"mom~"
"Alexandrine, wag ngayon ano? Nakikita mo naman sigurong madami akong ginagawa, kelangan kong ihabol sa deadline tong mga kontrata, kung gusto mo mag pahatid ka don sa Mama Imee mo" pag tataas ko ng boses kay Alexandrine
Tatlong araw na mula nung nakalabas kami ng hospital. Hindi ko alam kung ano bang nararamdaman ko. Minsan mas gusto ko na lang hindi makita si Alexandrine. Minsan naman ayaw ko syang kausap.
"Maam Ali" tawag ni Jessica
"Ano?"
"Maam si Sir Greggy po" tugon nya
"Ali, mainit ata yung ulo mo" sambit ni Greggy pag ka pasok ng opisina
"Deadline na neto bukas eh, pag di ko to napadala ngayon baka hindi pumerma si Mr. Castro" tugon ko
"Bat kasama mo si Alexandrine dito sa opisina?" tanong ni Greggy
"Pano, ayaw mag paiwan don sa yaya, tapos dito naman nang gugulo" tugon ko
"Gusto mo ba isama ko muna sa bahay? Daanan mo na lang don, para din makapag laro sila ni Georgina" tanong ni Greggy
"Naku, Greggy salamat ha, pero kasi kakalabas lang nya ng ospital hindi sya pwedeng mag pagod" tugon ko habang nag babasa ng mga papeles
"Hindi ko naman sila papatakbuhin eh, sa loob lang ng bahay promise" tugon ni Greggy
"Alexandrine, pack your things and sumama ka muna kay Ninong Greggy, play with Georgina please" sambit ko kay Sandrine
"Mommy aya~"
"Just fix your things iniintay ka ni Ninong Greggy" tugon ko
"High blood ha? May iba ka pang problema noh?" Tanong ni Greggy
"Wa-wala" tugon ko
"You sure? Isasama ko muna to ha, daanan mo na lang sa bahay" sambit ni Greggy
"Bye mommy" halik ni Sandrine sa pisnge ko
"Ali? San papunta si Sandrine? Pinasama mo kay Greggy?" Tanong ni manang
"Oo ate, tumahimik muna ng slight ang mundo ko, para na din makipag socialize na sya sa ibang tao nahihirapan na din ako eh" tugon ko
"Ali, malapit na ulit death anniversary ng Papa mo, umuwe na kayo ni Sandrine sa Quezon, mag pakita kana sa kanila kaya ka nahihirapan eh" sambit ni Manang bago umupo sa upuan
"Manang, bat parang kahapon lang, nang yare ang lahat, the moment that Michael says na isasara yung kaso bat parang binalik lang ako sa kwartong pinanggalingan ko?"
"5 taon akong nag tiis, limang taon kong pinag hirapan maipanalo lang ang kasong kinakaharap ko"
"Pero yung justice na gusto ko kelan ko makukuha? Kelan ako makakaahon sa mga pinag daanan ko?" Tanong ko kay Manang
"Ali, alam kong nahihirapan kana, pero hindi naman tamang ibunton mo ang nararamdaman mo kay Sandrine, walang kinalaman ang bata sa mga nang yare" tugon ni Manang
"Manang bunga sya nung nang yare" iyak ko
"Pero, hindi nya yon alam, hindi nya yon ginusto" pag lapit saken ni Manang
"Ma-manang, hindi ko din naman gusto yon manang, hindi ko gustong mag kaanak ng walang asawa"
"Hindi naman ako nagagalit kay Sandrine, nagagalit ako sa sarili ko na kailangan kong papaniwalain ang lahat na ampon ko si Sandrine"
"Ayoko kasing pati sya kutsain ng madaming tao" yakap ko kay manang
"Kaya nga pinili ni Mama na itago, at sabihing ampon mo si Alexandrine diba? Kahit na tumutol ako"
"Kasi kaya naman kami andito para tulungan ka, kaya ka nga namin tinanggap eh, diba? Nung walang Wala ka nang malapitan pinag buksan ka namin ng pintuan?"
"Alissandra, hindi naman kami mawawala sa tabi mo kahit anong mang yare, apo at anak na ang turing sainyo ni Mama, kapatid na nga kita eh" paliwanang ni manang
"Ang hirap lang din na pati sarili kong anak naniniwalang ampon lang sya" tugon ko
"Kaya nga sabi ko sayo, dapat ihanda mo na yung sarili mo sa mga pwedeng mang yare, Alissandra lalaki ang anak mo at mag hahanap sya ng totoong pamilya, mas mabuti na habang maaga sabihin mo sa kanyang anak mo sya" pag hawak ni Manang sa muka ko
"Isa lang ang gusto kong gawin mo, bago mag death anniversary ang papa mo umuwe kayo ng Quezon, spend your time with your daughter"
"Iparamdam mong wala syang kasalanan sa mga nangyare noon"
Niyakap lang ulit ako ni Manang habang nag papaliwanag. She's right, walang kinalaman ang ANAK KO sa mga nang yare.
I was a raped victim back then, naging bunga lang si Alexandrine ng pang bababoy saken. I shouldn't blame her for what happened.
YOU ARE READING
ACCEPTANCE III
FanfictionThe Final Book of AliRene "Are you willing to accept me for who i am? Again?" -Irene Celestina Story of being accepted by the people we loved. Treating fairly by other person. "Handa akong ipaglaban ka sa kahit anong bagay"
