Survive

7

We liepen door de gangen op weg naar een onbekende zaal diep weggestopt in het schoolgebouw. Raar dat het me nooit eerder opgevallen is dat hier zoveel zalen zijn. Je moest je rugzak met je pauzehapje meenemen. Samen met Jack, Michael en Jessica aan mijn linkerkant lopen we achter de groep aan. Zwarte, ijzeren deuren worden met een pasje opengemaakt en we komen in een bedompte, kleine ruimte. Een kleine, fragiele vrouw in een paars jurkje verzoekt ons aan de tafels te gaan zitten die voor ons in keurige rijen opgesteld staan. Wij gaan zitten aan de meest rechtste tafel, bescheiden in een hoekje. Michael, Jack en Jessica vergelijken hun antwoorden met elkaar. Maar ik denk aan Faye. Lieve Faye, nooit hebben we ruzie. Ik denk aan toen ik haar moest duwen op schommelen in de zomer. We waren op vakantie in Italië en onderweg naar het strand kwamen we langs een speeltuintje waar Faye heel graag heen wilde. Na lang zeuren gaf mama toe. Papa vond het allang goed. Papa...
Ik begin een beetje weg te dromen als de vrouw in de paarse jurk vraagt om stilte. Iedereen kijkt met een gespannen gezicht haar kant uit. Nu pas zie ik de sterke kaaklijn die haar gezicht vorm geeft. En de rode bril die precies de juiste uitstraling toevoegt. Haar donkerblonde haar zit stijl en in laagjes. Ik schat haar rond de vijfentwintig.
'Goedendag allemaal, ik ben Rosalyn Bone. Noem me maar Rosa. Ik zal zometeen in alfabetische volgorde jullie namen opnoemen. Je loopt dan naar de groene deur. Achter die deur zal je fitheidstest worden afgenomen.
Je doet wat de begeleiders daar zeggen. Gehoorzaam je niet? Dan zijn de consequenties voor jezelf.
Maar eerst hebben jullie een pauze van 40 minuten. Eet genoeg en bereid je voor,' was het advies van Rosa.
'En heb je vragen? Stel ze gerust.'
Ze verplaatste zich naar een tafel voor haarzelf die in de andere hoek gepositioneerd was.
Geroezemoes steeg op in de zaal.
Ik keek naar Anna Aalf. Een nerveus glimlachje vormde zich om haar mond. Zij werd straks als eerste opgeroepen.