Mieli puścić mnie w eter,
miałem skończyć ich żywot i jak na abarot,
jestem bogiem, na którego nie zasługujecie,
kochali nienawiścią, kłamali prawdą,
Degenerat dał im chwilową nadzieje,
że moja ukochana paranoja została wiarą,
myśleli, że popełnię harakiri albo opuszczę scenę,
zmartwychwstałem i zostawiłem śmierć samą,
Kwiat Lotosu to symbol nowej epoki,
nowo narodzonego człowieka, który przez proch,
myślał, że już zawsze będzie samotny,
z prochu powstałem i nie zabiją mnie prochy,
Jej róż zatamował wylewającą się czerń,
z jej ust usłyszałem słowa, ładniejsze niż "kocham cię",
i jak bóg, stworzyła świat, nie widziałem tak pięknych dzieł,
zbuntowała się przeciwko mnie, by zobaczyć ile mam w sobie łez,
Miałem skończyć jak mój Ojciec, a zostałem Ojcem,
i ona była jedynym głosem, który chciał bym wrócił i płakał w pościel,
później w jej pościel, w moim domu, w naszą pościel,
czemu nagle czekam na ślub zamiast ubierać się na pogrzeb?
tylko przy niej mówię, że jestem mężczyzną a nie chłopcem,
i może jestem złym przykładem, ale to dobry przykład jakim jestem paradoksem,
Miałem w piekle etat, wyrzucili mnie za dotykanie twojego serca,
ty byłaś inspiracją do stworzenia nowego nurtu, to nowy etap,
i twoja miłość to czysta egzegeza,
starych dzieł pisanych po zejściach,
byłem na plakatach, byłem na etykietach,
i przez to nienawidzę wszystkich lekarstw,
gdybym je brał to bym nie przeżył dwóch dekad,
a dopiero teraz zaczyna się u mnie era człowieka,
jesteś morderczynią, przez ciebie umarł degenerat,
a mówiłem ci, że mnie zabijesz, nie mogłem się doczekać,
i może to los może przypadek, ale wszystko się odmienia,
słyszeliśmy tyle kłamstw, żadne nie zmieniło przeznaczenia,
a miałem tak pięknie zrujnowane życie, a teraz się zmienia,
bo to wszystko zaczęło wyglądać jak sala weselna,
a mówiłem kiedyś, że jestem jak asceta,
wobec wiary, która brałem za pewniak,
depresja była jak uroboros, jak udało ci się ją przerwać?
obiecam ci wszystko, jeśli mi obiecasz, że będziesz częścią tego przedstawienia,
to ty zaczęłaś, nadałaś tytuł, ja sprawie, że będziesz cała w moich wersach,
CZYTASZ
Cezura
Poetry"Cezura" to zbiór 19 tekstów, pisanych 22 czerwca do 19 lipca 2022 roku. cezura - moment przełomowy rozdzielający wyraźnie różniące się etapy życia, historii, itp. Wyraźnie, jednoznacznie wyznaczający koniec jednej epoki i początek kolejnej.
