Τι Και Αν...

Η ομορφιά της αυγής.

Το επόμενο πρωί η Χριστίνα έχει βγει στο δάσος αντικρίζοντας τον ήλιο να περνά μέσα από τα δέντρα και να λαμπηρίζει το όμορφο πρόσωπο της.
Εκεί που είναι μόνη της, ακούει από μακριά βήματα. Όλο και δυναμώνει ο ήχος. Γυρνάει και ήταν ο Ιάσωνας:
- Ω! Ιάσωνα με τρόμαξες! Χαχαχα.
- Καλημέρα Χριστίνα. Με συγχωρείς δεν το ήθελα.
- Δεν πειράζει όλα καλά.
- Λοιπόν, τι κάνεις ξύπνια τέτοια ώρα, ο γιατρός είπε πως πρέπει να ξεκουραστείς.
- Χαχαχα! Ιάσωνα δεν αντέχω χωρίς το πρωινό φως του ήλιου. Ξέρεις οι φίλου και η οικογένεια μου με φωνάζουν " η κόρη της αυγής ".
- Χαχα! Τώρα εξηγήτε γιατί εισαι συνεχώς ευδιάθετη.
- Με ξέρεις όλη σου την ζωή και δεν ήξερες αυτό το χαϊδευτικό;
Ο Ιάσωνας την πιάνει από την μέση και την τραβάει κοντά του.
Αυτή ξαφνιασμένη σκέφτεται:
~ Τι κι αν θέλει να με φιλήσει τώρα. Δεν είμαι έτοιμη. Δεν έχω αισθήματα γιαυτόν, παρά μόνο φιλικά. ~
Ξαφνικά της δίνει ένα φιλί και δεν το έχει συνειδητοποιήσει ακόμα.
Μετά από μερικά δευτερόλεπτα τραβιέται και τρέχει μέσα στο σπίτι. Κλειδώνεται μέσα στο μπάνιο σοκαρισμένη. Ο Ιάσωνας πήγε και της χτύπησε την πόρτα. Της είπε τα εξής λόγια:
-Λοιπόν Χριστίνα ξέρω ότι είναι μια δύσκολη περίοδος για εσένα μετά τα όσα συνέβησαν, αλλά θέλω να σου πω κάποια πράγματα. Από μικρά παιδιά που γνωριζόμαστε ήσουν και είσαι η πιο όμορφη γυναίκα που έχω γνωρίσει. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου.
Εκεί αυτή τα χάνει. Συνεχίζει λέγοντας:
-Δεν θα τα παρατήσω μέχρι να νιώσεις το ίδιο.
Ανοίγει την πόρτα και τον βλέπει με δάκρυα στα μάτια. Τον κοιτάει λίγο και σκέφτεται:
~ Ποτέ δεν θα μπορούσα να ερωτευτώ τον καλύτερο μου φίλο ~.
Την πλησιάζει και της δίνει μια σφιχτή αγκαλιά και φεύγει αθόρυβα.
Έρχεται η ώρα για το βραδινό δείπνο. Ο Ιάσωνας και η Χριστίνα κάθονται απέναντι ο ένας με τον άλλον. Η Χριστίνα νιώθει περίεργα καθώς όλοι την διάρκεια του δείπνου νιώθει καρφωμένα τα μάτια του Ιάσωνα πάνω της. Είναι έτοιμη να ανέβει στο δωμάτιο της. Καθώς ανεβαίνει τις σκάλες ο Ιάσωνα της πιάνει το χέρι και της λεει:
- Θα κάνω τα πάντα για να με ερωτευτείς.
Μόλις το ακούει αυτό η Χριστίνα νιώθει πολύ άβολα. Πάει στο δωμάτιο της και εκεί υπάρχει ένα κουτί. Το ανοίγει και μέσα υπάρχουν φωτογραφίες δικές της και του Ιάσωνα από τότε που ήταν μικρά παιδιά. Μέσα έχει ένα γράμμα το οποίο λεει:
<< Θυμάσαι πόσο ωραία περνάγαμε; >>
Ένα δάκρυ κύλισε από τα μάτια της.
Χωρίς να δώσει πολύ χρόνο στις φωτογραφίες πέφτει για ύπνο.
Ο Ιάσωνας από την άλλη είναι αγχωμένος μετά που άφησε το κουτί στο κρεβάτι της Χριστίνας.