ဓူဝံ ကြယ်လေးရဲ့ ပဲ့ကိုင်ရှင် ⭐ဦး⭐
အပိုင်း ၉
"သားရဲ့ ပဲ မြစ်လေး ဟင့် နေမကောင်း ဖြစ်နေရှာတာ ..ဗြဲ ...အီးဟီး အီးဟီး "
"သားပဲ မြစ်လေး သနားပါတယ် အင့် ....သားပဲ မြစ်လေး က သေးသေးလေး အင့် ဟင့် "
ဧည့်ခန်းထဲ ရှိ ဆိုဖာပေါ် ၌ ဝမ်းလျားမှောက်က အင့်ခနဲ အင့်ခနဲ့ နှင့် ရှိက်သံတွေ ထွက် လိုက် စားပွဲ ပေါ် က တစ်ရှူး ဘူး ထဲ က တစ်ရှူးတွေ ကို ယူလိုက် နပ်တွေ ကို ညစ်လိုက်နှင့် အော်ကာ ငို နေသော ၁၅ နှစ်သား လေး အမောင် ဓူဝံကြယ်ကြာင့် ချန်ရံ့မှာ ရှယ်ရခက် ငို ရခက်နှင့်ပင်။
အရင်တစ်ချိနာတုန်း က လို မငို တက်မရယ်တက် သည့် ကလေး ပေါပ်စ က ဘယ်ရောက်သွား မှန်း မသိ ။ ဒီနှစ်တွေ ထဲ ဆေးကုသမှု ခံ ယူ ရတာ များ ထား လို့ ထင်ပါ ရဲ့ ကလေး ငယ်၏ စိတ်အစုံ ဟာ ပုံ မှန်က လေး ငယ်ကဲ့ သို့ ပြန်လည် အလုပ်လုပ်ခဲ့ လေသည်။
သို့သော် သူ၏ ငယ်ဘဝ အတိတ်ကို တော့ မမှတ်မိသေး ပေ။
ချန်ရံ့ဆီရောက်နေသည့် ယခု ၁၀ နှစ်လုံး မှာ ဓူဝံလေး ဟာ သိသိ သာသာ ကျန်းမာရေး ကြောင်း တဲ့ ကလေး ငယ်တစ်ယောက်ပြန်ဖြစ်လာ ခဲ့ လေသည်။
အရင်လို ငူ ငိုင်မနေတော့ ။ လိုချင်တာ ရှိထုတ်ပြော တက်လာ ပြီ ။ ငို စရာ ရှိရင် ငိုတက်လာ ပြီ ။ အဓိ ကက တော့ ဇာတ်လမ်းတွဲ တွေ ပေါ့ ။ ဝတ္ထုတွေ လည်း ဖတ် တယ် ။ စာကို လည်း ကြိုးစား လာတယ် ။ ကျောင်း ပ်ိတ်ရက်များ ဆို အမောင်ဓူဝံတို့က အိပ်ခန်းထဲ က ထွက်မလာ တော့ ပေ။ ကြယ်စင်လင်း ၊ လက္ခက် တို့နှင့် သုံးယောက် သား ခေါင်း ချင်း ဆိုင်ကာ တစ်ခစ်ခစ်နှင့် Bl ဝတ္ထု တွေ ဖတ်သတဲ့ ။ တစ်ခါ တစ်များ ဆို ဝတ္ထု တွေ ဖတ် ပြီး ငို ရင် ချန်ရံ က ကြား ကနေ ချော့ ရသေးသည်။
သူ့အချိန်နှင့်သူ စာလုပ်တက်သည့် ကလေး မို့ အတန်းထဲ ၌ အမြဲ ပထမရတက်သေး ။ လိမ္မာ ရေး ခြား ရှိသည့် အပြင် ဓူဝံလေး အကြောင်း ကိုငယ်ငယ်က ထဲ က သိထား ကြသည့် ဆရ ၊ ဆရာ မ များ က ဂရုလည်း စိုက်ပေးသလို စာလည်းဟတော်သည့် ကလေး မို့ ဆရာ ဆရာ မများ က ချစ်ကြလေသည်။
