Ay Kelebeği

Sevdim Seni Bir Kere

Selaammmlaarrr !!!💛☀️

Bu bölüm yarışmanın devamını ve booll booolll geçmiş sahnesi okuyacağız. Son geçmiş sahnelerimizdi, bundan sonrası ise tatil.

Bu bölüm yeni karakterler çokça olacak, arkadaşım Gül'ün kitabından olan karakterler. Onun da kitaplarında benim karakterlerime rastlayabilirsiniz.

Bundan sonra onları da bölümlerde bol bol göreceğiz gençler💓

Bölüm Şarkısı:

Seni Dert Etmeler - Madrigal.

Keyifli okumalar dilerimm<33  Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınn!!

-

Geçmiş. Lise Zamanları.

Poyraz'dan.

Bazen insan uzaktan bakmakla yetinirdi, mutlu bir tabloyla mutlu ederdi kendini. Belki de kendini kandırırdı.

Sevdiğim, yıllardır kalbimde olan kızın başkasına şans vermiş oluşu beni çok yaralıyordu fakat bunu kimse görmüyordu.

Mirza kolunu Ilgın'ın omzuna atmış ve gülerek onu kendine çekmişti o saniyelerde. Ilgın da bu duruma ayak uydurarak gülümsemiş ve konuşmaya başlamışlardı.

Neyse Poyraz dedim kendi kendime, zaten seni sevmeyeceği belliydi. Haftalarca, aylarca hatta kaç senedir zaten soğuktu sana. Şimdi gelip başkasını sevmesi çok normaldi.

Herhangi bir yetkim yoktu. Sevgilim, yakınım veya arkadaşım profilinde değildi Ilgın. En çok da buna üzülüyordum. Çocukluğunu bildiğim ve çocukluğundan beri yanında olan kızın bana bu kadar yabancı kalmasına.

Spor salonunda arkadaşlarımla basketbol maçı yapmak için buraya gelmiştik ve maçın ikinci yarısı da başlamak üzereydi. Mirza da, karşı takımdaydı ve Ilgın da onu desteklemeye gelmişti. Gece de.

Ilgın'ın da güzel basketbol oynadığını biliyordum. Şu an onun mutluluğuna engel olmak istemesem de onun desteğinin benimle olmasını da çok isterdim mesela. Ne olmuştu da bir adım atsam on adım geri kaçıyordu?

Sevgilisi olan birine asla göz koymazdım, bu karakterime sığmazdı. Fakat kalbim şimdi değil, yıllar önce atmıştı onun için. Şimdi de durdurmaya çalışmak benim için zor olsa da durduracaktım.

Bazı şeyleri bitirmek, canımızı yakardı. Belki istemezdik, belki ağlar sızlardık ama bir şekilde biterdi. Ben de bir şekilde bitirecektim. Artık mutluluğuyla devam edecekti.

Ona sevdiğimi söylemeyi çok denemiştim. Ama diyorum ya, bir adım atsam o adımlar geri başıma yıkılıyordu. Ben ne yapmıştım bu kadar, hiç anlayamamıştım. Gidip konuşmaya çalıştığımda bile terslendiğim için bir süre sonra uzaklaşma kararı almıştım.

Sonuçta, bir şekilde biterdi hisler de.

Kimse babamın oğlu değildi, karşılıksız hisler nereye kadardı ki? Yıllardır demiş olsam bile sonuçta onu tanıdığım zamandan beri sevmiyordum. Yıllardır olsa da, ilkokul ve ortaokulu da kapsamıyordu.