Kızlarla vedalaşıp odaya geçtim. Odamda hala kimse yoktu.neyse kimsenin olmaması iyi olmuştu.Alarmı kurmuştum uyanmak için uyanmak benim için zor değildi. çünkü çalışan bir insandım erken kalkmayı bir rütin hale getirmiştim. yatağımdan kalktım odamı topladım. Banyo mu yapıp giyinip okulla gitmeye hazırlandım çok heyecanlıydım okulun ilk günüydü haliyle heyecan son duruktaydı.
Yurt okul mesafesi yakındı yürüyerek gitmek benim her zaman tercihimdi.işe yürüyerek giderdim Mert hocanın her zaman dediği gibi yürümek gibi sağlıklı bir spor yoktu.
Nihayet okul girişine geldim.Bismilah deyip kapıdan geçtim. Allah'ım beni utandırma diye dua ettim. Tamam Rojin iyi hoş da hangi sınıfa gireceğim diye düşündüm.
Arkamdan gelen bir grup kıza merhaba dedim onlarda merhaba sen burda yenisin galiba evet dedim.Hangi bölüm,ben genel cerrah dedim hep bir ağızdan tebrik ederiz başarılar sana canım dediler senin şaşkınlığına bakacak olursak sınıfını soracaksın sağdan ikinci kapı dedi içlerinden biri ben teşekkür ederim hepinize deyip kendi sınıfıma geçtim.
İçerde tanımadığım bir sürü insan vardı.size birşey itiraf edeyim mi insanın kendi seviyesinde olan insanlarla takılması güzel ama bir yere kadar. Neyse kendime boş bir yer bulup oturdum. Yanımda podyumdan fırlamış gibi bir kız vardı.beni şöyle bir göz ucuyla süzdüğünü fark ettim. Mimiklerimle hayırdır bakışı attım oda konuşmadan omuz silkti. Bu kızla yıldızım barışmadı aman barışmasın diye içimden geçirdim.
Zaten ilk dersler hep tanışma ile geçerdi. Bunu bilmeyen yoktur herhalde, hoca bütün sınıfa dönerek şöyle bir soru yöneltti bu bölümü neden seçtiniz.Herkes birbirine bakıp durdu, nasıl oldu bilmiyorum ama birden sorunun hedefi ben oldum.Hocanın sen bu bölümü neden seçtin hedefin ne sorusu doğrudan banaydı, evet seni dinliyoruz ben bütün özgüvenimle benim tek amacım insanların sağlığını korumaları için elimden geleni yapmak. Onların hastalıklarına teşhis koyarak tedavi olmalarına yardımcı olmak, tabi genel cerrah olmak zor bir meslek bunu hepimiz gayet farkındayız. Sizin gibi değerli hocalarımız sayesinde başaracağımıza inanıyoruz.İnanmak başarının yarısıdır sevgili hocam bütün sınıf beni ayakta alkışladı. Hoca el işaretiyle öğrencileri susturdu.sonra bana dönerek bu özgüvenin ameliyat masasında görmek isterim. "Ben" inşallah hocam"hoca senin ismin neydi? Rojin hocam dedim." şuraya not alıyım unutmamak için bakalım
zekân da dilin kadar sivri mi dedi.
Sonra bize dağılın bu günkü ders bu kadar deyip çıktı. Doğru söylüyor du ben daha çok toydum hocanın dediği ameliyat masasında kusmam umarım dedim. Kendi kendime.Dışarı çıkınca ikinci sınıf öğrencileri merhaba Rojin sen bu gün İrfan hocaya kafa tutmuşsun tebrik ederiz seni dediler. Ben ne kafası yok öyle bir şey hadi canım mütevazi olmana gerek yok bu hoca çok gıcık kimse bunu sevmez kesin seni utanır konuşmaz diye söz hakkı vermiştir. O adamın kişiliği böyledir insanları ezmek bundan sonra senin arkandayız senin gibi güçlü kadınları görmek bizi cesaretlendiriyor dediler hep bir ağızdan.
Sonradan öğrendim ki bu İrfan hocaya herkes gıcık oluyormuş. Adamın gıcıklık kanına işlemiş benimle birlikte dördüncü sınıflarda hala ders alıyorlardı.adamın farklı bir anlatış şekli vardı. Onun için çoğu öğrenci onun sınav sorularından geçmiyordu.
Okulun dördüncü haftasındaydık yani sınav gününe bir hafta kalmıştı. Çok çalışmam gerekiyordu bende elimden geleni yapıyordum hele İrfan hocanın sınavı ona çok çalışmam gerekiyordu çünkü adam sınava girer girmez gözümün içine bakıyordu.Sanki bana görürsün sana neler neler yapacağımı, bunun için çok çalışıyorum dum gece gündüz demeden.
Oda arkadaşım da benimle aynı bölümde okuyordu.şansım yaver gitmişti herşey Yolunda gidiyordu mutluydum inanılmaz bir şekilde umarım hep böyle gider diye düşündüm kendi kendime.
