İmkansız ⟪⁓Loki Ve Çocukları⁓⟫

Dokuzuncu Bölüm

Uzun bir bölüm oldu yorum yazın lütfen*-*

"Son kez diyorum kediye jasper adını koymuyoruz abi" alina belki de bu cümleyi elli kere tekrarlamıştı. Siyah olanın adına Oreo, beyaz olana ise ash koymuşlardı.

Tabi abisi olacak uyuz illaha siyah kediye jasper diyordu. Alina eski sevgilisinin adını kullanmayacaktı. Hayır asla kullanmayacaktı. Abisi nedenini sorunca cevap da veremiyordu ki eğer eski sevgilisi olduğunu söylerse onu gebertebilirdi. HEMDE sevgili olduğu jasper abisinin arkadaşıydı.

Ölmek için gençti.

"Tim , kardeşin ile uğraşama. " Teyzeleri söylenmişti ama aslında çocukların eskisi gibi didişmesi çok güzeldi.

"Teyze ama tam uğraşılmalık ya AH ısırma elimi aaaaaa" 

"Sinirimi bozma o zaman " alina ona sırnaşan beyaz kediyi kucağına aldı ve öptü. Kediyi kucağına aldığında mor tasmasındaki zil çalmıştı. Oreo ise bir şekilde oturma odasında içinde resimler ve içki bardağı olan dolabın tepesine çıkmıştı. Ona mecbur beyaz bir tasma almışlardı. O kadar siyahtı ki acık renk olmasa gözükmezdi.

"Bu kedi neden bize patronmuş gibi bakıyor " Arina gülerek dedi.

"Çünkü patron teyzeciğim " alina güldü. Arina ise telefonuna gelen mesaj ile mutfağa gitti. 

İki çocuk da artık buna şaşırmıyordu. Teyzeleri açıkça söylemişti. Tehlike altındaydılar. Ama umurlarında mıydı? Tabi ki hayır. Güçlü olmak zorundaydılar ve aile ile bunlar başarılırdı.

Alina akşama kadar kedileri sevdi ve onlar ile oynadı. En sonunda kedileri aldıkları iki yuvarlak mindere koydu. Tabi onları birleştirmek zorunda kalmışlardı çünkü ikisi de birbirinden ayrılmıyordu.

Alina odasına gidince hızla üstünü değiştirmiş ve rahat bir şort ile kısa kol tişört giymişti. Yarınki dersleri için çantasını hazırlarken içine yaptığı mantar kurabiyeleri de sıkıştırmıştı. Peter'a söz vermişti nası olsa.

Pencereden dışarı baktığında karşı binanın çatısında oturan Örümcek adamı yine gördü. Tamam Alina örümcek adama aşıktı .....tamam birazcık takıntı olabilir. 

Tanrım hadi ama o efsane iyiydi. İnsanlara yardım etmeyi seviyordu. Birkaç kere görmüştü yaşlıları karşıdan karşıya geçirirken.

Alina hızla mutfağa gitti ve bir tabağa kalan kurabiyelerden koydu. Sonra odasına aynı hızda gidip camı açtı. Camının tam yanında yangın merdiveni vardı. Açıkça söylemek gerekirse ilk başta korkudan sıçmıştı altına çünkü merdiven sallanıyordu. Daha sonra hızlıca çatıya çıkmıştı. Eğer yavaşça çıksaydı asla çıkamazdı.

İşin zor kısmı örümcek adama nasıl seslenecekti. Bağırsaydı dikkat çekerdi, el sallasa göremeyebilirdi. Elini telefonuna attı ve feneri açıp ona tuttu. Yani umarım görecekti.

İşin ilginç tarafı örümcek adam cidden gördü ama sanki saldıracak gibiydi. Kızı görünce gergin halinden rahat haline geçti ve birkaç saniye sonra alina'nın önündeydi.

Alina bir an heyecanlandı. Evet babası loki çıkmıştı. Tanrıça olduğunu öğrenmişti ama yine de örümcek adam ile tanışmak onu daha bir heyecana sokmuştu. Hızla tabağı ona uzattı.

"Benim için mi?" örümcek adam şaşkınca sordu. Alina sesini birine benzetmişti ama umursamadı. Bazı insanlar nasıl birbirine benziyorsa seslerde benzeyebilirdi.

"Evet aslında arkadaşım için yapmıştım ama fazla kaldı" alina sesinin titrediğine emindi.

"Ah teşekkürler " örümcek adam maskesini burnuna kadar çekti ve patlamış dudağı ortaya çıktı. Alina yanağının içini ısırdı.