İçeri birisi girmişti.Bu Christoper'dı.
"Nasılsın?" Diyerek söze başladı.
"Nasıl olabilirim? Berbat"diyerek atladım.
"Berbatmı?" Alayla kahkaha attı.
"Berbat he? Bencede berbat hissetmelisin! Çünkü seninle işim bittikten sonra yaşıyacakmısın? Onu bile bilemiyorum! Söylesene derdin ne senin?
Ne hakla gelip 2 yıldır üzerinde çalıştığım planın içine sıçarsın?"
Sesi dün'ün aksine öfkeli ve keskindi.
"Benim derdim sizsiniz Chiristopher!
Benim derdim, tam olarak sizsiniz."
Bu cesareti nereden buluyordum bilmiyorum, ama hoşumada gitmişti.
"Biz miyiz? Ne istiyorsun para mı? Yoksa başka birşey falanmı?"
Güldüm;
"Senin çetene katılmak istiyorum Chris.
Ne para istiyorum ne başka bir şey sadece bu!"
Sesim fazlasıyla netti
Solmuştu yüzündeki alaycı gülümseme bu sefer ilk adımımı atmıştım gerçeklere doğru! Yada attığımı sanıyordum, kim bilir?
"Neden böyle birşey istiyorsun?"dedi soğuk sesiyle,
"İntikam,sadece intikam için.Sebebini sorma, oda bende kalsın!"
"Bu imkansız! Biz yoldan geçen herkesi almıyoruz öyle! Ne sandın burayı oyun parkı falan mı?" Bağırmıştı.
"Ne yapmam gerekiyorsa yaparım! Umrumda bile değil.Sen sadece bana ne yapmam gerekiyor onu söyle"
"Senin gibi bir çocuk ne silah kullana bilir, nede dövüşebilir. İşine bak!"
"Tanımadığın birisine karşı sencede fazla önyargılı değilmisin?"
"Tanımadığın birine göre fazla cesur davranıyorsun!"
Güldüm
"Tanımadığımıda nereden çıkardın?"
"Çok konuştun sen bence artık gitmelisin.
Çözün şu ukala veledi.Hediye olarakta biraz hırpalayın!"
Yanındaki çalışanlara söylemişti.
Ayağımın altındaki suyu aldılar kafamdaki şeyi çıkardılar. Bana çok sert bir yumruk yapıştırmıştı bir tanesi.
"Yerinde olsam... bunu yapmazdım!"
Biraz insaflı olayım demiştim ama yok, şunlara iyi bir ders vermek lazım.
Chris izliyordu kollarını birleştirmiş bir şekilde sadece izliyordu.
Kollarım bağlıydı! Ama aldığım eğtimde alet kullanmadan ipi nasıl çözeceğimi öğrenmiştim.Hızlıca ayağa kalktım ve oturduğum sandalyeyi bana yumruk atanın üzerinde parçalamıştım.Öbürü şaşkın bir şekilde bakarken eline bir sopa almış ve bana doğru savurmuştu.
İkinci savuruşunda sopayı tutup tek bir hamleyle elinden aldım ve yere attım.
"Adaletli olması gerekiyor bence!"dedim.
Baya sinirlenmiş olmalı ki üzerime
hayvan gibi geliyordu.
Yakamı tuttu. Buna izin vermiştim çünkü.
Gülümsedim, adama öyle bir kafa atmışımki burnu kanamıştı,yada kırılmıştı herneyse pekte ilgilenmiyorum.
Chris'e baktım ve aynı şekilde sadece izliyordu.Ama tek fark şaşırmıştı, beklemiyordu. Yanıma geldi
"Nesin sen tam olarak. Süper kahraman falan mı?"
"Ben Felix. Süper kahraman değilim, kafes dövüşçüsüyüm." Tokalaşmak için elimi uzattım. Elimi sıkmıştı.
"Felix...Açıkçası beklemiyordum."
Gülümsedim;
"Ne yalan söyleyeyim ben bekliyordum
sabrımı taşırmışlardı çünkü!"
"Tamam Felix, ne istiyorsun düşünerek söyle!"
"Az öncede söylediğim gibi, grubunuza girmek istiyorum!"
"Seni böylece alamam Felix. Silah eğtimi alman gerekiyor."
Usulca dudaklarımı kıvırarak
"Bana uyar."
"Tamam öyleyse,yalnız buraya girersen hayatın değişecek biliyorsundur umarım. Bunları gözardı etmemelisin!"
"Tamam, Cristoper!"
"Chan!" diyerek düzeltip elini uzattı.
"Tamam... Chan!"
Başarmıştım ipin ucunu bulmuştum gerisi çorap söküğü gibi gelmeli.Tabikede bu kadar kolay olmasını beklemiyorum, laf olsun diye söyledim.
.
.
.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
THUNDEROUS / Stray Kids / Hyunlix
Aksi"Aramıza sızıp bizi yok etmeye çalıştığını anlamayacak kadar aptal olduğumu mu sandın gerçekten?" Başta öyle düşünüyordum. Fakat sandığımdan daha zekisin Hwang Hyunjin. "Yoluma çıkan herkesi öldüreceğime dair kendime söz verdim. Fakat se...
