Ay Kelebeği

Kabusların İçinde Kayboldun

Gelmeye korkuyorum merhabalar dostlar.

SELAAAMMMM💘💘

Bölüm Şarkıları:

Üzülmeye Nereden Başlasak - Kendimden Hallice
Kafama Göre - Athena

İyi okumalaarr<33

-

Yazardan.

"Alo?" dedi genç kız yorgun ve uykulu bir ses tonuyla.

"Alo." Genç kız bu kişinin sesini tanıyamamıştı. Uykusundan mı bilmiyordu ama yine de anlayamıyordu.

"Sen kimsin?" diye sordu yerinde hafifçe doğrularak.

"Ah, tanıyamadın mı? Kelimelerine dikkat et, yoksa bir gün kendini o çok sevdiğin kişilerin arasında bulamayabilirsin." dedi adam ve ardından bir kahkaha attı.

"Ne saçmalıyorsun sen?" dedi kız sesini yükselterek. "Biraz daha rahatsız edersen iyi şeyler olmayacak."

"Hiçbir şey demiyorum güzelim. Sadece, her şeyi bu kadar rahat söylemeniz çok garip. Kendine dikkat et. Uyarmış olayım." dedi ve kız cevap bile vermeden telefonu yüzüne kapattı.

Ilgın'dan.

"Abicim uyan. Gitmeyecek misin konser yerine?" Ne ara uyumuştum ki ben?

Hızlıca kalktığımda elimi kalbime götürmüştüm.

"Korkma kızım benim. İki kişi yaşıyoruz zaten evde. Gidecek misin diye soruyorum." dedi yatağın köşesine oturup.

"Abi gitmek istemiyorum ya, yol yorgunluğu falan var üzerimde. Sonra konuşuruz biz onunla." dedim ve geri yasladım başımı yastığa.

"İyi o zaman. Ben çıkıyorum, uyanınca gelip yersin bir şeyler." Başımı sallayıp yorganı yine üzerime çektim ve düşünmeye başladım. Kabusumu.

Şu ana kadar çok fazla kabus görmüştüm fakat bu çok ağırdı, Poyraz bana değil Gece'ye inanıp bana olmadık laflar ediyordu.

Gerçek sanmıştım. Gerçekten gerçek sanmıştım.

Bunun zihnimin bir oyunu olmasına şükrederken normal konuşmamızın böyle olmaması için umut etmeye başlamıştım. En azından birkaç gün konuşmayı erteleyebilirdim.

"Allah'ım, kafayı yiyorum sanırım yavaş yavaş." diye mırıldandım kendi kendime.

Gece gerçekten gidip onunla konuşmuştu, bunu Işık'tan Bartu kaynağıyla öğrenmiştim. O yüzden kırılmıştı muhtemelen, ben de bunu kafaya takıp böyle bir rüya görmüş olabilirdim.