Τι Και Αν...

Χωρισμός.

Ξύπνησε το πρωί και περίμενε την Χριστίνα στο δωμάτιο. Η ώρα περνούσε και η Χριστίνα δεν πήγαινε. Αυτός κατέβηκε για πρωινό και τους είδε όλους να κάθονται στο τραπέζι εκτός από αυτήν:

- Καλημέρα.
- Καλημέρα.
- Κατερίνα η Χριστίνα κοιμάται ακόμα;
- Όχι, κάνει μπάνιο.
- Α, εντάξει.
- Συμβαίνει κάτι Ιάσωνα; Γιατί ρωτάς την Κατερίνα;
- Όχι μπαμπά. Όλα καλά, απλά εχθές η Χριστίνα κοιμήθηκε με την Κατερίνα. Γιαυτό ρώτησα.
- Γιατί κοιμήθηκε με την Κατερίνα;
- Εγώ της το ζήτησα μπαμπά.
- Αα.

Ο Μάνθος σηκώνεται να φύγει για το γραφείο:

- Λοιπόν εγώ φεύγω.
- Γειά σου μπαμπά. Ίσως περάσω αργότερα.
- Εντάξει κοριτσάκι μου.

Μόλις φεύγει, η Χριστίνα κατεβαίνει και κάθετε στο τραπέζι. Έκατσε μια θέση μακριά από τον Ιάσωνα. Ο Ιάσωνας την κοίταξε και της είπε:

- Αγάπη μου γιατί έκατσες τόσο μακριά; Έλα πιο κοντά μου.

Η Χριστίνα δεν του απάντησε. Κοίταξε την Κατερίνα και της είπε:

- Κατερίνα ποτέ θα πάμε για τα ψώνια που λέγαμε;

Η Κατερίνα ήθελε να αφήσει την Χριστίνα και τον Ιάσωνα μόνους στο σπίτι για να τα ξανά βρουν. Έτσι της απάντησε:

- Όποτε θες, σήμερα όμως δεν μπορώ έχω μια δουλειά.
- Ααα, εντάξει. Πάμε αύριο τότε.
- Ναι, ωραία.
- Ε, να φεύγω και εγώ σιγά σιγά.
Έλα Βάσια, θα σε αφήσω και εσένα στο νοσοκομείο να δεις τον μπαμπά σου.

Σηκώνονται από το τραπέζι και φεύγουνε. Στο σπίτι έμεινε η Χριστίνα με τον Ιάσωνα. Η Χριστίνα προσπαθούσε να τον αποφύγει αλλά δεν τα κατάφερνε. Όπου και να πήγαινε, ο Ιάσωνας την ακολουθούσε. Νευρίασε πολύ και του είπε:

- Μπορείς να μην με ακολουθείς;
- Δεν σε ακολουθώ.
- Όπου και να πάω είσαι συνέχεια από πίσω μου.
- Λάθος κάνεις.
- Με εκνευρίζεις.
- Χριστίνα, θέλω να μιλήσουμε. Ξέρω τι έχει γίνει και νιώθω πολύ ηλίθιος για αυτό.
- Που ξέρεις τι έχει γίνει;
- Μου είπε η Κατερίνα.
- Πφφ, της είπα να μην σου το πει.
- Γιατί; Γιατί να μην μου το πει; Σου είπα, θέλω να μου μιλάς όταν κάτι δεν πάει καλά.
- Ιάσωνα με δουλεύεις; Να ερχόμουν να σου πω τι; Ότι η άλλη σου τρίβετε και εσύ δεν λες τίποτα; Πραγματικά Ιάσωνα, έχω απογοητευτεί μαζί σου. Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω. Σαν να σου αρέσει που σου κολλάει τόσο πολύ. Μήπως πραγματικά με βαρέθηκες;
Τέλος πάντων, καλύτερα να κάτσεις και να σκεφτείς τις πράξεις σου. Δεν θέλω να κλάψω πάλι.