Niye bilmiyorum ama ilk defa var oldugumu anladim. Aslinda bu zamana kadar pek cok erkekten cikma teklifide aldim. Ama istemedim. Hayatini babasi uzerine adamis bir kizdim ben ondan baska sahip oldugum birseyim yoktu. Kendi kendime dusunurken ares gozlerime bakti. "Cok guzel gozlerin var " dedi . Utanmistim gozlerim yesildi. Babam bana hep "çimen göz" derdi. Ahh babam ona ugramam lazim. Elini birakarak "eve gitmem lazim babam bekliyordur dedim" ben birakayim seni dedi. Baban nasil biri diye ekledi gozlerim dolarak cevap verdim. "Babam 10 senedir yatalak" dedim. Yutkunarak "peki annen?" Diye sordu. "annem ben 2 yasindayken vefat etmis" dedim. Ellirini kocaman acarak bana sarildi. "Demek sende benim gibi yalnizsin" dedi. Bu sarilma bana cok iyi gelmisti. 1.95 boylarinda kas yigini biriydi. Kollarinin arasinda kucucuk kalmistim. Boyum 1.75 ti ona gore kucuktum. Her neyse kokusunu icime cektim. Tanrimm resmen huzur bana ne oluyordu. Boyle seyler bana gore degildi. Gerci sanki suan yasadiklarim normal diye mirildandim. Ares"bisey mi soyledin" diye gulumsedi. Basimi salliyarak hayir dedim. Eve gelmistik. Kapinin onunde dururken aksam seni 8 gibi alicam elif hazirliklara baslicaz dedi. Off.. cok heyecanliydi. Dudaklarimi isirarak "tamam" diye yanit verdim. "Bence rahat biseyler giy" diyerek pis pis siritti. Gorusuruz savasci dedi ve arkasina dondu. Kahretsin bir insan sirti donukken bile nasil bu kadar yakisikli olabiliyor diye guldum. Ve tam bir sersem gibi eve girdimm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İmkansız
Actionyalnizlik adim adim sokaklara islerken attigim adim kuculuyordu. nefes alis verisim hizlanip kulaklarim kalbimin sesini daha iyi anliyordu. nasil bir korkuydu bu. elimdeki posetleri sımsıkı tutup dusmemesi icin direniyordum. sokak kosesine dogru gir...
