Τι Και Αν...

Απρόσμενη συνάντηση.

Ο Ιάσωνας πήγε τον Μάνθο στο δωμάτιο, του έβαλε να δει παιδικά και κατέβηκε στη βεράντα για να μιλήσει στην Χριστίνα:

- Λοιπόν Χριστίνα τώρα είναι η σειρά μου να μιλήσω. Μετανιώνω για κάθε επιλογή που έκανα. Ίσως δεν το πιστέψεις αλλά όντως μετανιώνω. Δεν ξέρω πως και γιατί την πίστεψα. Έφυγες και εκεί κατάλαβα τι είχα κάνει. Κατάλαβα το ποσό βλάκας ήμουνα που σε άφησα να φύγεις. Πίστευα πως θα γύρναγες σύντομα αλλά έκανα λάθος. Όταν κατάλαβα πως σε έχασα κλείστηκα στον εαυτό μου. Δεν μιλούσα σε κανέναν, δεν κοιμόμουν, δεν έτρωγα, ήμουν κλεισμένος στο δωμάτιο μας. Κοιτούσα φωτογραφίες μας και μου ερχόντουσαν αναμνήσεις. Άρχισα να πηγαίνω σε ψυχολόγο. Αυτός με βοήθησε να βγω από το σπίτι και να είμαι με κόσμο ξανά. Όπου και να πήγαινα σε σκεφτόμουν. Σκεφτόμουν ότι ήσουνα δίπλα μου. Σκεφτόμουν πως θα ήταν να σε έχω στην αγκαλιά μου εκείνη τη στιγμή. Σκεφτ-.
- Ιάσωνα μην συνεχίζεις.
- Δεν θα σε αφήσω τόσο εύκολα.

Της είπε και έφυγε. Η Χριστίνα ένιωσε απαίσια. Σκεφτόταν:

<< Τι ήταν αυτό τώρα. Πφφ, δεν θέλω να ξαναπληγωθώ. Φαίνεται αλλαγμένος. Ξέρω ότι δεν πρέπει αλλά μου έχει λείψει πολύ. Μου έχει λείψει η αγκαλιά του, το άρωμα του, τα φιλιά του. Πρέπει να σταματήσω να τα σκέφτομαι αυτά. Καλύτερα να πάρω τον Μάνθο και να φύγω. Έχει ξημερώσει πλέον. Θα κατέβουν για πρωινό και δεν θέλω να με βρουν εδώ.>>

Έτσι και έκανε. Ανέβηκε στο δωμάτιο, πήρε τον Μάνθο και πήγαν στο σπίτι τους. Ήξερε πως θα ανησυχήσουν που δεν θα τους βρουν εκεί και τους άφησε ένα γράμμα:

Εγώ και ο Μάνθος έχουμε φύγει. Μην ανησυχήσετε. Δεν ήθελα να σας ξυπνήσω.

Χριστίνα

Κάποια ώρα μετά ο Μάνθος με την Χριστίνα είχαν φτάσει στο σπίτι. Ο Μάνθος πήγε στο δωμάτιο του ενώ η Χριστίνα μιλούσε με την Ελένη στο σαλόνι:

- Τι έγινε κολλητή; Γιατί φαίνεσαι κουρασμένη;
- Δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ.
- Γιατί αγάπη μου, τι έπαθες;
- Ο Μάνθος θα κοιμόταν στο σπίτι του Ιάσωνα.
- Ε και;
- Με πήρε τηλέφωνο και έκλαιγε. Πήγα από εκεί και μου πρότειναν να μείνω εκεί το βράδυ γιατί ήταν αργά.
- Άβολο.
- Εμένα μου λες. Δεν έκλεισα μάτι όλη νύχτα. Με πήρε λίγο ο ύπνος αλλά ξύπνησα από εφιάλτη.
- Αχ βρε Χριστινάκι μου, καλύτερα να κοιμηθείς. Φαίνεσαι πολύ κουρασμένη.
- Όντως χρειάζομαι έναν ύπνο τώρα.
- Πήγαινε, πήγαινε. Θα προσέχω εγώ τον Μάνθο.
- Ευχαριστώ Νινί μου.