•ÖTEKİ YÜZ•

PROLOG|Kanayan kalbin çığlığı💔

En derin denizlerde boğula boğula becerirsin tek bir nefesle yaşamayı. - Friedrich Nietzsche

Herkesin bir hikayesi vardır, öteki yüzü bulunan. Ne taraftan bakarsan o yüzü görürsün.

Eğer hayatının öteki yüzünü göremiyorsan,bakış açını değiştirmenin zamanı gelmiş de geçiyor demektir. Ben ne yazık ki bunu biraz geç anlamıştım.

Ben bakış açımı değiştirdiğimde karşımdakiler de öteki yüzlerine geçmişlerdi. Buna rağmen yaratacağım felaketten kaçmalarına izin vermeyecektim.

Şu anda kocaman bir sahnenin ortasında tek başıma, hayatıma iyi-kötü girmiş olan herkesin karşısında dimdik durmamın en büyük nedeni buydu.

Bir kez daha ortalık alev alev yanacaktı; ama bu sefer tek yanan ben olmayacaktım.

Elimdeki çakmağın fitilini kalbimdeki ateş yakacaktı.

Buradaki hiç kimse karşısında beni görmeyi beklemiyordu, yüzlerce kişiden duyduğum şaşkınlık nidaları yüzümde bir tebessüm oluşmasını sağladı. İlk defa paramparça olacağıma seviniyordum, çünkü tek başıma olmayacaktım.

"Öncelikle herkese merhaba!" Ağzımdan çıkanlar herkesin dilini lâl etmişti. Hoş şaşkınlıklarına rağmen konuşabilmeleri de beni şaşırtmıştı. "Şaşkınlığınızı bir an önce atsanız iyi olur, çünkü bu daha hiçbir şey!"

Tam önünde durduğum üçlüye baktım, ne yapmaya çalıştığım hakkında hiçbir bilgileri olmadığı gibi tahminleri de yoktu. Sona geldiklerinin henüz farkında değillerdi.

"Bendeniz, Verda Olcay!" Hayatımı mahveden, en sevdiklerimi derbeder eden, her şeyin sorumlusunun gözlerinin en içine baktım.

İtirafıma ve ortaya çıkışıma şaşırmış olsa bile daha fazlasını yapabileceğime inanmıyordu. Onun bütün yüzlerini biliyordum, oysa benim tek bir yüzümü biliyordu.

Ve şimdi herkes benim öteki yüzümle tanışacaktı.

"Hakkımda merak ettiklerinizi cevaplamadan önce..." Bir süre dursakmamın sebebi korkuyor olmam ya da daha fazla gizem yaratma çabam değildi. Dursadım çünkü: hayatıma öyle ya da böyle girmiş ve iz bırakmış herkesin gözlerinin içine bakmak istedim. Onlarca insan vardı önümde. Hiçbiri olanları anlamamıştı ve olacakları ön görememişti.

"Size bir hikaye anlatacağım." İnsanların 'ne hikayesi ya!' 'Aylar sonra gereksiz bir hikaye mi anlatıcak gerçekten!' Diye hayıflanmasını duyunca devam ettim: "Size yalansız, dolansız sadece gerçeklerden oluşan bir hikaye anlatacağım. Ve size söz veriyorum sona geldiğimizde kızacağınız kişi kesinlikle ben olmayacağım!"

Rahatlayan gözlerin yanına tedirgin bakışlar da eklenmişti. Yavaş yavaş burada olma amacımı anlamaya başlamışlardı.

"Hazır mısınız?!" Bu sorum ön sıralarda oturan dostlarım, düşmanlarım, dost sandıklarım, düşman saydıklarım içindi. Kısacası hayatıma girmiş herkes içindi.

Hepsinin gözlerine hakim olan endişe, kalplerine yayılan korku, onları esir eden duyguları; kalbimi cayır cayır yakan ateşle birleşince çakmağa basacak gücü kendimde buldum.

Ve şimdi herkesin öteki yüzünü ortaya çıkarmanın, onları birbiriyle ve diğer insanlarla tanıştırmanın zamanıydı.