Hissediyordum, çok şey değişecekti çünkü her birimiz çoktan kan kaybetmeye başlamıştık~
_____________________________________________
Emin değildim. Düşmanlarım ve dostlarım arasında...
Çünkü o gün Hyunjin beni kurtarırken bütün dengem şaşmıştı. Hislerim değişiyordu. Yavaş yavaş...
İstemiyordum...
Bu karanlığı, beni bu girdabın içine çeken insanları.
İstemiyordum...
Korkuyorum kendime verdiğim sözleri tutamam diye. Geçerli bir neden bence...
Hyunjin... dengemi altüst etmene izin
Veremem. Gerçeklere bu kadar yakın ken olmaz.
.
Bomba patlamıştı. Heryer toz duman oldu.
Benim omzum dışında bir sorun yoktu fakat Hyunjin için aynı şeyleri söyleyebilir miyim? Hayır.
Yüzü çok fena yaralanmıştı. Şuan hayatta olmamın sebebi Hyunjin'di. Ama her an bilincimi kaybedebilirdim. Mertonun vagonları patlamıştı.
İstasyon her an başımıza çökebilirdi. Eğer buradan gitmezsek bayılacaktım ve Hyunjin'e yük olacaktım.
Hyunjin üstümdeydi. Yerde yatıyorduk. Sıcak nefesi enseme çarpıyor ve tuhaf bir şekilde iyi hissettiriyordu.
"Hyunjin! Gitmeliyiz. Burası her an patlayabilir!" Konuşmakta güçlük çekiyordum. Sürekli bizi öksürtüyordu buranın kirli havası. Yavaşça kalkmaya yeltendi. Ama kalkamadı ben kalktım.
"Felix! Bacağım." Bacağında büyük bir cam parçası vardı.
"Yürüyebilir misin?" Demiştim endişeyle.
"Sanırım hayır." Dedi.
"Tamam, ben sana yardım edeceğim!"
"Olmaz Felix! Sana yük olacağım."
Gülümsedim.
"Bunu bana yardım etmaden önce
düşünecektin aptal!" Dedim.
Kolunu omzuma attım. Yavaşça yürümeye başladım. Çok yavaş ilerliyorduk. Omzumda anlatamayacağım derecede bir acı vardı.
Gözlerimin önü karıncalanıyor. Hayır Felix, hayır. Şuanda bayılamazsın!
Neyseki dışarı çıkmıştık. Önümüzde bir araba bizi bekliyordu.
Bu Seungmin ve Jeongindi.
"Felix, sen iyi misin?" Demişti Jeongin.
"Sanırım iyi-"demiştimki. Bilincimi kaybettim.
.
30 dakika sonra~
------------------------
Arabayla bir yere gidiyorduk. Hala bilincim yerinde değildi. Göremiyordum ama hissediyordum. Birisi konuşuyor
"Hızlı sür şu arabayı!"
"Trafik var Seungmin kör müsün?"
demişti Jeongin. Devamını hatırlamıyorum.
...
Bu kadar ışıkta nereden çıktı? Gözlerimi açamıyorum. Neden bu kadar insan vardı etrafımda? Şu ses beni sinir ediyor.
Dıt.
Dıt.
Dıt.
Birisi konuştu.
"Hasta uyanıyor!" Hastamı, hasta olan ben miydim?
"Nasıl yani anestezi farkındalığımı var?"
Birisi kulağıma eğildi.
"Sakin ol evlat! Herşey kontrol altında."
Kontrol mü?
Çok geçmeden bilincimi kaybettim.
Uyandığımda bir yatakta yatıyordum. Etrafımda bir polis ve Diğerleri vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
THUNDEROUS / Stray Kids / Hyunlix
Action"Aramıza sızıp bizi yok etmeye çalıştığını anlamayacak kadar aptal olduğumu mu sandın gerçekten?" Başta öyle düşünüyordum. Fakat sandığımdan daha zekisin Hwang Hyunjin. "Yoluma çıkan herkesi öldüreceğime dair kendime söz verdim. Fakat se...
