilmiyorum.Ama ben sana birşey yapmadım.Zaten seni tanımıyorum bile.Beni bırak gideyim.Kimseye birşey söylemem.Hem bak erkek arkadaşıma da saldırdın.Şu anda ne durumda  ve nerde olduğunu bile bilmiyorum.Lütfen.'' sesimin yumuşak çıkmasına özen göstermiştim.

O ise tepkisini koruyarak hala bana bakıyordu.Yüzüne dikkatlice baktığımda düzgün burnu , uzun kirpikleri , dolgun dudakları ...vardı.Boyuda Kayanın boyundan uzundu.Doğrusu fazlasıyla yakışıklıydı.

"Ufak bir oyun oynayacağız.Bu da mı suç?''

"Ama...ben .."

''Kapa artık çeneni !  '' bağırmasıyla olduğum yerde kalakalmıştım.Tamam sert ve sinirli olduğu belliydi.Ama neden bağırıyordu ki !

"Şimdi benden kaçmaya çalışmanın cezasını en ağır şekilde ödettiricem sana..Hemde en ağır şekilde...Böylece bir daha kaçmaman gerektiğini anlarsın."

   
       İşte  şimdi sıçmıştım...

&BÖLÜM SONU &

Latersbaby...