Survive

2

Ik klik op "uitleg Vaardigheidstest". Ik lees verder:
"De Vaardigheidstest. Iedereen die in het laatste jaar van zijn of haar studie zit krijgt ermee te maken. Daarna stopt je studie meteen. Geen lessen meer. Niks. Het duurt maar 1 dag, maar wel 24 uur lang. Tussen de testen door een korte pauze." Hoe moet ik dat ooit gaan volhouden?
"De dag erna heb je rust en moet en moet je je spullen gaan pakken. Je krijgt een tas van normale grootte. Daarin moet je alle spullen pakken die jij denkt nodig te hebben." Wat zou ik nodig hebben? Kleren? Overlevingsgadgets? Boeken? Schriften? Pennen?
"Die dag erna wordt je ingedeeld in vier eilanden, elk eiland wordt hetzelfde ingedeeld. Een paar leerlingen die het best hebben gescoord op op beide tests, een paar leerlingen die hebben het best hebben gescoord op de fitheidstest, een paar leerlingen die het best hebben gescoord op de schriftelijke vragen." Klinkt eerlijk. Zo heb je van alles wat.
Alleen...de leerlingen die op beide tests onder gemiddeld hebben gescoord? Wat gebeurt daarmee? Ik heb mijn moeder er nooit een woord over horen zeggen. Ze zegt sowieso nooit veel. Ze houdt zich altijd een beetje afzijdig.
"De grootte van de groep hangt af van de grootte van de afdelingen van die jaarlaag." Dat klinkt logisch.
Ik wist dit eigenlijk allemaal wel, maar nu komt de werkelijkheid toch gevaarlijk dichtbij. Morgen zal ik eraan moeten geloven. Geen excuses, gewoon doen.

'Ja, ik vond het heel spannend, vroeger hing er net zoveel vanaf als de dag van vandaag,' antwoordde mijn moeder op de vraag of zij er zenuwachtig voor was geweest, 'maar je er echt erop voorbereiden kan je niet, je hebt immers maar een avond van tevoren te horen gekregen wat je kunt verwachten.' Ze streelde met haar hand door mijn blonde, vlassige haren die waren platgedrukt door mijn pet. Die pet draag ik al jaren, ooit heb ik hem gekregen van mijn vader toen we in New York waren.
Ik weet niet of ik me het verbeeld, maar die treurige blik in de ogen van mijn moeder en dat oppervlakkige antwoorden.
Het zou ook kunnen komen doordat we hier in het halfdonker in de woonkamer zitten. Mijn zusje Faye ligt allang boven te slapen. Maar ik zit nog opgewonden door het nieuws hier op de bank mijn moeder te ondervragen. Ik wil zoveel mogelijk weten. Na een paar standaard vragen vindt mijn moeder het genoeg.
'Miles, je moet nu echt naar boven en je rust pakken voor morgen,' zei ze streng.

Sinds mijn vader is overleden tijdens een werkongeval heeft mijn moeder het heel zwaar gehad. De zorg over twee kinderen. En ook nog fulltime werken. Mijn band met haar is er nou ook niet bepaald beter op geworden. Ik moet vaak op Faye passen, want mijn moeder is niet vaak thuis. Toen papa nog midden in het leven stond was ik echt een papa's kindje, dag in dag uit was ik bezig met hem, vaak gingen we vissen in een meertje aan het bos. Grote snoeken haalden we uit het water, soms rookten we ze ook boven de barbecue. Faye is meer op mijn moeder gesteld. Samen koken, winkelen, knutselen, noem maar op. Op sommige momenten, vooral nu mijn vader er nu niet meer is, wilde ik dat ik een betere band met haar had.