Ay Kelebeği

Zihnin Köşesinde Saklanmış Hatıralar

Selaaammlaarrr, naberrrsiiniizzz?🌸⭐️💓💘

Birazcıcık uzun bir bölüm adı olsa da olsun☺️ 25 bölüm olmuşuz!!

Geçmiş sahnelerinde başka bir hikaye anlatılıyor sanki, iyi odaklanalım.

Zaman atlaması yapmaya karar verdim, uzun bir süre hastane sahnelerini gördüğümüzü düşünüyorum ✨️

Bu bölüm uzun ve geçmiş sahneleriyle dolu olacak. Günümüz sahneleri bir tık daha az🤍

Bölüm Şarkısı:

Sarılırım Birine - Adamlar

Keyifli okumalar diiileerriimmm🦋🦋🩵🩵

-

Yazar Anlatımı.

Gece'nin kaza günü.

Poyraz, önünde arabayı şarkı söylerek süren adama baktı. Yani aslında uzaktan akrabası olan Ömer'e.

Ömer ile genelde buluşmazlardı, hatta uzaktan akraba oldukları için birbirlerini sık sık görmezlerdi bile.

Şimdi ise gezerken birbirleriyle karşılaşmışlardı ve Ömer, Poyraz'ı ailesinin yanına götürecekti. Ailesi de Poyraz'ı çok severdi.

Ömer, Poyraz'dan dört yaş büyük olmasına rağmen ondan küçük gibiydi. Her zaman şarkı söyler, dans eder ve eğlence içinde olurdu. Bu yüzden Poyraz ile kafa yapıları uyardı aslında.

"Ömer abi, biraz sakin mi sürsen?" Poyraz da şarkıya eşlik edip eğlenmek istese de içinde garip bir huzursuzluk vardı ve buna izin vermiyordu.

"Kendini ana bırak Poyraz!" Başını camdan çıkarıp bağırdıktan sonra hafifçe dengesini kaybedecek gibi olmuştu. Sonrasında ise yeniden direksiyonu tutarak dengeyi bulmuştu.

"Kaza yaparız, sakin sür şunu." Viraz daha sesini yükselttiğinde bunu umursamaz gibiydi Ömer.

"Çok kasıyorsun be kardeşim, ne olmuş yani?" Arabayı hafifçe salladığında yana tutunarak destek almıştı Poyraz.

"Ben ineceğim, kendim giderim taksiyle." Başta şaka yaptığını düşünüyordu Ömer, bu yüzden cevap bile vermemişti genç adama.

"İndir, ineceğim ben." diye sesini yükselttiğinde ona cevap vermişti Ömer.

"Yok, daha gelmemiz gereken yere gelmedik abicim. Küçük bir işimiz var bizim şimdi." Poyraz'ın kaşları çatılırken neyin içine düştüğünü anlayamıyordu.