İçimdeki anarşist canavarı daha fazla durduramıyorum. Üzgünüm. Bunu hep dile getiriyorum ama üzgün değilim. Öyleymiş gibi yapıyorum. Aksine mutlu da değilim. Kafamı duvarlara sürterek rendelemek ve bir gölün kenarında saatlerce ölü gibi yatmak arasında gidip geliyorum. Tekrar ve tekrar aynı hatayı yapmaya devam ediyorum ve her seferinde farklı sonuçlar bekliyorum. Aptallığın âlâsı. Birisi için rol yapmak mantıklı mı? Bir insan için. Belki o da benim için rol yapıyordur. Çünkü kendisi bir tiyatro sanatçısı. Asıl mesele şu ki, tüm bu mozaik parçaları içindeki gerçek ve asıl benliğimi ben bile umursamıyorum.
(Bu yazı eski bir anıya aittir.) 22 Mayıs 2022
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Bu fotoğraf bahsi geçen anının yaşandığı günlerden birine aittir. Maalesef, anıyı her zaman hatırlamak isteyeceğimi bilseydim daha fazla ilgili fotoğraf bırakırdım. Ama hepsini sildim. Bugün olsa, silmezdim.)
