.
.
.
.
"ရှောင်းကျန့် ဖေး ကို ပြောပြစရာ တခုခု မရှိဘူးလား "
မျက်နှာချင်းဆိုင် မုန့်ထိုင်စားရင်း မေးခွန်းထုတ်လာတဲ့ ဖေးဖေးကြောင့် ရှောင်းကျန့် ဖေးဖေးကိုကြည့်လိုက်တယ်။
"ဖေးဖေး ဘာပြောချင်တာလဲ "
"အော်....ရှောင် အိမ်တော်မှာမနေပဲ တခြားနေရာမှာ နေနေတာတို့ ၊ ကောင်လေး တယောက်ကို ကားပေါ် မကြာခဏတင်သွားတာတို့လေ "
ရှောင်းကျန့် ကိုပြန်မော့ကြည့်ရင်း ပြောလာတဲ့ ဖေးဖေး ။
ရှောင်းကျန့် က ရေခွက်ယူသောက်လိုက်ပီး
"အိမ်မှာမနေတာက ကိုယ် နောက်အလုပ်တစ်ခုကြောင့်ပါ
ကောင်လေးတယောက်ကိုတင်ခေါ်သွားတယ်ဆိုတာကလဲ အဲ့ကောင်လေးနဲ့ အိမ်နီးလို့ပါ "
"ရှင် က ဘယ်တုန်းက အဲ့လောက်သဘောကောင်းသွားရတာလဲ "
"ဖေးဖေး "
"ထားပါတော့ လိုရင်းကိုပြောမယ်
အဲ့ကောင်လေး က ဝမ်ရိပေါ် မဟုတ်လား "
ရှောင်းကျန့် ဖေးဖေး ကိုကြည့်မနေတော့ပါ ။
"ဒါ ဖေး ဘက်ကဘာစိတ်နဲ့မှပြောတာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ရှောင်းကျန့် ကိုသိစေချင်တယ်။
ဟောက်ရွှမ်း တုန်းကလို ထပ်မလုပ်စေချင်တော့ဘူး။ "
"ဒါက ကိုယ့်ကိစ္စလေ ဖေး "
"ေဖး ကတရားနည်းလမ်းကျကျပြောတာပါ ။
ရှောင်းကျန့် အတွက် ဘာမှမဟုတ်ပေမယ့် ကလေးတွေဘဝကတော့အဖက်ဆယ်မရတော့ဘူးလေ "
"ဒါပဲဆက်ပြောမယ်ဆို ကိုယ် ပြန်မယ် ေဖး "
ရှောင်းကျန့် ပြန်မယ်ပြောလိုက်တော့ ဖေးဖေး က စားလက်စ ခက်ရင်းကိုချကာ
"ok ok ဖေးဆက်မပြောတော့ဘူး
အဲ့ဒီအစား ရှောင်းကျန့် ဖေး နဲ့ ရုပ်ရှင်လိုက်ကြည့်ပေးရမယ် "
ဖြတ်ကနဲတွေးမိသွားတာက ကိုယ့် ကို စောင့်နေမယ့် ကောင်ကလေး ။
ဘာအရေးလဲ ။
ဖေးဖေး ကသာ အရေးအကြီးဆုံး ။
ရှောင်းကျန့် အရှေ့က ချစ်စဖွယ်အပြုံးနဲ့ ေဖးဖေး ကိုကြည့်ရင်း ခေါင်းငြိတ်ပြလိုက်တယ်။
YOU ARE READING
Good bye My Prince
Fanfictionကိုယ် မလိုက်လာနိုင်တဲ့ တံတား ကို မင်းဖြတ်ကူးသွားတာ သိတယ် ကိုယ္ မလိုက္လာနိုင္တဲ့ တံတား ကို မင္းျဖတ္ကူးသြားတာ သိတယ္
