Bu günün benim kabusum olduğunu nerden bilecektim annem ilk defa evi temizliyor babamın ellinde bir sürü alışveriş poşeti ilk defa bana sırıtıyor.
Sanki ilk defa görmüş gibi, saçma sapan hareketler yapmacık sevgi sözcükleri manalı manalı sözler çok garipti gerçekten.
Anlam veremedim bir türlü hareketlerine baktım çok tuhafıma gidiyor kardeşlerimi alıp uyuduğumuz odaya geçtik.
Bir düşünce beni aldı nerden çıktı bu hazırlık kimin içindi bizim eve ne bir akraba gelirdi ne aile dostumuz vardı.
Çocuk aklımla nerden bilecektim, bütün planlar benim için aklıma hiç gelmedi ki.
Ben bu düşünceler içindeyken birden kapı çalındı gelen Hayriye teyzeydi evimize gelen tek kadın ve misafirdi.
Ondan hariç hiç kimseyle konuşmazdım istesem de annem izin vermezdi zaten.
Hayriye teyze anneme "kız hayırdır ne oluyor nedir bu hazırlık kimin için bunca yemek yaptın?" diye sordu.
"Aman Hayriye abla ne olacak bizim herifin bu gün bir yerde bir miktar alacağı varmış onun şerefine biraz yemek yaptım."
Hayriye teyze "valla hiç inanmadım neyse kokusu çıkar nasıl olsa" deyip evden dışarı çıkıp gitti.
Hayriye teyze kimdir? diye merak ediyorsanız annemin akrabası ama uzaktan kendimi bildim bileli hep bize gelip gidiyor.
Mustafa amca da onun eşi oda çok iyi bir insan iyi ki dünya da böyle insanlar var yoksa mazlumun hali nice olurdu.
Neyse, akşam olmuştu el etek çekilmiş yerini ölüm sessizliğine bürünmüştü annem babam ilk defa yan yana oturmuş fısır fısır bir şeyler konuşuyorlardı.
Aslında buna sevinmem gerekirken ben çok tedirgindim, bir türlü anlam veremiyordum.
Sanki her an bir felakete sürüklenecektik acaba ne olacak yarabbim diye düşünmeden edemiyorumdum.
Ta ki kapı çalıncaya kadar, annem babam telaş ve sevinçle kapıya koştular.
Kapıyı açtılar içeri hiç tanımadığım bir kaç kadın ve erkek girdiler. Kimdi bunlar hiçbir fikrim yoktu.
Belli ki bizim akraba tayfası değildi anlam veremediğim tek şey anne ve babamın bunları görünce neden bu kadar kibar olduklarıydı.
"Buyrun buyrun oturun ayakta kalmayın çay mı kahve mi?" demeler havada uçuyordu.
Beni çağırdılar ilk defa ismimle! Bu arada size ismimi söylemiş miydim? ismim Rojin bu ismi bana kim vermiş bilmiyorum ama seviyorum kendimi hatırladığımdan beri ilk defa ismimle hitap ettiler annemle babam.
"Misafirlerimiz geldi bir hoş geldiniz yokmu!" şaşkın şaşkın bakışlar içinde ikisine baktım kaş göz işareti yaparak hadi desene "hoş geldiniz" diyebildim.
Aralarında bir kadın "bu kız çok küçük daha çocuk be" diyebildi annem hemen atladı lafın ortasına "yok canım öyle ufak tefek olmasına bakmayın 17 yaşında."
Kadın "benzemiyor on yedi yaşına başımıza iş almayalım" dedi. Ne dediklerini hiç anlamıyordum annem bana odaya geç dedi ordan ayrılıp kardeşlerimin yanına geçtim.
Kız kardeşim "abla biliyor musun bunlar sana görücü gelmişler" şaşırdım olduğum yerde durdum kıpırdamadan ne kadar durduğumu bilmiyorum ama beynimden vurulmuşa döndüm sanki bir süre sonra kendime geldim.
Kız kardeşime "sen az önce ne dedin." "valla dün annem babam konuşurken duydum sen uyurken bu adamlar çok zenginmiş annem seni verecekleri adamın kaç yaşında olduğunu soruyordu? babama oda damat olan adamın 35 yaşında olduğunu söylüyordu."
